Misschien iets van stof oid op de bodem leggen
Klettert net iets minder
Hoe lang heb je m? Ik zou ze er gewoon aan laten wennen hoor, stof lijkt me niet zo hygiënisch en ik denk dat 99% van de tijd ze snel genoeg gaan leren dat dat geluid eten betekent en het wel los loopt
4 likes
Anders zou je er ook een siliconen matje in kunnen leggen (evt op maat snijden of knippen), dat dempt het ook als wennen niet lukt.
Welke heb je trouwens gekocht? 1 automaat die 2 katten voert of 2 aparte voerautomaten?
Mijn kat wil graag wandelen maar hij mag niet in z’n eentje. Hij had een gewoon goedkoop tuigje waar hij niet meer in past. Wat zijn echt goede tuigjes voor een grote kat? Ik denk dat ik aan een honden tuigje moet, maar er zijn hier vast wel meer mensen met grote katten en goede tips!
Voor grote katten kan een hondentuigje inderdaad een goede optie zijn, vooral omdat ze vaak steviger en beter verstelbaar zijn dan standaard kattentuigjes. Meet de borstomvang van je kat net achter de voorpoten en de nekomtrek. Dit helpt om de juiste maat te kiezen. Veel hondentuigjes hebben maatopties die gebaseerd zijn op deze metingen
1 like
Ik me de afgelopen dagen maar afvragen waarom de klep van de prullenbak op de meest random momenten open staat, zie ik net Miep vanuit de vensterbank, via de prullenbak, op de grond springen. (We hebben zo’n bak waarvan je het deksel in moet drukken om hem open te doen.)
4 likes
Heeft iemand een tip voor mij? Ik moet Dolly om de 3 weken een injectie met immuuntherapje geven. De 1e 5 keer ging dit goed, ik gaf 't als ze aan het eten was en ging prima.
Gisteren probeerde ik het weer, alleen was de vloeistof denk ik erg koud en prikte ik verkeerd (ze begon te piepen) dus ze rende weg. Vandaag dus weer geprobeerd, ik heb een kwart van wat ik moet toedienen erin gekregen, daarna rende ze weg.
Als ze eet en ik kom dichtbij, rent ze weg. Heeft iemand een ander idee hoe ik haar kan afleiden? Ik woon alleen dus er is niemand die haar kan vasthouden oid.
Oei, lastig!
Misschien iets geven qua eten wat ze heel lekker vindt?
1 like
Misschien voeren uit de hand? Desnoods met iets lekkers en dan met aaien om weer een beetje die angst te krijgen en dat ze eten waar jij bij bent iets leuks wordt?
En dat ook tussen de prikken door doen?
1 like
Ik heb Churu neergezet, dat vonden ze heel lekker. Maanden geleden had ik daar de gabapentine doorheen gedaan. Ze negeert t nu haha 
@Rowrow ik moet haar een injectie geven met nu 0,8 ml vloeistof en uiteindelijk moet dat elke 3 weken 1 ml worden. Bij voorkeur in 1 keer ingespoten…
En op een moment dat ze slaapt?
Niet een fijne manier maar het moet erin
1 like
Dat ga ik zo proberen… hopelijk gaat ze zo even slapen!
1 like
Ik hoop dat dat lukt!
Anders misschien met catnip proberen? Mijn vorige kat deed daar niets mee, maar huidige kat gaat echt stoned liggen rollen hahaha
Nieuwe houding unlocked 
15 likes
Een kat van de buren van verderop loopt vaak mee met mijn mental health walk van de dag 
Ik heb hem ondertussen Edwin genoemd en het is altijd zo gezellig als hij meeloopt (ook al lijkt het alsof hij boos kijkt)
44 likes
Er is zoveel gebeurd vorige week, echt een achtbaan aan emoties van slecht nieuws naar goed en dan weer slecht. We hebben in ieder geval de echo gedaan en daar kwam uit dat haar milt of een infectie heeft of dat het kanker is. Als het kanker is was het dodelijk en eigenlijk niks aan te doen.
Ze waren hoopvol dat het een infectie was maar haar witte bloedcellen waren extreem hoog. Zo hoog dat ze per direct opgenomen moest worden en 3 soorten antibiotica via infuus kreeg. Ze moest 3 nachtjes blijven.
Haar witte bloedcellen zijn nu gedaald naar een niveau dat ze naar huis mag maar het moet nog verder blijven dalen. Ze krijgt nu 2 antibiotica die ik haar thuis moet geven.
