Ik snap dat niet iedereen erop zit te wachten, ik heb voor mijn gender reveal ook alleen (een klein clubje) mensen uitgenodigd waarvan ik wist dat ze het oprecht leuk vonden om erbij te zijn. Voor de eerste verjaardag van mijn kind zal ik ook geen (kindloze) vriendinnen uitnodigen, wil ze niet opzadelen met dat soort verplichtingen. Ze zijn bevriend met mij, niet met mijn kind. Mochten ze het wel leuk vinden; van harte welkom!
Ik vond het mega lastig om aan te geven en heb dat toen ook niet gedaan. Ook omdat ik bang was dat ook andere aanwezigen mijn afwezigheid zouden opmerken en ik me daaraan weer zou moeten verantwoorden. Daarnaast was het ook erg wisselend: ik vond bijvoorbeeld de babyshower wel vaak erg leuk. Iemand in het zonnetje zetten en verrassen. Achteraf heb je zeker gelijk en had ik het eigenlijk moeten bespreken.
Goed punt, ik denk dat je gelijk hebt met dat ik hierin misschien te veel verwacht van mensen.
Toch nog even een edit: maar juist doordat veel mensen denken zoals jouw opmerking âeen pak melk halen is geen intensieve bezigheid en de meeste zwangeren zijn daar prima toe in staatâ, durfde ik mijn mond niet open te trekken. En het gaat niet om dat pak melk, maar juist om het lang moeten staan bij de kassa met een overduidelijke enorme buik, wat dus wel intensief is, omdat iedereen volle karren heeft. Voor een zwangere sta je vaak in het openbaar vervoer wel op, dus waarom zouden mensen dit dan niet zelf kunnen bedenken. Maar nogmaals: misschien verwacht ik dus inderdaad te veel van mensen hierin.
Maar dat hele riedeltje vanaf auto/slecht slapen/maagzuur/waggelen etc. is toch precies wat mensen niet weten?
Ik ken genoeg (hoog)zwangeren die fluitend om een boodschap gingen. Dat betekent zeker niet dat dat voor iedereen zo is. Maar wel dat het voor buitenstaanders niet direct zichtbaar is of jij bij de groep hoort die dat nog met 2 vingers in zân neus doet of die er moeite mee heeft.
Het zou misschien wel aardig zijn inderdaad om iemand die zwanger is en er dus wellicht moeite mee heeft voor te laten ja. Ik had hier echter gewoon oprecht nog nooit over nagedacht omdat het voor mij niet zo evident is dat je daar als zwangere moeite mee kan hebben.
Plus dat mensen (in het algemeen dus) ook om niet direct zichtbare redenen er moeite mee kunnen hebben om lang in de rij te moeten staan voor een boodschapje. Die kan je ook niet allemaal voor laten want daar kan je het niet aan zien. Terwijl als iemand het aan me zou vragen ik nooit nee zou zeggen.
Blijf er wat dat betreft bij dat het mijns inziens niet realistisch is om te verwachten dat mensen hier goed aan denken/bij stil staan.
Edit: In het OV vind ik het bijvoorbeeld veel logischer om op te staan voor een zwangere vrouw in vergelijking met voorlaten in dit boodschappen verhaal. Het OV is vaak echt een langere tijd staan en het is onstabiel waardoor je een groter risico hebt om te vallen wat gevaarlijk kan zijn. Hierbij zou ik er wel aan denken. Het is meer dat even in de rij bij de kassa voor een boodschap voor een buitenstaander niet zo intensief lijkt. Hiermee wil ik zeker niet bagetaliseren dat het voor jou wel degelijk intensief kan zijn! Alleen dat dit voor de buitenwereld misschien minder duidelijk is/men hier niet vanuit gaat.
Ik snap dit echt helemaal! Ben nu zelf zwanger (heb al 1 dochter). Heb behoorlijk veel vriendinnen, in totaal denk ik 18 kinderen. En van al die kinderen krijg ik dus een uitnodiging voor hun verjaardag, verschrikkelijk vind ik dat! Heb al best wat gedoe gehad met vriendinnen hierover. Ik heb echt geen trek om al onze weekenden op te offeren aan weer een kinderverjaardag.
De babyshowers en reveals zijn dus nog maar het begin (om je even gerust te stellen Haha)
Ik ga lekker alleen naar de kinderverjaardag van familie en van mijn beste vriendinnen. De rest zeg ik direct dat ik niet kan.
Ik nodig hen ook niet uit voor de verjaardag van zoontje. Heb inderdaad echt geen zin om elk weekend op een kinderverjaardag te zitten, de horror.
Maar zeg je dan steeds dat je niet kan (als in: nee we hebben die dag al wat anders) of geef je gewoon je grens aan dat je daar niet aan doet?
ze zijn hier ook altijd op zondag middag, nee bedankt.
Ik heb een tijdje gezegd âik kan nietâ maar op een gegeven moment ben je door je smoezen heen. Toen heb ik eerlijk gezegd dat ik niet naar kinderverjaardagen ga van kinderen van vrienden en vriendinnen. Ik had dan letterlijk elke maand minimaal 2 verjaardagen in het weekend, en omdat wij verhuisd zijn naar de andere kant van het land hadden we ook forse reistijd. Om nog maar te zwijgen van wat het allemaal kost als gezinnen 4 of 5 kinderen hebben.
