Je mag nu niet met 3 of meer mensen in de auto zitten, dat is wat anders dan 2 mensen.
Haal mn bovenschrift even weg wil je
Maar misschien zijn die mensen daar wel echt heel erg verdrietig van… hebben ze dingen gepland met vrienden, waar je ze heel graag bij had gehad. En dan denk ik aan;
Een bruiloft, surprise party, geboorte van je eerste kind, 1e verjaardag of juist 50 jarig jubileum, diploma uitreiking, net uit een depressie je sociale leven weer aan het opbouwen, als je bedrijf failliet dreigt te gaan. Alllemaal situaties waarin ik een knuffel, of <1.5m contact, heel erg waardeer en prettig vind.
Als dat ineens een jaar lang niet mag (“tot er een vaccin is”), is dat heel verdrietig.
En ik houd me wel aan de regels, maar begrijp wel dat het verdrietig is. En geen “boehoe ik mag m’n vriendjes even niet zien”.
Thanks voor de nuance
Ik word zo moe van die veroordelende mensen. Denk dat die mensen juist zo privileged zijn dat ze geen zorgen over de maatregelen hebben.
Laat staan financiele zorgen.
Maatregelen zijn meer dan geen vriendinnen zien en geen terrasje kunnen pakken.
Dat binnen zitten doet mensen schijnbaar echt niet goed, zo gefrustreerd
Precies dit. Wij hadden een overlijdensgeval en dan is het echt zwaar klote als je elkaar geen knuffel mag geven omdat je niet ‘in het zelfde huishouden’ woont.
En ja ik heb me aan de 1,5 meter gehouden, maar het is wel meer dan kut op zo’n moment.
Ik snap dat dat heel erg is, ik heb ook een aantal van die dingen: droomreis en verjaardag van mijn eerste kind. En daar ben ik ook heel verdrietig over. Maar dat is juist het kloterige aan een pandemie: we moeten offers brengen om hier beter uit te komen hoe rot dat ook is. Ik vind het echt best erg dat er veel mensen zijn die zichzelf elke keer boven het belang van de rest plaatsen. En hey, als er echt iemand dood is snap ik het wel. En een paar situaties die jij noemt, daar kan ik het me ook van voorstellen, ik ben niet helemaal harteloos. Maar de meeste mensen hebben gewoon zin om met hun vrienden in het park te chillen.
@DonnieDarko is dat echt een specifieke regel nu, dat je met twee mensen (waarvan 1 uit een ander huishouden) zonder afstand in de auto mag? Dat wist ik niet. In dat geval gaat mijn voorbeeld niet op.
@anon12348926 maar dit is toch de wereld op z’n kop? Je vindt mensen die zich aan de regels houden priviledged en zonder financiële zorgen? Ik probeer juist alles te geven zodat mijn zieke schoonvader met longproblemen het overleeft, ik straks mijn baan nog heb (en anderen ook) en er minder mensen ziek worden. Dat is toch het tegenovergestelde van er niks om geven? En het gaat me nu echt niet om de mensen die naar een crematie gaan, maar de mensen die je met 6 man in een park ziet zitten rosé te drinken. Dié geven toch juist niks om de rest?
@OITNB gecondoleerd .
Begrijp me niet verkeerd; ik houd me aan die 1.5m, ook met de kids. En ja ik stoor me er aan als anderen het niet doen. Maar ik begrijp wel dat het écht heel verdrietig kan zijn… En denk dat we daar begrip voor moeten hebben.
Nee: je bruiloft uitstellen is niet zo erg, als 6 familie leden verliezen aan Corona.
Maar… wel echt heel verdrietig.
Edit @anon18050057, maar dat bedoel ik dus. Het is niet dat ik zeg: Joe ga allemaal lekker naar de club. Maar ik denk dat we verdriet te niet doen, als we dan zeggen: “nou wat fucking erg even je vrienden een paar weken niet zien”.
Zéker Nu we weten dat een paar weken wel een jaar worden…
Daar ben ik het mee eens, zie de reactie hierboven. Maar ik word gewoon verdrietig van mensen die om non-redenen het virus verder verspreiden. Rosé in park of samen winkelen = niet oké. Bij een begrafenis of echt iets verdrietigs snap ik het natuurlijk veel beter.
Nee dat is helemaal waar
In die zin dat mensen maar blijven roepen dat even je vrienden niet zien geen big issue is terwijl je niet weet wat er verder in iemand omgaat waarom iemand fysiek contact nodig heeft.
Of dat je hele bedrijf in elkaar is gestort en je geeneens weet of je in het huis kan blijven wonen, die mensen verdienen dan toch ook een knuffel? Logisch dat ze toch even die vriend of vriendin opzoeken en even uithuilen of wat dan ook
Of dat je met je zus bijvoorbeeld in de auto zit om even op afstand je moeder met kanker te begroeten 50 km verderop. En ja ik ken helaas die voorbeelden en dat bedoel ik ermee, geen fysiek contact kunnen hebben is mega zwaar en zit hem niet alleen in boehoee ik kan even geen vrienden zien en maximaal chillen
Maar de maatregelen zijn nu toch zo dat je wel met mensen mag afspreken in het park? Op afstand natuurlijk.
