Deze ons/ponddiscussie roept gênante herinneringen op. Als kind kon ik nooit het verschil tussen een ons en een pond onthouden. Mijn moeder stuurde me een keer naar de slager om een pond gehakt te halen voor het avondeten. Dus ik kom bij de slager “mag ik een ons gehakt alstublieft?”. De vrouw achter de toonbank vroeg nog of ik het zeker wist want een ons is wel heel weinig, maar ja ik wist het zeker. Kreeg ik dus een heel klein beetje gehakt mee. Mijn moeder was niet blij toen ik thuiskwam dus die wilde dat ik terugging om alsnog een pond gehakt te halen. Ik durfde niet want ik vond het beschamend om twee keer achter elkaar te komen nadat ik eerst zo overtuigd was van mijn onsje gehakt. Toen had ik het briljante plan om me dan maar te verkleden met een jas van mijn broertje, mijn haar in een staart en een pet zo ver mogelijk over mijn gezicht, zodat de slagersvrouw niet door zou hebben dat ik er alweer was. Eerste wat ze zei toen ik binnenkwam: “oh daar ben je weer, moest het toch een pond zijn?”. 
Sindsdien kan ik ons en pond overigens wel uit elkaar houden.
of 1 pond, het waren veel kersen iig haha