Ik hoop zo dat het goed blijft gaan en dat het inderdaad een infectie was. Voor ze opgenomen werd ging het zo slecht met haar, ze was echt aan het doodgaan. Nu is ze een flink stuk opgeknapt, wat ik eerlijk gezegd niet had verwacht 
Hier mocht ik even bij haar zijn op donderdag 🩷
24 likes
Ach wat sneu voor haar, pfoe! Fijn dat de antibiotica iets lijkt te doen. Ik ga met je meeduimen op een goede afloop. 
We zitten hier met een redelijk gekke en in ieder geval onverwachte situatie. We hebben eind september afscheid genomen van ons lieve witte katje en ik merk dat het verdriet er in golven erg sterk er kan zijn. Hij wordt in al onze rituelen en gaandeweg de dag gemist en af en toe snap ik niet waarom hij nog niet terug is. Kortom we zitten volop in de rouw.
De situatie is echter wel nu onverwacht anders gelopen. Een collega van mijn vriend vertelde ons (gevoelsmatig voor ons erg vroeg) dat iemand in haar omgeving in een benarde situatie zat met twee poezen die elkaar niet meer konden luchten of zien. Het werken met een gedragstherapeut heeft niets opgeleverd en het vermoeden is dat dit ook niet meer ging veranderen. Ze moest een van haar poezen toch een nieuw huisje geven en wilde dit liever via via oplossen, gezien zij haar zo dierbaar zijn. Wij kregen dus een foto en een verhaaltje doorgestuurd en hoewel we allebei direct dachten; lieve poes, fijn en mooi karakter, dachten we ook; nee dit is veel te vroeg. Gaandeweg de afgelopen dagen is dit echter wel een beetje bijgedraaid. Deze poes ziet er weliswaar totaal anders uit dan onze kat, maar heeft veel gelijkenissen in karakter en dit zijn precies de gedragingen en eigenschappen die we aan poezen en katten waarderen. We hebben al snel gezegd dat we misschien nog eens open staan voor een nieuw vriendje, maar het voelde ook evident dat we hier nog wel in ieder geval een half jaartje overheen wilden laten gaan tot we ons ready zouden voelen. Gekscherend zei ik tegen mijn vriend dat de enige andere optie is wanneer de cat distribution system een kat op ons pad zou brengen. Nu ging dit veel sneller dan verwacht alleen, maar ik vond het ook te toevallig om het aan ons voorbij te laten gaan. Inmiddels heb ik veel geappt en gebeld met haar huidige baasje en lijkt het wel een goede match te zijn op papier en komt ze komende donderdag op proef een klein weekje bij ons wonen. Een ontmoeting bij haar huidige opvang (de moeder van deze meid) ging niet lukken en dit was een goede optie omdat de poes heel comfortabel is en zich gemakkelijk naar nieuwe plekken en mensen lijkt te voegen (vanuit info asiel en toen ze vanwege vakantie ooit bij een kattenboerderij is verbleven). Het voelt zo gek. Gevoelsmatig zijn we er echt niet ready nog voor en tegelijkertijd kwam onze kat lang geleden ook op ons pad toen we er nog niet klaar voor waren en is dit tot iets bijzonders gegroeid. Hebben jullie zo’n situatie weleens meegemaakt? Is het uiteindelijk op z’n pootjes terecht gekomen? Ik wil geen overhaaste beslissing maken, maar ze kan door allergieredenen niet langer bij haar huidige opvangplekje opgevangen blijven worden en op papier is de match echt heel erg goed.
Misschien overdreven, maar we hebben ook gevraagd of haar huidige baasje haar medisch dossier van de dierenarts wil opvragen en hebben we veeeeel vragen gesteld om de situatie te peilen.
9 likes
Voor mij kan het verdriet van de kat die je verloren bent goed bestaan naast nieuwe liefde en plezier van een nieuwe kat. Edit: toen onze kat van 21 bij mijn ouders overleed gingen we twee weken later nieuwe poesjes ophalen en toen onze huidige kat vermist was heb ik al gekeken na twee dagen op websites van het asiel (was gelukkig niet nodig). Mocht je je schuldig voelen tegenover je oude kat hoeft dat echt niet en voor die kat die een nieuw baasje zoekt alleen maar fijn als ze bij mensen kan komen wonen die veel van katten weten en veel liefde kunnen geven toch. Ik zou het zelf wel doen ook al is het ‘snel’.
6 likes