Ik weet niet hoe dat in de verloskunde zit maar in de oogheelkunde worden iig wel veel onderzoeken gedaan gewoon omdat 't procedure is. Daar mag wel met een kritisch oog naar gekeken worden vind ik, want al die onnodige onderzoeken kosten de zorgverzekeraar (en dus vooral de klant van de zorgverzekeraar) veel geld. Volgens mij kwam daar circa 2012 in België een wetgeving tegen, zelfs.
1 like
Hmm ja. Want het is procotol.
In mijn geval werden we medisch omdatze een uur NA de bevalling ze bloed wilde afnemen bij de baby. En ik wilde niet vlak na de thuisbevalling naar het ziekenhuis hoeven.
Maar; het was protocol dus ik moest nu ook een cgt, ook een vocht infuus, mocht niet meer douchen of in bad, en baby moest een elektrode achtig ding op z’n hoofd. We kregen een oxytocine toegediend omdat de wissel van de wacht was en het moest opschieten.
De cgt was onschadelijk en alleen voor de barende onhandig. Het vocht infuus heeft mij schade opgeleverd. Oxytocine toedienen kan borstvoeding in de weg staan, en dus “niet goed” voor de baby. En het was medisch allemaal onnodig. Dus… ja. Er wordt zo protocollair gewerkt.
Ik zeg NIET Dat dit allemaal onnodig interventies zijn hè! Als je uit droogt en niet in staat bent te drinken: yes please infuus! Als je kindjes hartslag instabiel is of men twijfelt: yes please banden om je buik! Echt.
Maar… er was niks met ons aan de hand, we hadden gewoon thuis mogen bevallen. Maar het ging om dat beetje bloed afnemen de uren ERNA.
Volgende keer ga ik dus liever met net bevallen doos in de auto denk ik.
@ElizabethGilbert ik vroeg waarom ze wilde inleiden. Het antwoord; er overlijden meer kinderen na week 41; dat wil je toch niet?!
Toen vroegen wij waarom dan? Toen kwam hij met een lijst: hogere bloeddruk, te weinig vruchtwater, groter kind, minder beweeglijk en nog een paar dingen.
Maar dat was bij ons allemaal in perfecte staat, dus voor ons leek dat risico heel niet op te gaan (beamen ze dan zelf ook) maar de kaart werd wel meteen getrokken: “dat wil je toch niet?”.
Nee natuurlijk wil ik dat niet… retorische vraag right?
Maar als je niet zelf verder vraagt, blijft het bij “die kaart”. Dat vind ik kwalijk. Je moet dus voor jezelf opkomen en er naar vragen.
Uiteindelijk zijn we de laatste week dagelijks in de gaten gehouden, een protocol wat ons werd aangeboden en ik zeker wel heb aangenomen. Daardoor hadden we vertrouwen in onze keuze. Maar elke keer als we kwamen werd de kaart direct of indirect weer getrokken… ook al was alles telkens perfect. Dat vond ik jammer
Ik denk dat het slim is om niet over medische indicaties te praten.
18 likes
Ik begrijp het ook heel goed, ik heb me gister nog laten vertellen dat als ik zwangerschapsdiabetes heb en ik kan dat met dieet onder controle houden, dat ik gewoon bij de verloskundige mag blijven en thuis kan bevallen.
Uit Martine’s verhaal begrijp ik dat ze geen insuline hoeft te gebruiken, haar dagcurves goed zijn en dan zou ik niet weten waarom ze met 38 weken wordt ingeleid? Nou ben ik geen medicus, maar als er een goede reden voor is dan kunnen ze dat vast ook op een begrijpelijke manier aan Martine uitleggen. En het lijkt er op dat dat niet lukt, dus dat ze haar vraagtekens er bij heeft vind ik niet meer dan logisch.
3 likes
(Overigens denk ik niet dat medici niet het beste met mensen voor hebben, maar wel dat ook zij soort sort off gedwongen zijn een protocol te volgen, terwijl dit niet nodig is. Het ligt dus groter dan die ene gynaecoloog, oogarts, oncoloog. Denk ik.)
1 like
Klopt dat zij dit protocol moeten volgen. Maar daar zitten ze dus ook gewoon aan vast omdat dat een leidraad bij hun handelen is. En hiermee zich ook kunnen verantwoorden. Die dingen zijn niet zomaar uit de duim gezogen maar echt wel na onderzoek opgesteld.
Protocollen zijn er niet voor niks!
3 likes
@Fishing ik vind het oprecht heel vervelend voor je dat je zo’n (onverwerkte?) traumatische bevalling hebt gehad. Ik hoop dat je het snel een plekje kan geven. Maar ik snap niet zo goed wat je wil bereiken met deze posts, en ik denk ook niet dat dit topic de juiste plaats hiervoor is.
