Onzin, juist mensen die twijfelen maken uiteindelijk net zo goed een weloverwogen keuze. (en misschien nog wel beter dan mensen die er niet over nadenken, maar het “altijd geweten hebben”.) En het is in iedergeval een stuk verantwoordelijker dan “oh oeps, zwanger”.
Maar op dit moment liever een hond dan een kind. Die kan je, inderdaad, naar het asiel brengen… 
My bad, ik vatte het inderdaad op alsof twijfelen of weifelen slecht is, komt omdat ik dat iets te vaak heb gehoord.
Het is ook gewoon niet voor te stellen hoe het is, maar als ik een gelukkig gezinnetje zie, dan komt inderdaad “iets” van “dat wil ik oook!” Enorm simpel gezegd, want je ziet ook maar een klein gedeelte, en dan nog weet je het niet. En ik weet niet eens goed of dat door het kind komt.
Het lastigste vind ik ook, je bent voor altijd moeder, ook als het blijkt tegen te vallen. Het zal je maar overkomen, zeker als het moederschap als iets geweldig wordt verkondigd, en dan er mee zien te dealen. Aan de andere kant, je weet ook niet of het iets is wat je kan en leuk vindt, als je het niet doet/bent.
Dus eigenlijk los van mijn eigen leven en hoe dat verandert. En ik moet sowieso eerst nog mezelf fixen, vind ik, voordat ik hier over nadenk.
En dan nog de toekomst, als het slechter en slechter met deze planeet gaat, weet ik niet of ik dat mijn kind aan wil doen (klinkt heftig, maar zo bedoel ik het niet per se).
Edit: Nederlands
Haha ik weet niet of jij nu ook thuiswerkt maar ik vond de afgelopen maanden echt veel zwaarder dan m’n normale 40-uur-per-week kantoorbaan + 2 uur reistijd per dag. Juist de hele dag thuiszitten en je lamlendig voelen… ugh. Ik snap dat je dan elk wissewasje met je kinderen ook al mega zwaar vindt.
Precies dit! Ik vind dit stukken pittiger dan gewoon werken.
Hahaha ja dit, ik was juist best verbaasd nadat ons kind kwam dat het heel vaak ook makkelijk, leuk en heel grappig is 
Ik heb de afgelopen 2,5 maand vanwege de corona-situatie en daardoor gebrek aan opdrachten ook veel thuis gezeten en zonder structuur kunnen dingen ook ineens een stuk zwaarder zijn. Je wordt veel minder productief, wat lamlendiger etc. Heb daar echt wel even een nieuwe balans in moeten vinden en het er ook zwaar meegehad soms (want heel bewust ervoor gekozen 3 dagen te blijven werken en dan valt ineens heel je werk weg omdat al je opdrachtgevers zich terugtrekken).
Dus ik kan me wel voorstellen dat juist door het gebrek aan een vaste werkweek, wat vastere werktijden etc. je iets als zwaarder kan ervaren. Ik ga eigenlijk ook beter (qua flow, energie etc) als ik het lekker druk heb en ondanks dat ik nu meer bij mn kind ben, vind ik mezelf een leukere moeder als ik ook wat eigen dingen ernaast heb. Dus wat dat betreft kan ik het me echt we voorstellen. Er is ook een soort constante to-dolijst die nooit afraakt met de kinderen thuis.
Verder kan ik heel slecht tegen de “kijk ons eens megahard werken en het zwaar hebben”houding die veel influencers hebben. Maar daar kan ik sowieso slecht tegen, (bijna) iedereen werkt op zijn of haar manier en binnen zijn of haar eigen kaders hard.
Ik ben redelijk nieuw op dit forum maar wilde toch proberen om iets zinnigs te zeggen over de discussie.
Misschien dat de mommybloggers iets geforceerd laten zien dat niet alles super goed gaat en dat het soms een beetje als gezeur voelt, maar ik vind het wel goed dat ze de ‘andere kant’ laten zien. Misschien zitten ze niet helemaal uitgebrand te janken op de bank zoals mij soms maar toch.
Ik voelde me echt ernstig genept toen mijn eerste kindje geboren werd. Want alles was zo leuk en je zou zo veel van je kind houden etc etc.
Dat voelde ik helemaal zo, en daardoor was ik super down. Mijn kindje huilde namelijk super veel en die roze wolk was super ver te zoeken.
Als ik toen had kunnen zien dat het bij andere mensen ook niet perfect was had ik daar heel veel aan gehad.
En voor de gene die denk dat het heel makkelijk is om de hele dag maar ‘thuis te zitten bij je kinderen’ : terwijl ik dit bericht probeerde te typen ben ik 5 keer onderbroken omdat er of iemand iets deed wat niet mocht of ze elkaar probeerde pijn te doen 
Als ik een keer ongestoord de vaatwasser kan inruimen is het een goede dag.
Je hebt geen pauze, want tegen de tijd dat ze eindelijk eens slapen probeer je je overhoop getrokken huis weer op te ruimen.
Ik wilde zo iets ook zeggen maar had klonk zo beledigend uit m’n vingers :’)… terwijl ik het niet zo bedoel.
