En @anon94399943 en @Luzarl als jullie dat willen vertellen… dat was dan vast niet alleen de regel “eerst hartig dan zoet” of wel? Ben echt benieuwd wat voor regels ouders nog meer verzinnen. Heftig dat het een eetstoornis kan veroorzaken.
1 like
Wij mochten gewoon nooit iets lekkers (er was nooit koek, snoep of chips) en ik moest toen ik 8 was al op dieet waardoor ik stiekem ging eten
Vriendinnen van mij mochten ook altijd wat pakken of een tosti maken maar ik mocht dat gewoon niet dus ja dan wordt het spannend en schaarste
De eerste 4 jaar van mijn leven was ik heel dun en spoog ik heel veel, artsen wisten niet wat er precies aan de hand was maar ik ging dat inhalen en werd een mollig kindje. Daarom moest ik ook op dieet, maar eigenlijk is dat heel dom want het zou wegtrekken in de puberteit maar toen was het al te laat helaas
Dat stiekem eten is nooit weggegaan maar toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen at ik wel eens een appeltaart op een dag ‘omdat het kon’
15 likes
Ik wel, het is best een normaal verschijnsel. Heeft te maken met schaarste en de gedachte nu er eten is moet het op want straks is het er niet meer (bij veel mensen!)
8 likes
Ik heb vanuit thuis hetzelfde meegemaakt. Ik mocht altijd om 5 uur 1 snoepje (bijvoorbeeld een winegum) uit de kast, die permanent op slot zat. Mijn moeder maakte er ook nooit een geheim van dat ze me dik vond als kind: ‘ik had echt de genen van mijn vader’ want zij heeft nooit meer dan 50kg gewogen. Op mijn 18e op mezelf gaan wonen en toen gingen alle remmen los. Inmiddels heb ik wel een goede band met eten en daar heeft mijn man goed mee kunnen helpen.
2 likes
Pff wat vreselijk dat jullie ouders zo hun eigen angst voor dik-zijn zo projecteerden op jullie 
Heb ook wel het idee dat dat echt iets is van de generatie van onze ouders. Mijn ouders deden het dan niet echt (behalve wat opmerkingen toen ik tijdens de puberteit van bonenstaak iets meer rondingen kreeg), maar een oude bazin (zelfde leeftijd van m’n ouders) van een bijbaan projecteerde ook altijd zooo erg op mij en andere jongere medewerkers. Dat je terug kwam van vakantie en dat ze dat zei: ‘ohh je bent wel een beetje aangekomen of niet?’ Pfff hou je eigen issues bij je mens
5 likes
Bedankt voor jullie ervaringen.
Bij ons lag de nadruk niet zozeer op gezond eten maar wel op dik zijn. Ik ben groot en stevig, maar eigenlijk ben ik wel oké met mezelf. Dat heeft jaren geduurd en toen ik veel dunner was vond ik mezelf ook te dik. Ik merk nu dat ik tevreden ben met mezelf, behalve al mijn moeder in de buurt is. Dan ben ik zó bewust van mezelf 
Ik hoop dat ik mijn kind een gezondere relatie met eten, gewicht en zelfbeeld meegeef, maar tegelijkertijd merk ik wel dat ik heel vaak denk ik functie van zijn gewicht ‘later’. Ik maak me bvb wel eens zorgen over zijn grote liefde voor pindakaas. Ergens denk ik: noten zijn gezond (hij eet het liefst gwn pindakaas zonder iets toegevoegd), maar ik kan dat dan toch weer niet loskoppelen van de grote hoeveelheden vet
4 likes
Wat heftig om te lezen dit! Doet me wel beseffen - en het bevestigt voor mij - dat ik dat voor mijn kind heel anders wil gaan aanpakken. Dankjewel voor het delen. Gewoon benieuwd: heb je het hier ooit met je moeder over gehad, is zij zich hier zelf ook bewust van?
1 like
Mijn familie weet dat als ze nog één opmerking maken over mijn lichaam, dat ik dan per direct al het contact met ze verbreek.
In het verleden hebben ze me zo onzeker gemaakt door mij altijd dik te noemen. Vooral mijn zus en broer waren hier erg goed in. M’n moeder vond het altijd maar “grappig” dat ze dit deden want ja; misschien zag ik dan wel in dat ik dik was geworden?
Ik was een jaar of 15 en mijn zus was 25 en broer 29. Aan leeftijd lag het dus niet.
Toen ik klein was (jaar of 7) had ik veel beenhaar. Ik werd toen altijd Harry de harige aap genoemd. Ik schaamde me zo erg voor m’n harige benen dat ik rond m’n 8ste al ben begonnen met scheren.
Hetzelfde geldt voor m’n witte benen. Ik ben roodharig en verkleur niet. M’n benen slaan blauw uit. Duizenden opmerkingen/beledigingen heb ik daarover gekregen.
Nu kom ik expres op een verjaardag met harige, witte benen en wacht ik tot opmerking valt over m’n lichaam en ik eindelijk een excuus heb om met ze te breken. Ik heb echt niets met mijn familie.
38 likes
Wat heftig! Niemand, maar zeker niet familie, heeft het recht om iemand zo te behandelen of kleineren. Hopelijk kun je die onzekerheid tegenwoordig wat loslaten. 
