Mijn poes is inmiddels (naar schatting) 18 jaar oud en gelukkig gaat het ondanks haar blindheid, artrose en schildklierproblemen (al is dat laatste gelukkig praktisch verwaarloosbaar door de medicatie die ze neemt) heel goed! Ik heb haar nu bijna twee jaar geleden geadopteerd en als ik denk aan de eerste maanden bij ons en hoe ze nu is, lijkt het echt of ik een compleet andere kat heb gekregen. Haar temperament was altijd al heel zacht en lief, maar ze is echt helemaal opgebloeid. Voor mij wel een bevestiging dat (oudere) katten adopteren het best bij mij past.
Ik luister momenteel de podcast van Liesbeth Rasker, Kroegpraat, en het thema is rouw over een huisdier. De gast is Lize Korpershoek en het gaat - uiteraard - over katten. Ik vind het een mooie aflevering en ik herken veel (ik ben opgegroeid met huisdieren en die werden doorgaans allemaal heel erg oud, dus toen ze doodgingen overviel me dat verdriet heel erg). Liesbeth heeft het over haar kat die bijna 17 wordt en wat kwakkelt met haar gezondheid. Bij de dierenarts schetst de arts wat mogelijke scenarioâs over wat er aan de hand kan zijn, en Liesbeth zegt daarop; oh maar ze kan daar nog wel heel oud mee worden toch? En dat de dierenarts dan een beetje ongemakkelijk zegt; euh mevrouw, ze is eigenlijk al vrij oud. Ik herken dat heel erg bij mijn eigen kat. Ik weet rationeel dat ze heel oud is, dat wist ik vanaf de adoptie. Maar tegelijkertijd wil ik dat ook niet helemaal onderkennen en focus ik me heel erg op hoe goed ze eruit ziet, dat haar vacht nog zo mooi is, dat ze nog zo goed eet en drinkt etc. Als iemand tegen me zegt; âja je ziet wel dat ze oud isâ dan krijg ik daar bijna een beetje buikpijn van. Ik kan en wil niet nadenken over het moment dat we afscheid van elkaar moeten nemen.
Ik heb absoluut 0 spijt van het adopteren van een oudere, verzwakte kat. Wel heb ik enorm onderschat hoe gehecht ik aan haar ben geraakt (ze is mijn eerste âeigenâ kat en we hebben natuurlijk best een proces doorgemaakt). Ik hoop dat ik haar nog heel lang bij me mag hebben
Oke sorry voor dit hele boekwerk haha