En je kunt niet alles dichthouden en verbieden nu en opeens alles weer toelaten. Het gaat ook in stapjes en dat is dus ook dat je nu wel weer met meer mensen mag samenkomen.
Het zegt toch ook best veel dat ouderen liever sterven aan corona dan nu tot Sint juttemis in eenzaamheid te moeten leven.
Eenzaamheid is verschrikkelijk.
Als iemand een knuffel nodig heeft, dan krijgt diegene die van mij. We zijn mensen, geen robots.
Ja, maar het merendeel van die ouderen/mensen denken alleen aan zichzelf: als het mijn tijd is om te gaan blabla. Heel zoet, maar er gaat veel meer mee gepaard. Misschien besmet je ook nog iemand anders (die niet dood wil?), je moet misschien naar de ic en bezet een bed of beademingsapperaat ipv iemand anders (wederom die niet dood wil?) met toch al overwerkt zorgpersoneel Lekker makkelijk gedacht allemaal en vooral egoïstisch.
Hetzelfde met de voorbeelden van @anon12348926, tuurlijk is daar begrip voor. Maar er zijn ook zussen die onnodig met elkaar in de auto zitten, omdat ze zo nodig naar de primark moeten ofzo. Niet allemaal ivm noodzaak of levensbehoeftem hoor.
Er wordt hier zo langs elkaar heen gepraat. Niemand zegt dat je in een noodsituatie niet binnen 1,5 meter kan komen (maar realiseer je zoals @grace zegt. Corona maakt geen onderscheid tussen of die knuffel wel of niet noodzakelijk was). Maar tenzij ik het gemist heb en er ook een Nederlandse besmettelijke kankersoort en depressie is opgedoken, heeft het gross van de Nederlanders echt geen reden om binnen 1.5 meter van anderen te komen, samen in de auto te zitten, gewoon met mensen te knuffelen en dat is wel wat ik om me heen zie gebeuren.
Maar wie bepaald dat iemand alleen verdrietig mag zijn bij een depressie of andere ernstige aandoening is…?
Ik vind het echt heel verdrietig dat als ik nu zou bevallen (of naja in augustus ga ik dat ook werkelijk doen), mijn vader (of schoonouders) eigenlijk de baby niet mag vasthouden. Of mij geen knuffel mag geven omdat ik bevallen ben.
En ik heb idd behoefte aan een knuffel, ook zonder hormonen. Een vriendin van mij is dr baan kwijt, en ja, ze zou graag een knuffel willen.
Er zijn zooooveel situaties. Het is niet aan de ander om te bepalen of je daar verdriet van mag hebben.
Los van het feit, dat ik het gewoon eens ben met het: houd afstand. Punt. Vind ik ook dat een individu daar best moeite mee mag hebben. En dat het niet aan een ander is over die emotie te oordelen.
Maar misschien moet dit allemaal in het coronatopic
Ik ben zo benieuwd of iedereen die nu zegt ‘oh de arme oudjes zo eenzaam’ na de crisis zo begaan met ze blijft. Eenzaamheid over ouderen is al een tiental jaren een probleem. Ben echt benieuwd hoe vaak ouderen in verpleeghuizen regulier bezocht worden. Denk dat het meerendeel amper een bezoekje per week krijgt.
@Fishing tuurlijk mag je verdriet hebben. Ik heb ook heel veel waar ik van baal. Met mij iedereen om me heen. Ik ken niemand die niet om een reden baalt van de huidige situatie, maar dat geeft je (extreme uitzonderingen daargelaten) geen reden om de regels te breken. Daar ging de discussie over.
@Shaaar
Hmm ik had de discussie meer hier aan op gehangen, dat sommigen dus niet moeten “zeuren”. Want zo erg is het niet. Maar dat dat dus voor sommigen wél zo is.
(@anon18050057 sorry I know dat je nuance aanbracht 1 bericht later. Maar dit was voor mij beetje de angel in de discussie )
Ik zie net op instagram dat Sarah en Marco thuis zijn met baby Anna! Heel fijn voor ze
Ohh wat fijn voor ze!!
Ik vind het jammer dat er zo weinig empathie is voor mensen die het heel moeilijk hebben deze tijd en gewoon even een knuffel nodig hebben in wat voor situatie dan ook.
En wellicht heb ik mij verkeerd uitgedrukt maar ik vind mensen wel privileged die alleen maar door de maatregelen hun vrienden en een eventueel terrasje moeten laten schieten. En dan bijvoorbeeld hier beetje neerbuigend komen doen van boehoee je vrienden mag je weken niet zien nou wat een ramp! Je kent gewoon niet de situatie van iemand
Ik denk dat het een heel groot onderschat probleem is wat een maandenlange social distance met mensen kan doen. Probeer gewoon niet te hard te oordelen als je bijvoorbeeld 2 zussen in een auto ziet, even los gezien van influencers maar ik wil hier alleen maar mee aangeven misschien zijn ze onderweg naar een begrafenis of iets.
En dan heb ik het over een random situatie, je weet gewoon niet wat er in iemand omgaat.