Ik heb Churu neergezet, dat vonden ze heel lekker. Maanden geleden had ik daar de gabapentine doorheen gedaan. Ze negeert t nu haha 
@Rowrow ik moet haar een injectie geven met nu 0,8 ml vloeistof en uiteindelijk moet dat elke 3 weken 1 ml worden. Bij voorkeur in 1 keer ingespoten…
En op een moment dat ze slaapt?
Niet een fijne manier maar het moet erin
Dat ga ik zo proberen… hopelijk gaat ze zo even slapen!
Ik hoop dat dat lukt!
Anders misschien met catnip proberen? Mijn vorige kat deed daar niets mee, maar huidige kat gaat echt stoned liggen rollen hahaha
Nieuwe houding unlocked 
Een kat van de buren van verderop loopt vaak mee met mijn mental health walk van de dag 
Ik heb hem ondertussen Edwin genoemd en het is altijd zo gezellig als hij meeloopt (ook al lijkt het alsof hij boos kijkt)
Er is zoveel gebeurd vorige week, echt een achtbaan aan emoties van slecht nieuws naar goed en dan weer slecht. We hebben in ieder geval de echo gedaan en daar kwam uit dat haar milt of een infectie heeft of dat het kanker is. Als het kanker is was het dodelijk en eigenlijk niks aan te doen.
Ze waren hoopvol dat het een infectie was maar haar witte bloedcellen waren extreem hoog. Zo hoog dat ze per direct opgenomen moest worden en 3 soorten antibiotica via infuus kreeg. Ze moest 3 nachtjes blijven.
Haar witte bloedcellen zijn nu gedaald naar een niveau dat ze naar huis mag maar het moet nog verder blijven dalen. Ze krijgt nu 2 antibiotica die ik haar thuis moet geven.
Ik hoop zo dat het goed blijft gaan en dat het inderdaad een infectie was. Voor ze opgenomen werd ging het zo slecht met haar, ze was echt aan het doodgaan. Nu is ze een flink stuk opgeknapt, wat ik eerlijk gezegd niet had verwacht 
Ach wat sneu voor haar, pfoe! Fijn dat de antibiotica iets lijkt te doen. Ik ga met je meeduimen op een goede afloop. 
We zitten hier met een redelijk gekke en in ieder geval onverwachte situatie. We hebben eind september afscheid genomen van ons lieve witte katje en ik merk dat het verdriet er in golven erg sterk er kan zijn. Hij wordt in al onze rituelen en gaandeweg de dag gemist en af en toe snap ik niet waarom hij nog niet terug is. Kortom we zitten volop in de rouw.
De situatie is echter wel nu onverwacht anders gelopen. Een collega van mijn vriend vertelde ons (gevoelsmatig voor ons erg vroeg) dat iemand in haar omgeving in een benarde situatie zat met twee poezen die elkaar niet meer konden luchten of zien. Het werken met een gedragstherapeut heeft niets opgeleverd en het vermoeden is dat dit ook niet meer ging veranderen. Ze moest een van haar poezen toch een nieuw huisje geven en wilde dit liever via via oplossen, gezien zij haar zo dierbaar zijn. Wij kregen dus een foto en een verhaaltje doorgestuurd en hoewel we allebei direct dachten; lieve poes, fijn en mooi karakter, dachten we ook; nee dit is veel te vroeg. Gaandeweg de afgelopen dagen is dit echter wel een beetje bijgedraaid. Deze poes ziet er weliswaar totaal anders uit dan onze kat, maar heeft veel gelijkenissen in karakter en dit zijn precies de gedragingen en eigenschappen die we aan poezen en katten waarderen. We hebben al snel gezegd dat we misschien nog eens open staan voor een nieuw vriendje, maar het voelde ook evident dat we hier nog wel in ieder geval een half jaartje overheen wilden laten gaan tot we ons ready zouden voelen. Gekscherend zei ik tegen mijn vriend dat de enige andere optie is wanneer de cat distribution system een kat op ons pad zou brengen. Nu ging dit veel sneller dan verwacht alleen, maar ik vond het ook te toevallig om het aan ons voorbij te laten gaan. Inmiddels heb ik veel geappt en gebeld met haar huidige baasje en lijkt het wel een goede match te zijn op papier en komt ze komende donderdag op proef een klein weekje bij ons wonen. Een ontmoeting bij haar huidige opvang (de moeder van deze meid) ging niet lukken en dit was een goede optie omdat de poes heel comfortabel is en zich gemakkelijk naar nieuwe plekken en mensen lijkt te voegen (vanuit info asiel en toen ze vanwege vakantie ooit bij een kattenboerderij is verbleven). Het voelt zo gek. Gevoelsmatig zijn we er echt niet ready nog voor en tegelijkertijd kwam onze kat lang geleden ook op ons pad toen we er nog niet klaar voor waren en is dit tot iets bijzonders gegroeid. Hebben jullie zo’n situatie weleens meegemaakt? Is het uiteindelijk op z’n pootjes terecht gekomen? Ik wil geen overhaaste beslissing maken, maar ze kan door allergieredenen niet langer bij haar huidige opvangplekje opgevangen blijven worden en op papier is de match echt heel erg goed.
Misschien overdreven, maar we hebben ook gevraagd of haar huidige baasje haar medisch dossier van de dierenarts wil opvragen en hebben we veeeeel vragen gesteld om de situatie te peilen.