Ik vind het mooi als je dat durft te zeggen ofzo. Daar is pas een taboe op.
En nee dat hoef je dan niet op Facebook te gooien met je man en kind in tag. Maar zo anoniem op een forum vind ik het best tof dat je het zegt 
@Suikerklontje @crazyplantlady Hier idd ook thuis ‘gewerkt’ bij gebrek aan oppas, wat gewoon eigenlijk niet te doen is, dus begrijp echt wel dat het heel zwaar kan zijn met kinderen thuis. Nu de opvang weer open is en ik gewoon weer grotendeels naar kantoor kan kom ik eindelijk weer een beetje bij Heb alleen zelf niet die flexibiliteit en het leven van een vlogger voelt dan toch een stuk minder intensief dan mijn gewone kantoorbaan ofzo
Als dat echt zo is van EliseJoanne vind ik dat echt schandalig. Zij had toch makkelijk voor haar kinderen kunnen zorgen? Daar is de noodopvang niet voor bedoeld.
Dat je anoniem op een forum zegt dat je niet opnieuw voor een kind zou kiezen, dat vind ik goed en dat mag gewoon gezegd worden.
Maar de mommybloggers delen al dat geklaag niet anoniem en dat vind ik kwalijk voor de kinderen.
Ik zat in een dikke vette postpartum depressie na de geboorte van m’n kind. Na 1,5 kon ik pas naar hem kijken en denken: ja, jij bent leuk en ik ben trots dat jij bij mij hoort.
Stel je voor dat ik in die 1,5 jaar al die ellende online had gezet. Dat zou tot in den treuren terug te vinden zijn. Leuk voor m’n kind.
Ik heb offline hulp gezocht en daar kan je ook ervaringen delen.
Ik vind het stom dat heel veel “klachten” verkapte humble brags zijn zovan kijk mij eens het stoutste wat mijn kinderen ooit doen online zetten namelijk tudududu: op SOKKEN door te tuin lopen !!
Woooowwww mijn perrrrrrfecte kindertjes zijn toch zo rebels maarja soms heb je van die dagen hè!!! Ik ga ook gewoon door !! Dus waarom jullie niet hè! Nouja ik ga maar eens even een uurtje sporten en daarna koken en daarna spelletjes doen met m’n man en daarna nog even actief seksen toedeloe! 
hoe ziet jouw maandag eruit?
Hm het zal vast voor ieder kind anders zijn, maar mijn moeder heeft dit ook gehad en dat weet ik al heel lang en ik heb me daardoor nooit minder gewenst gevoelt. Ik denk juist dat als je er open over bent je gemakkelijker kunt uitleggen dat depressie een ziekte is en dat dat niets met het kind te maken heeft. Ik weet niet of het handig is dat een kind alles precies online kan teruglezen, maar ik denk wel dat het belangrijk is om er geen geheim van te maken. Het lijkt me namelijk veel erger om er op latere leeftijd zonder tekst en uitleg achter te komen omdat bijv. een familielid zijn mond voorbij praat o.i.d.
Dat ben ik met je eens! Ik heb er nooit een geheim van gemaakt, maar ik heb er ook nooit online iets over gedeeld. Ja nu, heb ik al lang over na moeten denken terwijl ik hier volgens mij anoniem zit.
En dat is fijn dat familie, vrienden, verloskundige en huisarts het weten, want nu ik in verwachting ben van nummer twee staan de vangnetten al klaar.
Waarom is het hier nog niet over het (nep-) haar van Shifra gegaan? Zelden zo’n lelijke bos touw extensions (of hoe noem je die?) gezien!
Vind haar eigen lengte sowieso veel beter staan bij haar!
Ze krijgt anders vet veel vraag hoe ze die krullen maakt
Als je mommybloggers volgt lijkt het me niet zo relatable als je leest/ziet dat kleine Annie al vanaf dag 1 doorslaapt, borstvoeding prima verloopt, alles perfect in lichtroze gestyled is en iedereen door een veld met madeliefjes huppelt. Dus een soort basis van ‘Ik doe ook maar wat’ moet er, mijns inziens, wel zijn. En wat hierboven gezegd wordt; niet te extreem, want dan ben je voor het gros ook weer niet relatable.
Ik vind Louise Pentland bv wel een goede mix, op insta iig.
Maar een mommyblogger zonder spon, dat zou nog wel wat zijn. 
Maar wie schrijft er nou toch zo, niemand toch? Echt vrijwel alle mommybloggers delen ook de dieptepunten.
Ik heb trouwens Kelly V & family in het wild gespot en waarschijnlijk moet dit in het opbiechttopic maar ik vond Sjenkie er in het echt toch niet verkeerd uit zien 
Wel zo raar dat ik alles over hun kinderen en privé (+sex?!) leven weet en zij geen idee hebben als ik langsloop dat ik dat weet en wie ik überhaupt ben. Niet zo’n veilig gevoel lijkt me dat
Mijn moeder zegt hetzelfde, die zou met de kennis van nu geen kinderen hebben gehad. Ik vind het vooral eerlijk. Het doet niets af aan hoe veel je van je kind houdt.