Ja maar de (‘schattige’) peuterverliefdheid dan dus bijvoorbeeld wel. Of het graag door mama ingestopt worden en eindeloos knuffelen en hoe lief ze allemaal met elkaar zijn.
Het doet me ook wel denken aan het oudertype ‘in het wild’ dat vooral vertelt wat hun kind goed kan en waar ze zo trots op zijn en wat een verrijking kinderen zijn (itt het type dat klaagt over dat het (ook) zwaar is en dat ze echt meer tijd voor zichzelf nodig hebben)
Het is verder geen waardeoordeel hoor, gewoon een observatie, die miss ook wel niet helemaal klopt.


Zie wel eens een foto voorbij komen met doorgelekte poep 

.
Misschien wel eerlijk, maar vond het ook weer niet helemaal fair ofzo.