Ik weet niet meer wie het zei, maar het hoeft niet zo te zijn dat niemand last heeft van klagen over je kind. Mijn moeder had een postnatale depressie na mijn geboorte, en als kind wist ik natuurlijk niet wat dat was, alleen dat erover gepraat werd dat mijn moeder zo oververmoeid was toen ik kwam. En dat ze niet kon slapen doordat ik 's nachts huilde en zich heel naar voelde. Ik heb me daar heel lang zo vreselijk schuldig over gevoeld en daar best veel last van gehad. Dat was van mijn ouders absoluut niet hun intentie, maar ik heb het wel ervaren als belastend. Nu kan ik dat een beter kader geven natuurlijk.
Maar als al die ervaringen en klachten uitgebreid tot in de eeuwigheid zouden zijn terug te lezen, lijkt me dat als kind echt niet fijn.
True. Ik vind alleen dat als er dan ‘geklaagd wordt’ daarbij wel de nuance mag worden gemaakt dat de gemiddelde influencer echt wel een luxepositie heeft, Juist die flexibiliteit (bijvoorbeeld indelen eigen tijd, en zeker als je vlogt over je dagelijks leven hoef je minder echte inhoudelijke content te maken) maakt alles zoveel makkelijker - even los van hoe je zelf dingen ervaart en hoe makkelijk/moeilijk je baby is. Maar merk dat ik mijn punt niet helemaal goed naar voren krijg haha 
misschien is het voor mij tijd voor weekend haha
Ik snap je gevoel wel hoor. Vooral het geklaag van bloggers terwijl ze in een luxe positie zitten. Maar elke dag, de hele dag thuis zijn met een kindje kan soms best zwaar zijn. Als ze een lastige dag/periode hebben. Na zo’n dag ben ik soms meer uitgeblust dan na een werkdag. En als je dan geen baan (buiten de deur hebt) om even los te komen van je kinderen, kan dat best pittig zijn.
En sommige kinderen slapen misschien uit, maar er zijn ook veel kindjes voor 6u wakker hoor.
Ik vind het meestal wel ideaal
Voor 8 uur de deur uit, kinderen naar school BSO, rond 18 uur weer thuis en nog steeds een lekker opgeruimd huis hebben
Half 8 in de avond liggen ze er in en ik hoef niet nog eens door het huis
Heb overigens meer energie na een werkdag dan dat ik hele dag thuis zit met ze
En ik ben mega gek op ze, had ze niet willen missen en ik zal altijd mijn verantwoordelijkheden pakken
Ja dit dus. Ik word er persoonlijk een beetje moe van dat veel influencers opeens negatievere kanten van het moederschap belichten en dat er gezegd wordt: wat goed dat je dit doet / dit mag ook weleens gezegd worden / die dingen lees ik nou nooit. Eh ja, die dingen lees ik juist wel overal de laatste tijd, dus doe niet alsof je zo speciaal bent als je ook de zware dingen belicht.
Ik vond het zo frappant dat EliseJoanne vertelde dat ze haar kinderen naar de noodopvang deed. Kom op, je bent blogger/vlogger. Haar man werkt dan wel in de zorg, maar zij heeft echt geen vitaal/cruciaal beroep. Dit soort gevallen zijn dus de redenen dat ik met mijn vitaal beroep (en mijn man ook) niet mijn kinderen naar school gebracht heb de periode dat ze niet naar school mochten.
Omdat er meer kinderen op school zijn en dus meer contacten.
Als ik dit zo lees wat over het hebben van kinderen, doet mij nog meer twijfelen/weifelen haha.
Wow deze zeg mij echt even aan het denken, je hebt ook helemaal gelijk.
Het mag allemaal tot op een bepaalde hoogte en daarna is het te heftig of ongepast
Onzin, juist mensen die twijfelen maken uiteindelijk net zo goed een weloverwogen keuze. (en misschien nog wel beter dan mensen die er niet over nadenken, maar het “altijd geweten hebben”.) En het is in iedergeval een stuk verantwoordelijker dan “oh oeps, zwanger”.
Maar op dit moment liever een hond dan een kind. Die kan je, inderdaad, naar het asiel brengen… 
My bad, ik vatte het inderdaad op alsof twijfelen of weifelen slecht is, komt omdat ik dat iets te vaak heb gehoord.
Het is ook gewoon niet voor te stellen hoe het is, maar als ik een gelukkig gezinnetje zie, dan komt inderdaad “iets” van “dat wil ik oook!” Enorm simpel gezegd, want je ziet ook maar een klein gedeelte, en dan nog weet je het niet. En ik weet niet eens goed of dat door het kind komt.
Het lastigste vind ik ook, je bent voor altijd moeder, ook als het blijkt tegen te vallen. Het zal je maar overkomen, zeker als het moederschap als iets geweldig wordt verkondigd, en dan er mee zien te dealen. Aan de andere kant, je weet ook niet of het iets is wat je kan en leuk vindt, als je het niet doet/bent.
Dus eigenlijk los van mijn eigen leven en hoe dat verandert. En ik moet sowieso eerst nog mezelf fixen, vind ik, voordat ik hier over nadenk.
En dan nog de toekomst, als het slechter en slechter met deze planeet gaat, weet ik niet of ik dat mijn kind aan wil doen (klinkt heftig, maar zo bedoel ik het niet per se).
Edit: Nederlands
Precies dit! Ik vind dit stukken pittiger dan gewoon werken.
