roomyb
Aangezien ze de oudste de dag naar haar bevalling zelf weer naar de opvang bracht, acht ik die kans niet zo groot
Ze zei laatst in een story dat ze heel moeilijk hulp kan ontvangen/accepteren, ik weet verder niet of die hulp er wel is of aangeboden wordt
Nu doe je alsof ze zei dat ze m moest ophalen. Ze wilde het oudste kindje ophalen juist om eraan te herinneren dat ie niet vervangen is en mama nog tijd heeft voor dat kind. Bewust gedaan en dus niet omdat haar vriend niks doet.
Je hoeft je vent niet in beeld te brengen om een bepaalde indruk te creëren.
Misschien wel. Ik vind haar sowieso 0 sympathiek, maar als ze deze indruk wekt terwijl hij wel een betrokken partner en vader is, maakt het haar nog onsympathieker.
Het gaat er niet om over dat hij wel of niet in beeld wil, ze zegt regelmatig dat ze alles alleen moet doen. Ook in haar laatste story âhet besef dat je dit echt alleen aan het doen bentâ wekt bij mij niet echt het idee dat ze dit samen met iemand doet en diegene in de buurt is.
En ze benoemt het ook niet los van dat ie niet in beeld komt. Hoop voor haar dat ie er gewoon wel is en doet wat ie kan.
Dat hoop ik ook. Dat het gewoon verkeerde woordkeuze is of dat ze ergens een vorm van aandacht zoekt. We weten hoe ze kan zijn en doen op haar socials.
Hoe dan?
Even de zoekfunctie gebruiken toen haar hond geopereerd moest worden aan zijn pootjes. Mooi voorbeeld.
Ze wilt gewoon aandacht
Los van wat haar partner al dan niet doet, herken ik wel het gevoel van eenzaamheid van zodra het donker wordt met een newborn. Die nacht met zoân kleintje waarbij je als enige opstaat (want borstvoeding) kan heel lang en alleen aanvoelen. Op zich vind ik haar gevoel daarin niet gek
Ja eens! Ik had dit ook heel erg. Betekent niet dat mijn partner niks deed, maar bv geven kon hij niet. En dat voelde soms zo alleen inderdaad. Sowieso gaan je hormonen natuurlijk (in veel gevallen) alle kanten op, zeker in zoân begintijd. Haar kindje is misschien net een week oud of nog niet eens. Daar zal vast ook een stukje kraamtranen etc bij zitten. Ik vind het niet gek eigenlijk dat ze zich zo voelt, los van of haar partner veel doet of juist niet. En ze heeft over dat ophalen van haar oudste ook gezegd dat ze dit zelf wilde. Ik weet nog van mezelf dat ik echt bang was dat mijn oudste zich tekort voelde gedaan toen ze haar broertje kreeg. Dus ik stond ook gewoon na een dag weer haar aan te kleden, haren in te vlechten en pannekoeken te bakken. Al kwam dat ook wel door mijn kraamzorg hoor, mijn god, dat was echt een soort drilsergeant ofzo Misschien moeten we maar niet teveel âoordelenâ over een vrouw die net is bevallen (jajajajaj het is haar eigen keuze geweest, i know)
Ja die stories raakten mij omdat ik echt precies dat voelde. Zodra het avond werd kreeg ik een heel unheimisch gevoel. Eenzaam, gespannen, zwaarmoedig, angstig. En ik had echt de liefste partner die alles deed, maar dat gevoel was er ook.
Oh man die nachten duurden 2x zo lang voor mijn gevoel, echt overleven.
Eens met dat gevoel âer alleen voor te staanâ, vooral omdat je kleine babyâtje volledig afhankelijk van jou is (in het geval van BV). Maar mocht Romy hier meelezen, hoop ik vooral dat ze zichzelf wat rust gunt en Instagram eens een tijdje links laat liggen. 2 jonge kids is aanpoten, maar om dan alle zwaarmoedigheid en wat erbij komt kijken (kraamtranen) meteen te delen. Je krijgt daarnaast ook nog genoeg commentaar via social media, ik zou daar echt geen energie voor hebbenâŠ
Ja en het schijnt dus ook zo te zijn dat als je bv geeft dat er dan (pin me er niet op vast maar bij de toeschietreflex dacht ik) iets te zijn waardoor je ineens een hormonaal disbalans krijgt, waardoor vrouwen zich juist tijdens het voeden ineens heel neerslachtig kunnen voelen.
Al gaf ze geen borstvoeding, de nachten zijn in het begin zo fucked up. Als ze ergens over mag klagen is dit het wel