1 like
Yep, herkenbaar. Van basisschool af aan van mijn moeder, buurvrouwen en tantes al gehoord dat ik een buikje kreeg, dat mn kledingmaat te groot was want buurvrouw X had dat pas toen ze ouder was etc terwijl ik gewoon een supergezond gewicht had. Al van jongs af aan meegekregen dat mijn gewicht iets was waar ik me voor moest schamen en wat voor anderen blijkbaar ook.schandelijk was ofzo. Ik wil dit ZO anders aanpakken bij mijn dochter en haar nooit op haar 14e op dieet zetten zoals mijn eigen moeder heeft gedaan (terwijl puberteit, gezond gewicht, echt wtf…)
Mijn vader maakte laatst een opmerking over mijn dochter en haar ‘vette billen’ (kind is 5…) en toen heb ik gezegd dat ik dat nooit meer wil horen over mijn kind. En dat hij geen idee heeft hoe schadelijk dat is. Wat is het toch dat het blijkbaar oke is voor mensen om meisjes van jongs af aan te bodyshamen?
8 likes
Ik kom juist uit een gezin waar alles qua eten en lichamen heel relaxed was, vind het zo bizar om dit soort dingen te lezen… je zegt toch niet tegen jonge kinderen dat ze te dik zijn?! Kan me niet voorstellen dat mijn moeder dat tegen me zou hebben gezegd toen ik nog een kind was (of mijn vader, of mijn zussen, of mijn oma, of wie dan ook in mijn familie).
3 likes
Oh om te janken toch, hou gewoon je mond over kinderen en hoe ze er uit zien.
Wat betreft dat gezond eten, dat thema hebben wij ook gehad. Ik weet niet of ik het juist doe maar ik probeer het als het over gezond vs ongezond gaat te koppelen aan dat alles in je lichaam dan goed kan groeien (sterke botten, je hersenen groeien etc) en niet aan uiterlijk oid. En dat minder gezonde dingen eten heel normaal is en niet slecht is voor je, maar dat we proberen om meer gezonde dingen te eten.
Maar als iemand hier goede informatie over heeft: deel vooral!
10 likes
Precies dit is de reden dat ik niet moeilijk doe over snoep en mijn kinderen ook regelmatig een chocolaatje of koekje krijgen aangeboden zonder dat ze er om vragen. Anders wordt het zo’n groot ‘ding’. Al dat krampachtige gedoe over eten en het labelen van dingen als goed en slecht heeft er bij mij ook voor gezorgd dat ik een eetstoornis heb ontwikkeld. En dat is best lastig met kinderen want dat wil je natuurlijk niet op ze over brengen
9 likes
Nu je dit zo zegt realiseer ik me dat mijn ouders dat vroeger ook zo gedaan hebben. Van wortels krijg je goede ogen, van melk sterke botten - hoewel je over dat laatste natuurlijk ook kunt discussiëren want mijn zus drinkt tegenwoordig geen koemelk meer. Maar dat terzijde 
Het heeft er bij mij in ieder geval voor gezorgd dat ik een gezonde relatie heb met eten! Wij mochten altijd alles eten, wel met mate natuurlijk, maar er waren maar weinig beperkingen of regels. Ik heb het me nooit gerealiseerd (ik denk juist omdat eten nooit een issue voor mij was) maar dat is blijkbaar, gezien de vele posts hierover, wel heel belangrijk om bewust mee om te gaan. Interessante discussie iig!
10 likes
Jezus wat erg. En ook dubbel om haar nu in zo’n andere rol te zien denk ik.
1 like
Ben benieuwd wat voor tips je krijgt. Ik heb dat ook met mijn opvoeding meegekregen, maar door gezondheidsproblemen en een andere bouw heeft het alsnog een verschillende uitwerking gehad op mij en mijn zusje. Er is dus misschien sowieso niet één succesrecept. Ik vond het als jongvolwassene ook heel fijn om meer over koken en eten te leren. Dat je vetten nodig hebt en dat ze cruciaal zijn voor smaak bijvoorbeeld. Dat veroorzaakte echt zo’n verschuiving in mijn kijk op eten.
6 likes
Wow wat vreselijk voor je, ongelofelijk dat je gewoon gepest werd door je eigen familie. Dikke knuffel!
Ik denk dat je gelijk hebt, dat er sowieso niet één goede manier is maar je altijd moet kijken naar hoe je kinderen zijn en op informatie reageren. Ze worden door nog zo veel andere dingen gevormd. Mijn broer en ik zijn met dezelfde regels rondom eten en alcohol opgegroeid (eigenlijk mocht alles) en dat heeft op ons allebei een heel andere werking.
5 likes
Wat ik echt erg vind is dat men overgewicht vaak als het probleem ziet, maar vergeet dat het vaak niet de oorzaak maar het gevolg van een ander probleem is. Dan kun je wel leuk al je aandacht op het overgewicht richten, maar ondertussen voelt je kind zich niet begrepen/gehoord en zul je in vicieuze cirkel terechtkomen. Ik heb dat zelf meegemaakt na de scheiding van mijn ouders en geen ‘thuisbasis’ meer had. Ik werd overal naartoe gesleept en dat zorgde voor veel spanning bij mij.
Ik sluit me ook helemaal aan bij wat @grace zegt over de generatie van onze ouders. Hoe vaak ik andere moeders, tantes, kennissen, etc wel niet heb horen praten over dik zijn en dieeten, zo kwalijk
Het heeft echt lang geduurd voordat mijn relatie met eten weer gezond werd en nog betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik eten indeel in gezond/ongezond. Hopelijk kunnen wij het beter doen voor de volgende generatie 
Het zal al een hoop schelen als mensen leren luisteren in plaats van oordelen op wat ze zien.
11 likes
Ik denk dat het ook heel normaal/goed is voor een kind om af en toe gewoon ‘nee’ te horen te krijgen op zo’n vraag? Je hoeft toch ook niet altijd maar ja te zeggen als ouder, of je nou genoeg eten in huis hebt of niet. Soms kun je er toch ook gewoon geen zin in hebben, wat de achterliggende reden ook is. Het is ook jouw huis.
9 likes