Hahaha ja dit, ik was juist best verbaasd nadat ons kind kwam dat het heel vaak ook makkelijk, leuk en heel grappig is 
Ik heb de afgelopen 2,5 maand vanwege de corona-situatie en daardoor gebrek aan opdrachten ook veel thuis gezeten en zonder structuur kunnen dingen ook ineens een stuk zwaarder zijn. Je wordt veel minder productief, wat lamlendiger etc. Heb daar echt wel even een nieuwe balans in moeten vinden en het er ook zwaar meegehad soms (want heel bewust ervoor gekozen 3 dagen te blijven werken en dan valt ineens heel je werk weg omdat al je opdrachtgevers zich terugtrekken).
Dus ik kan me wel voorstellen dat juist door het gebrek aan een vaste werkweek, wat vastere werktijden etc. je iets als zwaarder kan ervaren. Ik ga eigenlijk ook beter (qua flow, energie etc) als ik het lekker druk heb en ondanks dat ik nu meer bij mn kind ben, vind ik mezelf een leukere moeder als ik ook wat eigen dingen ernaast heb. Dus wat dat betreft kan ik het me echt we voorstellen. Er is ook een soort constante to-dolijst die nooit afraakt met de kinderen thuis.
Verder kan ik heel slecht tegen de “kijk ons eens megahard werken en het zwaar hebben”houding die veel influencers hebben. Maar daar kan ik sowieso slecht tegen, (bijna) iedereen werkt op zijn of haar manier en binnen zijn of haar eigen kaders hard.
Ik ben redelijk nieuw op dit forum maar wilde toch proberen om iets zinnigs te zeggen over de discussie.
Misschien dat de mommybloggers iets geforceerd laten zien dat niet alles super goed gaat en dat het soms een beetje als gezeur voelt, maar ik vind het wel goed dat ze de ‘andere kant’ laten zien. Misschien zitten ze niet helemaal uitgebrand te janken op de bank zoals mij soms maar toch.
Ik voelde me echt ernstig genept toen mijn eerste kindje geboren werd. Want alles was zo leuk en je zou zo veel van je kind houden etc etc.
Dat voelde ik helemaal zo, en daardoor was ik super down. Mijn kindje huilde namelijk super veel en die roze wolk was super ver te zoeken.
Als ik toen had kunnen zien dat het bij andere mensen ook niet perfect was had ik daar heel veel aan gehad.
En voor de gene die denk dat het heel makkelijk is om de hele dag maar ‘thuis te zitten bij je kinderen’ : terwijl ik dit bericht probeerde te typen ben ik 5 keer onderbroken omdat er of iemand iets deed wat niet mocht of ze elkaar probeerde pijn te doen 
Als ik een keer ongestoord de vaatwasser kan inruimen is het een goede dag.
Je hebt geen pauze, want tegen de tijd dat ze eindelijk eens slapen probeer je je overhoop getrokken huis weer op te ruimen.
Ik wilde zo iets ook zeggen maar had klonk zo beledigend uit m’n vingers :’)… terwijl ik het niet zo bedoel.
Ik vind het mooi als je dat durft te zeggen ofzo. Daar is pas een taboe op.
En nee dat hoef je dan niet op Facebook te gooien met je man en kind in tag. Maar zo anoniem op een forum vind ik het best tof dat je het zegt 
@Suikerklontje @crazyplantlady Hier idd ook thuis ‘gewerkt’ bij gebrek aan oppas, wat gewoon eigenlijk niet te doen is, dus begrijp echt wel dat het heel zwaar kan zijn met kinderen thuis. Nu de opvang weer open is en ik gewoon weer grotendeels naar kantoor kan kom ik eindelijk weer een beetje bij Heb alleen zelf niet die flexibiliteit en het leven van een vlogger voelt dan toch een stuk minder intensief dan mijn gewone kantoorbaan ofzo
Als dat echt zo is van EliseJoanne vind ik dat echt schandalig. Zij had toch makkelijk voor haar kinderen kunnen zorgen? Daar is de noodopvang niet voor bedoeld.
Dat je anoniem op een forum zegt dat je niet opnieuw voor een kind zou kiezen, dat vind ik goed en dat mag gewoon gezegd worden.
Maar de mommybloggers delen al dat geklaag niet anoniem en dat vind ik kwalijk voor de kinderen.
Ik zat in een dikke vette postpartum depressie na de geboorte van m’n kind. Na 1,5 kon ik pas naar hem kijken en denken: ja, jij bent leuk en ik ben trots dat jij bij mij hoort.
Stel je voor dat ik in die 1,5 jaar al die ellende online had gezet. Dat zou tot in den treuren terug te vinden zijn. Leuk voor m’n kind.
Ik heb offline hulp gezocht en daar kan je ook ervaringen delen.
Ik vind het stom dat heel veel “klachten” verkapte humble brags zijn zovan kijk mij eens het stoutste wat mijn kinderen ooit doen online zetten namelijk tudududu: op SOKKEN door te tuin lopen !!
Woooowwww mijn perrrrrrfecte kindertjes zijn toch zo rebels maarja soms heb je van die dagen hè!!! Ik ga ook gewoon door !! Dus waarom jullie niet hè! Nouja ik ga maar eens even een uurtje sporten en daarna koken en daarna spelletjes doen met m’n man en daarna nog even actief seksen toedeloe! 
hoe ziet jouw maandag eruit?