Ik ben het met jullie eens dat deze moederbeweging niet ok is en dat het echt zonde is dat dit online steeds meer wordt gedeeld en omarmd.
Tegelijkertijd denk ik dat deze vrouwen demoniseren en belachelijk maken en zeggen dat het privileged aanstellers zijn niet de manier is om hier iets aan te doen. Uiteraard zijn er veel ergere dingen in de wereld, maar iedereen redeneert vanuit zijn eigen situatie en wat voor de een geen big deal is kan voor de ander heel zwaar aanvoelen. Deze moeders nemen het zelf duidelijk wel heel serieus en zullen zich nav het stevige commentaar (hier, maar ook elders) alleen maar meer tegen afzetten vermoed ik (boeken van Saskia Noort verbranden enzo
)
Ik denk dat om een effect te bereiken het beter zou werken om hun zorgen serieus te nemen (ook al ben je het er niet mee eens) en hier alternatieven voor aan te dragen, zodat ze niet helemaal in hun eigen bubbel wegkruipen. Heb een beetje hetzelfde gevoel bij moeders die het niet eens zijn met wat het CJG zegt en dan daar nooit meer heengaan en daardoor wellicht hele nuttige zorg/adviezen mislopen.
Wie dit moet doen weet ik ook niet hoor, maar even om de groepen nader bij elkaar te brengen 
Edit: heb er nog eens over nagedacht en de meeste moeders die deze mening zijn toegedaan leven dus voor een deel ook via/voor hun kinderen. Ik denk dat daar ook hun angst inzit, dat zij hun eigen gevoelens op hun kinderen projecteren en dat zij voelen dat ze verder van de kids komen af te staan (bv doordat ze niet de school inmogen, etc.). Daar zit natuurlijk de angst ook in. Oplossingen zouden misschien kunnen zitten in een handreiking voor ouders met informatie over hoe kinderen het ervaren (waarvan ik ook vermoed dat het wel meevalt), hoe hiermee om te gaan etc?