Dat zeg ik ook: “jij zei niks”. Het gaat hier echt om het grotere plaatje. Er wordt hierboven echt een misselijkmakend gesprek gevoerd met zeer kwetsende speculaties. Maakt mij dan niet uit wie precies wat gezegd heeft. Als jij weet dat jouw uitspraken prima kunnen denk ik; neem het dan niet zo persoonlijk dat jij toevallig degene bent die gementioned wordt. Lijkt mij toch meer dan prima dat er iemand instapt en zegt: dit gaat wel heel ver zodat iedereen even stil staat bij wat hier nu gebeurt?
Had m’n post al aangepast. Mijn fout. Ja, ik heb het alleen over m’n eigen uitspraken verder. Snap over het geheel idd.
Voorheen zag je ze altijd veel eten, tijdens het werk samen, vaak tussen de middag ook nog een warme maaltijd die over was van de dag ervoor. Dus het zal best wennen zijn om dan nu ipv 3x heel veel naar 6x veel minder te gaan.
Zo vaak als er aanleiding toe is.
Zo niet verrassend dat Wil deze enorm vage post heeft geliked.
Volgt hier iemand ThingsJuliaLoves? (Of zoiets?)
Die is onlangs bevallen van een zoontje en nu doet ze mee met een of andere vage online wedstrijd waarin mensen kunnen stemmen op haar kind als ‘bofkontje van het jaar’, van sudocreme ofzo. Nu is daar dus gezeik over want over en weer beschuldigen moeders elkaar van van alles en nog wat om stemmen te winnen of iemand te diskwalificeren Zie de insta story van Julia.
Sorry wat? Bofkontje van het jaar?
Dat is toch wel echt de slechtste oneliner van een merk die ik ooit heb gehoord.
Otrivin- snotneusje van het jaar?
Pampers - poepescheetje van het jaar?
Ik ben op zoek naar een blogger met kinderen. Vage omschrijving komt er aan:
Ze heeft 2 zoons, waarvan er eentje plots overleden is. Ze is nu in verwachting of bevallen van een meisje. Ze kwam altijd op mijn zoek pagina op insta voorbij en ik spiek er wel eens of de baby er al is. Maar nu komt ze niet meer voorbij al weken en ik ben nieuwsgierig, ik heb alleen dus geen idee wat haar naam is.
Iemand enig idee?
Ik denk dat je onsgezinvanhierendaar bedoeld
Sanne Smeets
Ja die inderdaad! Bedankt!
Och ik las het verhaal over haar plots overleden zoon. Wat afschuwelijk. Heb de mijne even heel erg geknuffeld net.
Niet perse alleen naar jou hoor want lees dit heel vaak en ook als reactie op nieuwsberichten, fb etc. Maar ik vind dit dus een soort van cru om dat zo te benoemen? Alsof het extra de nadruk legt op het contrast tussen iemand die zijn kind is verloren/ziek kind en iemand die thuis wel een gezond kind heeft. Weet ook niet wat ik precies wil bereiken met deze post maar ik krijg er altijd een beetje een naar gevoel bij.
Nee zo is dat helemaal niet bedoeld. Meer van; ik neem de levende aanwezigheid van mijn kinderen zo voor lief, dat ik soms in de rush van de dag / avond gewoon niet eens even genoeg en bewust stil sta bij het feit dat ze er zijn, gezond en wel.
Als ik dan zo’n bericht lees besef ik mij dat veel meer en uit ik dat door middel van een knuffel.
En dit nu al typende vind ik het ook mega confronterend dat ik mij zo laat ‘leven’ door de dag, moet gewoon eens wat meer bewuster met mijn kinderen, mijzelf en mijn man omgaan.
Hoop dat dit wat verduidelijkt.
Iemand zei eens tegen mij dat ze haar vader thuis even goed had geknuffeld nadat die van mij overleden was en dat voelde als een trap op dat moment. Just so you know. Op een forum schrijven vind ik al discutabel, maar ik raad je af dit ooit tegen iemand te zeggen die zijn of haar kind is verloren.
Nee heel erg mee eens, buiten het feit dat het vrij ongepast en heel confronterend is voor de ander is het mi ook gewoon best wel egoïstisch om zo’n groot verdriet meteen zo openlijk op jezelf te betrekken (dat je het denkt is nog iets anders, maar om het zo hardop uit te spreken…)
Vond ik op insta toen ook enorm toen mensen dit zeiden bij het delen van het verhaal van Elise Joanne, en haar daar dan soms ook nog in taggen… echt zo ongevoelig
Daar heb ik me toen ook zo over opgewonden. En toch weet ik zeker dat ze het niet kwaad bedoelde en degene hierboven ook niet.
Blijft bizar hoe verschillend mensen zich met zoiets uiten terwijl ze hetzelfde voor ogen hebben (meeleven).
Mja, ik weet niet of ik het nou echt medeleven zou noemen. Het is natuurlijk niet kwaad bedoeld, maar als je echt meeleeft met iemand probeer je je toch in die persoon te verplaatsen? En denk je toch wat langer na voor je (zo)iets zegt? En betrek je het toch niet meteen op jezelf?
Misschien wat cynisch, nogmaals, het is echt vast niet slecht bedoeld, maar ik vind het ook niet echt medelevend/empathisch
Hahaha love Marten
Oh jeetje. Ik heb mij echt nooit beseft dat dit zo kwetsend zou kunnen zijn. Maar nu ik er door jou en onderstaande comments over nadenk is het inderdaad heel confronterend. Het spijt mij.
Het doet mij meer en meer beseffen dat ik niets voor lief kan nemen en dat moet ik gewoon niet meer op deze manier uiten.
Wat verdrietig van je vader. Nogmaals mijn oprechte excuus.