Ik ben altijd te vroeg
Ik kan heel slecht tegen warm weer in combinatie met inspanning. Vroeger viel ik heel vaak flauw als we bijvoorbeeld buiten moesten gymmen of als ik op een warme dag geen zitplek had in de trein. Nu is dat gelukkig minder, maar ik ben nog steeds niks waard als het warm is
Ik heb echt absoluut geen gevoel voor ritme
Als het een troost mag wezen: je bent niet de enige die flauwvalt bij hitte. Ik was als 12-jarige eens bij de kapper en ben gewoon flauwgevallen van de hitte terwijl ik in de stoel zat, terwijl dat meisje mijn haar aan het knippen was 
snap nog altijd niet dat er geen lelijke hap uit mijn haar was, want de kapster was echt geschrokken toen in onderuit zakte
Ik ben superflexibel, dus heb continu last van gewrichten, spieren, rug, schouders en nek.
Ik praat met een rollende ‘r’ maar ik kan for the life of me geen ‘r’ apart laten rollen.
Ik kan niet fluiten. Heel soms komt er eens een schelle toon door, maar voor de rest is het blazen ipv fluiten.
Ik heb geen hoogtevrees, maar heb lang geweigerd om op een ladder te kruipen, gewoon omdat dat niet stabiel staat. Het gaat me dus niet om de hoogte, wel om dat gewiebel. Ondertussen heb ik het wel geleerd hoor, maar sta er nog steeds niet gerust op.
Ik weiger in rollercoasters te gaan. Niet omwille van de hoogte, snelheid of het overkop gaan, maar vanwege het traag omhooggaan aan het begin. Dat duurt me veel te lang en dan slaat mijn hart al eens een tel over heb ik het gevoel 
Ik kan niet recht knippen, maar dan ook echt niet
Huppelen en fluiten kan ik ook niet
Ik kan wel heel erg goed ergens tegenaan lopen en vallen over grind, net als spullen kapotmaken
Ik ben bij belangrijke dingen standaard een halfuur te vroeg
Ik heb een gruwelijke hekel aan warm weer, kan daar echt heel slecht tegen
Ik vergeet boodschappen, maar ik kan je wel vertellen wanneer mijn vroegere beste vriendinnetje jarig is of Michael van 5 Seconds of Summer 
Ik ben heel vaak spullen kwijt
Ik kan niet fluiten en ook niet vingerknippen.
Ik kan mijn tong niet in zo’n rolletje. Dat is genetisch maar mijn ouders en zusje kunnen het wel. Dat gebruikten ze om te pesten dat ik niet echt familie was en ik was pas een beetje gerustgesteld toen ik zelf bedacht dat als het tongrolgen dominant is en mijn ouders beide heterozygoot, dat het dan wel mogelijk is dat ik dat niet kan en zij wel en dat we toch familie zijn.
Mijn richtingsgevoel is abominabel.
Ik heb de tering aan dingen waar je pasjes achter elkaar moet doen of waarbij je verschillende lichaamsdelen tegelijk in een andere richting moet bewegen. Squats, lunges, prima. Maar met de ene arm een bicepscurl en de ander zo’n zijwaartse rasse en flex. Of lunges terwijl je ook iets met je armen moet doen. Fucking onmogelijk. Het heeft me ook echt lang geduurd voordat ik dat ‘fietsen’ voor de oblique buikspieren motorisch onder de knie had. Ik haat dingen als zumba en BOM ook met een passie. Hoe doen mensen dat, die rare pasjes onthouden.
Ik laat echt aaaltijd alles (bijna) verbranden in de oven. 9 van de 10 keer gewoon, al sinds ik op mezelf woon. Whyyyyyy.
Koken kan ik op zich wel - mits ik niet onder tijdsdruk sta. Maar zodra ik meerdere dingen tegelijk in de gaten moet houden en er bijvoorbeeld ook nog iemand een gesprek met me probeert te voeren in de keuken gaat het mis. Oftewel, ik kan niet multitasken.
Daarnaast kan ik niet knipogen.
En niet “poseren”, op commando leuk op foto’s staan. Ik trek dan juist een heel rare bek maar niet met opzet…?! Baal er wel van want heb echt nauwelijks foto’s van de afgelopen tien jaar of zo.
Ik kom vaak niet uit mijn woorden en gebruik daardoor vaak een vreemde zinsopbouw. Ik heb bijvoorbeeld 1 minuut moeten nadenken hoe ik dat zinnetje ging typen 
In mijn hoofd heb ik hetgene dat ik wil vertellen wel op een rijtje; het komt er alleen nooit zo uit. Dit vind ik vooral vervelend op mijn werk of tijdens discussies.
Zo herkenbaar. Mocht iemand tips hebben …
Ik kan geen kipburger of kipcordonbleu bakken zonder het brandalarm af te laten gaan. Elke. Keer. Weer.
Ik kan nooit inschatten hoeveel pasta/rijst ik moet koken en ben altijd bang dat ik tekort kom, dus doe er altijd ‘nog een beetje’ bij en dan heb ik genoeg voor de hele straat.
Voordat ik m’n auto uitstap moet ik hardop zeggen ‘ramen zijn dicht, licht is uit, handrem staat erop’ want anders vergeet ik dat dat zo is. Als er iemand naast me zit durf ik het niet hardop te zeggen en zo was ik dus laatst inderdaad vergeten m’n licht uit te doen.
Ik kan niet met mijn vingers knippen en vond dat vroeger heel erg. Ook kan ik niet recht parkeren en ben ik superonhandig 
Voor rijst kun je een standaard koffiekopje gebruiken als maatbeker gebruiken. Dat is genoeg voor 1 persoon.
Heel herkenbaar! Ik kijk ook altijd gefascineerd naar Arie Boomsma omdat ik vind dat hij altijd zo duidelijk praat, ook midden in een discussie.
Ik kan geen koffie drinken zonder vlekken te maken. Ik laat koffiekopjes altijd vallen echt stupide, ik heb het ook alleen met koffie.
Dit topic heeft me echt opgevrolijkt want ik was/ben soms bang dat er ‘iets’ mis met me is door al mijn gekneus altijd. Mijn moeder heeft me als vierjarige op ballet gedaan omdat ik altijd viel, struikelde, uitgleed, botste, en dat heeft destijds wel geholpen door me meer bewust bezig te laten zijn met mijn lichaam. Maar ik zit altijd veel in mijn hoofd en bots daardoor nog steeds vaak tegen kasten, deurposten, bedden en tafels. Mijn benen zijn altijd bont en blauw (ben ook nog eens heel bleek en krijg makkelijk blauwe plekken). Verslik en verspreek me ook vaak en heb vooral geen enkel gevoel van oriëntatie. Mijn ex-vriend liet me op vakantie altijd als eerste uit het hotel stappen om te kijken waar ik heen zou lopen 
(nooit de goede kant op). Maar volgens mij is het echt een kwestie van concentratie, nu ik soms autorijd en me dus enorm focus onthoud ik ineens een stuk makkelijker de weg bijvoorbeeld.
Ik heb last van overbeharing 
Ik draag lenzen/een bril
Mijn reukvermogen is echt slecht in vergelijking met anderen
Ik praat heel veel over mijn kat (=vervelend voor mijn vrienden)
M’n okselhaar groeit altijd binnen 16 uur terug