13 likes
Ik probeerde in de eerste instantie aan te geven waarom ik het niet “zo belachelijk” als voorgangers vond dat Martine het medisch advies in twijfel trekt dat er dus soms wel reden toe is.
En ik zal een van de laatste zijn die de mensen in de zorg teniet doet @Molotov, ik werk zelf ook in de (gehandicapten)zorg en OOK in mijn werk sta ik kritisch tegenover protocollen, en merk nu in mijn master dat er zeker wel beweging komt.
Alsin, “We moeten niet het protocol teniet doen maar een ander protocol volgen waarin flexibiliteit mogelijk is.”
Maar ik vind het dus niet gek, dat Martine, waar we mee begonnen, een protocol in twijfel trekt, en op dit moment de beste bedoelingen van deze arts in twijfel trekt.
@Monstertruck ik weet idd wat oxytocine doet want ik geef ook alweer een ruim jaar borstvoeding. Maar het verstoort de natuurlijke oxytocine flow. Unicef en world centre of Breastfeeding hebben hier ook een stuk over geschreven, dat heb ik toen in mijn iets te lange verlof gelezen.
Overigens heb ik, door de standvastigheid van mijn man en eigen verloskundige een hele fijn bevalling gehad - maar ik vind niet dat die standvastigheid & “ruzies” nodig had moeten zijn in de beval kamer. En de blaas schade, neem ik inmiddels voor lief tov het hebben van een gezond kind.
Totaal off topic denk ik?
Overloop blaas
(Eh, ja hoe kom ik daarbij… omdat de betreffende verpleegkundige dat zei en haar excuses voor kam aanbieden. Ik heb daar geen verder onderzoek naar gedaan of haar theorie klopte.
Ze legde het uit als dat de blaas een spier was, en ik in zeer korte tijd (een uur) meer dan 4l had gehad, 2l zelf en 2l gekregen. En daardoor die blaas zover was opgerekt dat deze niet meer in staat was zichzelf te legen… de spier was te ver uitgerekt. Ze noemde dit een overloop blaas)
Haha neee ik bedoelde het stukje daaronder over de overloopblaas als offtopic.
Samenvatting
Ik mocht het eerste uur m’n bed niet uit, moest wachten tot er iemand tijd had om te checken of ik gehecht moest worden :), toen heb ik het opgehouden en daarna kón ik simpelweg gewoon niet meer plassen. Was ineens onmogelijk, de nieuwe verpleging zei dat het aan mijn angst lag (maar ik had inmiddels wel gepoept haha, paar uur na de bevalling, dat ging wel, en dat leek mij angstiger). Ik kon het gewoon echt niet (plassen)… En ze wilde me helaas niet katheteriseren toen. Maar ik had we dorst, en vochtinfuus moest blijven tot ik geplast had, zeiden ze. Pas toen de avondzusters kwamen (baby is om 9u geboren), kwamen ze katheteriseren.
Zij legde toen uit hoe die overloopblaas zo was gekomen en dat ik daardoor niet kón plassen en het dus niet psychisch was. Dat heb ik voor waar aangenomen, want gezien de hoeveelheid die er uit komt, leek dat een heel logisch verhaal, ik lag immers al zo’n 8u met 4l in m’n buik…
Oh well, ik vond dat (hele plas gebeuren) het aller, alles ergste van mijn bevalling, dat deed zooo’n pijn, m’n buik zat ZO vol. Ik heb daarna nooit meer urineverlies gehad, na afronden van het hele proces. Gelukkig.
Edit: misschien kon ik direct na de bevalling ook niet plassen maar ik heb dat niet geprobeerd, want lag nog te wachten en naar de baby te staren 
Oke nog één reactie en dan ga ik wat andesr doen trouwes…
“In de geboortezorg gaat het heel erg om het inperken van risico’s. Het ergste is dat er iets ergs gebeurt en de patiënt dan zegt: ja hallo, als jullie me dát verteld hadden, dan had ik andere keuzes gemaakt. Daarom worden de risico’s je telkens zo onder de neus gewreven.”
Maar dat is precies wat ik jammer vind: ze vertelden ons niet de risico’s die voor ons golden, maar alleen het grote feit, zonder het op onze casus te specificeren. We moesten zelf telkens vragen naar de waarom. Zodat wij vervolgens een keuze konden maken.
Maar in eerste instantie werd het gebracht alsof we geen keuze hadden (‘dat wil je toch niet?’ over het grotere risico op overlijden). Dat vind ik jammer.
En dat bemerk ik zowel als cliënt als als zorgverlener. En dat is een ervaring inderdaad.
Nou inderdaad wat een aannames. Een ervaring is nogal persoonlijk en zegt verder helemaal niks over de kwaliteit of kunde die geleverd is.