Ook vond ik het erg pijnlijk omdat wij jarenlang geen kinderen konden krijgen dus ik zag er als een berg tegenop steeds. De beslissing om er mee te stoppen heeft me veel rust gegeven.
We gaan alleen nog naar kinderverjaardagen in de directe familie, en dat is tot nu toe te overzien.
Onze reveal heb ik alleen voor mijn ouders, broers en zus gedaan en ik heb babyshowers en alles afgehouden, ik voelde mij niet lekker bij zoveel belangstelling.
Dit is dus echt mijn schrikbeeld. Vond die drie in een jaar al een drama. Mijn vriendinnen (ongeveer 15 die ik als echt goede vriendschappen beschouw) zijn op 1 na nog niet aan kinderen begonnen en ik zie het al helemaal voor me over een paar jaar.
Nu ben ik benieuwd ben jij ook Jehova?
Dank je voor je antwoord. Het lijkt mij een âmoeilijkâ geloof, en dan bedoel ik dat het voor echt een opgave zou zijn om me aan de regels te houden. Wel lijkt het me heerlijk qua verjaardagen etcâŠ
Haha oké. Nee voor mij is het een ver van mijn bed. Dank voor het antwoorden, vind het namelijk wel interessant.
Ik zeg gewoon dat ik niet kan. Geef er geen reden bij waarom niet en diegene vraagt daar ook niet naar.
Maar zoals ik al typte, dit gaat dan meer om kennissen en dergelijke. Op sommige feesten fungeer je sowieso meer als opvulling dan dat diegene daadwerkelijk op jouw specifiek zit te wachten haha.
Alleen, het is niet altijd zo duidelijk of iemand zwanger is (zeker in de winter), en dat is nu niet iets dat je zomaar aan een onbekende vraagt. Ik heb al vaak getwijfeld of ik mijn plaats nu moest afstaan of niet. Bij mij zag je het ook heel lang niet, en zelfs toen ik hoogzwanger was kon je het nog niet eens goed zien onder mijn dikke winterjas. Ik heb het toen wel een paar keer zelf gevraagd, en dan was het wel oke.
Ik durfde al niks meer te zeggen hier maar mijn wenkbrauwen naderden mijn haargrens ook van dichtbij na het lezen van deze post.
Al helemaal omdat zij en Willem en een aantal volgers van de familie van Sas net vrij fel hebben gereageerd op wat reacties van één van die als laatste gesponsorde insta-posts. Een mannelijke volger sprak Willem aan dat hij steeds meer onsamenhangende gesponsorde posts op zijn insta heeft, waar hij ook nog eens âgebruik maaktâ van zijn kids. Een aantal volgers ( en Rachel) reageren hier ook op met â het is wel zijn/hun baan, het geld moet ook binnenkomenâ.
Dan denk ik ook bij die post: ik sta elke dag op om 6.00 uur om mijzelf en mijn kind klaar te maken voor een werk/KDV dag, en als je weet dat je kind vroeg wakker is moet je gewoon eerder naar bed gaan. En 6.00 uur is echt wel redelijk normaal voor zoân jong kind.
âGeld moet binnenkomenâ . En dat kan niet zonder die kinderen in beeld?
Ik volg ze overigens al heel lang niet meer, vind ze zo ver van de realiteit af staan.
Jaaaa ga dan werken. Donât sell out your children, omdat jij geen zin hebt in een echte baan
Bloggers en vloggers vergeten denk ik waar ze van komen. Dat het een enorm luxe positie is om met kinderen of zonder kinderen niet om 06:00 op te hoeven staan 5 dagen in de week. Kijken of kdv en oppas goed geregeld is.
Natuurlijk moeten ze soms als ze het zo plannen in de avond wat werken, weekend etc. Maar daartegenover staat een behoorlijke vergoeding imo.
En wij zien gratis en gesponsorde vakantie tripjes, waar ze dan fotoâs voor maken. Voor ons, zodat wij denken. Jaaaa daar wil ik ook heen. Maar we vergeten even dat er voor gespaard moet worden en niet iedereen zomaar zegt. âah morgen pakken we het vliegtuig (wat een vervuiling) naar Ibiza.â want #wanderlust #vacaywithoutchildren #vacaywithbaby #echtemeisjesmama #kotsinnijnhart
En daar zit een stukje jaloezie tussen, maar dan vooral dat het voor hun zoveel makkelijker (lijkt) om alledaagse shit te ontvluchten.
Alleen als ik dan denk dat ik niet eens echt kan genieten van een plek, want oh die plek is zo instagrammable, foto maken! Dan leef je niet in het nu. Geniet je dan echt?
De kinderen groeien op met cameraâs in hun gezicht. Voor hen is dat normaal. En heb het idee dat veel van die kinderen ook soort verslaafd raken aan de likes en dat het een wisselwerking is. En dat zij ook daarmee âsnelâ geld verdienen. Soort bubble lijkt het wel en ik vraag me af in hoeverre ze denken dat dit normale realiteit is. Er zijn nu al jonge kinderen van 7 die vlogger willen worden? Sneu.
ja precies dit dacht ik ook! als ze niet met een doel op die foto staat waarom plaats je dan juist deze foto? had je toch ook een andere foto erbij kunnen zetten. echt onzin. maar een foto van zoân babyâtje doet het natuurlijk altijd beter en alles voor de likes