Voor mij kan het verdriet van de kat die je verloren bent goed bestaan naast nieuwe liefde en plezier van een nieuwe kat. Edit: toen onze kat van 21 bij mijn ouders overleed gingen we twee weken later nieuwe poesjes ophalen en toen onze huidige kat vermist was heb ik al gekeken na twee dagen op websites van het asiel (was gelukkig niet nodig). Mocht je je schuldig voelen tegenover je oude kat hoeft dat echt niet en voor die kat die een nieuw baasje zoekt alleen maar fijn als ze bij mensen kan komen wonen die veel van katten weten en veel liefde kunnen geven toch. Ik zou het zelf wel doen ook al is het ‘snel’.
In mijn eigen ervaring en wat ik op mijn werk vaak zie bij anderen is dat het juist heel veel fijn kan zijn om weer een kat in huis te nemen. Je mist je overleden kat er niet minder om maar ik vind het de pijn wel draagbaarder maken. Het is fijn om weer een maatje te hebben waar je je aandacht (en liefde) op kunt richten.
Ik denk dat je tijdens de proefweek wel heel duidelijk zult voelen of je hart er al voor openstaat of niet.
Ik heb een Treponti tuigje voor mijn kat van 5kg en er zijn nog grotere maten. Volgens mij zijn dit tuigjes voor honden en katten.
Toen één van mijn vorige katten net was overleden, kreeg ik een soortgelijke vraag van een vriendin. Ze zei toen zelf ook dat ze wist dat het heel snel was, maar ze had ook een katje dat een nieuwe thuis zocht (kitten van haar kat, maar de mamapoes was duidelijk niet meer ok in zijn buurt en wilde zelfs net meer eten als hij er was etc). Ik ben toen ook eens gaan kennismaken en heb hem meteen mee genomen, het zat directt goed. Dat moment was 2 weken na het overlijden van de andere kat. Het ging heel snel, maar verdriet om de ene kat en liefde voor de nieuwe kat stonden toen echt naast elkaar. En ik geloof ergens ook dat ´het zo moest zijn’ - the cat distribution system zoals je zei. En zoals @Echo zei hielp zijn aanwezigheid ook om het verdriet te verwerken. Als ie er op proef is zal je snel merken of je er klaar voor bent.
Mijn kat heeft een nieuwe verstopplek , ze slaapt vast heel diep en misschien wordt ze doof. Ik dacht dat ze dood was en dat ze naar buiten was geslopen zonder dat ik het doorhad.
Alle deuren opgezet, nadat ik al een uur steeds eventjes riep en de bekende plekken afspeurde.
Komt ze op haar gemakje de trap af.
Of ze is gewoon een kat en denkt fuck jou, je ziet me wel weer wanneer ik eraan toe ben.
Kon m’n kat ook eens een tijd niet vinden, begon al beetje in paniek te raken, ligt ze me doodleuk aan te staren vanonder de strijkplank/kast waar ze zelf bijna onzichtbaar was. Ben ervan overtuigd dat zij het een mooi stukje vond 
Ik heb ook dit merk besteld en ben me nu aan het verdiepen in hoe ik het beste tuigjestraining kan aanpakken. Ben heel benieuwd of ik een adventure kitty van mijn monster kan maken.
@Zora
Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik er over begin, maar je verhaal is zo blijven hangen bij me, ik vind het zó erg! Hoe gaat het nu met jullie en zijn er iets van consequenties geweest voor die bouwvakker ofzo? Hij kan daar toch niet ongeschonden mee weg komen…
Lief dat je reageert, uiteindelijk is het nog een gedoe geworden. Ik heb uit boosheid een hele rant op fb gezet (openbaar) waarop een van die bouwvakker gereageerd heeft. Die zegt weer: dit verhaal is absoluut niet waar, mijn collega’s doen zoiets niet en als ik dat gezien had, had ik ingegrepen. Dus lang verhaal kort: ik heb één getuige die zegt: de kat is door de hond dood gebeten, we hebben de dierenambulance niet gebeld omdat we in de veronderstelling waren dat de eigenaren van de bouwplaats dit zouden oppakken. Getuige 2 zegt: hij is van het dak geduwd. Ik heb contact gehad met de wijkagent, maar zij zegt hoe erg het ook is: strafrechtelijk heb je geen poot om op te staan. Onbetrouwbare getuigen want collega’s, wisselende verhalen, áls hij geduwd is: was dit opzettelijk of per ongeluk? Het blijft wel een feit dat hij daar is overleden en er gewoon niet gehandeld is zoals had gemoeten. Het was gewoon een gechipte kat, ze hadden de dierenambulance moeten bellen. Maar niemand neemt daar dus de verantwoordelijkheid voor. Door al het gedoe heb ik het verdriet nog niet goed kunnen toelaten, en nu durf ik dat niet. Hij was echt mijn maatje, we sliepen zelfs lepeltje lepeltje. Ik mis hem heel erg 
Ach echt vreselijk 
ook die hele onduidelijkheid rondom wat er is gebeurd. Je wil op zijn mínst dat gewoon weten toch… heel apart ook van die wisselende getuigenverklaringen, heb je idd niks aan. Ook geen camera’s oid in de buurt dus?
Doet zo’n pijn om je huisdier te verliezen, vooral op zo’n kutmanier denk ik. Nogmaals heel heel veel sterkte met je verlies 
Ach pfoe… wat een ontzettend naar verhaal en ook zo verdrietig het ‘normaal’ al zou zijn, snap ik volkomen dat het nu lastig is om bij dat verdriet te komen. Wat zul je ‘m missen. Heel veel sterkte en liefs🤍