8 likes
Maar een ervaring kan toch wel uitleggen waarom je de ervaring van een ander (Martine in dit geval) wél begrijpt en dus Martine niet ‘bashed’.
Zoals de dames boven mij met hun ervaring de keuze van Martine niet begrijpen, en haar wel bashen (‘ze is laks’, onbegrip)?
Maar ‘grappig’ wel, dat dat wat ik voor waar aannam van de verpleegkundige die mij kwam helpen 's avonds nou weer niet blijkt te kloppen. Dat vind ik dan ook weer jammer.
5 likes
Een naaldje leggen ze vaak aan ‘voor het geval dat’. Hier hoeft niet direct vocht aangehangen te worden. Als wel dan kan een waakinfuus ook.
Ik vind Martine ook hardleers, maar dat heb ik eerder gezegd.
1 like
@Fishing En bovendien zijn protocollen een richtlijn en wordt er per patient/persoon ook wel eens van af geweken als het noodzakelijk is, mits goed onderbouwd. En vanuit dat soort handelingen worden protocollen vaak weer kritisch bekeken zoals Molotov zegt.
3 likes
Of een lage bloeddruk waardoor de harttonen van je ongeboren kind te laag worden. Daardoor geven we een infuus met vocht. En soms is een infuus (zonder iets) wenselijk als we zien dat de baring stagneert/we bang zijn voor een fluxus=meer dan 1 l bloedverlies (langdurige baring (Bv als je aan een ctg ligt kunnen we dat zien en dan “moet” je er wat mee. Ben zelf verpleegkundige en ik heb echt alles voor moeder en kind over. Tis niet dat ik (en de arts/verloskundige) mensen onnodig dingen aandoe omdat ik dat wil…
12 likes
Ik snap echt wel dat Martine duidelijke uitleg wil etc, maar vind wel dat ze er eat laks mee omgaat. Maar goed wij zien niet alles natuurlijk dus is ook maar een oordeel over iets wat je slechts deels mee krijgt.
Ik ben ingeleid, maar heb geen infuus gehad, geen oxytocine, geen ctg als ik dat niet wilde, geen elektrode en mocht gewoon (ook met ctg trouwens) nog douchen en zelfs in bad. Zodra ik persdrang kreeg wilde ik eruit, maar ik had in bad mogen bevallen. Mocht mn eigen insuline regelen etc Maar ken ook mensen in hetzelfde ziekenhuis die een compleet andere ervaring hadden, dus zal ook echt net schelen per “case”.
2 likes
Misschien kan je je gynaecoloog of klinisch verloskundige eens bellen of mailen met de vraag waarom dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan?
Uit je berichten begrijp ik dat je er niet heel veel kaas van hebt gegeten en zelfs dingen bestempelt als medisch onnodig uitgevoerd bij jou. Misschien als je te horen krijgt waarom dingen zijn gedaan, dat je dan meer begrip kan hebben voor de situatie, en artsen en verloskundigen minder ziet als boeman?
Ik werk als co-assistent gynaecologie nu samen met gynaecologen (deze mensen hebben laaang gestudeerd!!) en herken echt niets van wat je schrijft over gynaecologen en het standvastig vasthouden aan protocollen, en het zogenaamd ‘inspelen op hormonale zwangere vrouwen’.
Uiteraard kunnen er dingen niet helemaal goed gelopen zijn tijdens je bevalling of misschien inderdaad zelfs fout zijn gegaan, en uiteraard ook vervelend voor jou dat jij je bevalling zo hebt ervaren, maar wil toch wat tegengeluid geven op het bashen van de geboortezorg (die in NL over het algemeen echt heel goed is!) en sommige toch wat ongenuanceerde posts.
Wat betreft inleiden met 41 weken: recent is de SWEPIS studie gepubliceerd die inleiden met 41 weken met expectatief beleid vergelijkt. Het lezen waard.
31 likes
Ik denk dat we gewoon heel heel dankbaar mogen zijn dat we in een goed land wonen waar we echt vanaf zwangerschap tot bevalling goed gemonitord worden.
@Tessa heel veel sterkte! Wat een nachtmerrie
10 likes
Nou die beschrijving mag ook wel eens ge-update worden
19 likes
Nou dat ja! Ik vind dat weer een fout verwachtingspatroon. Als ze er nou super gelukkig mee is waarom zou je dan meer moeten zijn.
Zoveel vrouwen die op deze manier leven en het echt hun eigen keuze is.
ik ben het wel eens zat dat er als moeder zoveel van je verwacht wordt. Er wordt altijd een focus op moeders gelegd en je moet naast moeder nog van alles zijn maar vooral geen “ moeke “
8 likes