Maar dan draag je toch bij aan dat stereotype probleem? En ik snap dat het moeilijk is hoor. Mijn kind krijgt ook alleen maar (dingen met) auto’s van mijn schoonouders en ons nichtje krijgt knuffeltjes/popjes, terwijl mijn zoontje qua karakter veel zachter is dan zij, daar kan ik me ontzettend aan irriteren. Juíst mooi als je als moderne ouder dat onderscheid niet maakt en je kind de vrijheid geeft om te ontwikkelen waarheen hij of zij wil.
Zeker, ik probeer als ouder ook alleen maar te doen wat hen gelukkig maakt. Als dat qua speelgoed een graafmachine is, dan vind ik dat helemaal goed, als ze wat anders willen krijgen ze dat. Ieder kind is toch ook weer anders?! Ga mee in wat je denkt dat hij of zij wilt, dan doe je het toch goed?! Probeer dingen uit. Mijn jongens zijn nou niet bepaald zacht van karakter en vorige week speelde mijn jongste zoontje van 2 bij mijn ouders met mijn pop en meteen meegenomen, ben aan het kijken voor een poppenhuis etc (want idd waarom zou dat voor meisjes zijn) en wil ze zeker meegeven niet altijd enkel stereotype mannen dingen te hoeven. We dansen veel, luisteren muziek, praten over gevoelens vind ik enorm belangrijk ze bij te brengen, wat kun je nog meer doen dan op dit gebied? Op deze leeftijd?
Qua huishouden is het enigszins gelijk verdeeld, ik werk fulltime, net als mijn man, hij wast, ik kook etc etc. Redelijk gelijk, zonder het echt te proberen en zo vind ik het prima eerlijk gezegd.
Ik vind het in ieder geval interessant jullie meningen te lezen en zo weer tot inzichten te komen en er iets van mee te nemen. Zolang alle meningen er maar mogen zijn. Gelukkig zijn met jezelf staat op 1 toch?!
aangepast
En in mijn beleving is naakt pas naakt als je billen, borsten, piemels of een vulva ziet… (Weet niet hoe Insta daarover denkt en zou het jammer vinden als ze mijn account blokkeren omdat ik elke keer beelden rapporteer met ‘het is een naakt kind’ , vandaar mijn vraag.)
Onbewust de interesses van een kind sturen doen we denk ik (bijna) allemaal. Ik deed het vorige week zelf ook nog, was met een neefje die net 1 is. Hij wees naar een hoek met speelgoed en zei iets van ‘toe toe’. In die hoek stond een speelgoedtractor, en mijn vader zei direct ‘ja heel goed! Toet toet!’ En ik gaf hem die tractor. Maar hij wilde dus de pop die er lag. Was voor mij ook wel weer een leermoment, omdat ik zelf denk dat ik hier juist altijd al op let. Nou, niet dus.
Onlangs nog een interessant item hierover gezien, over hoe je als ouder vaak onbewust gender-specifiek speelgoed aan je kind geeft. En dat dit nog meer speelt bij jongens dan bij meisjes. Voor meisjes is het prima om met draken en dino’s te spelen, andersom werd er al snel een auto in de handen gedrukt.
Ik heb deze story gezien en er is precies geen naakt te zien. Ik snapte ook niet wat ik zag tot in de tekst las. Neemt niet weg dat ik het absurd vind dat je dit post, maar ik denk dat je met je post hier een ander beeld schept dan dat daadwerkelijk op de foto te zien.
Ja, dat snap ik! Maar ik wilde uiteraard geen screenshot invoegen. Had het misschien wel beter/gedetailleerder kunnen omschrijven, want nu wordt misschien de verkeerde suggestie gewekt.
In mijn ogen is het ook geen naakt, wel intiem en privé en omdat dat van een kind is, ongepast. Vandaar ook mijn dilemma qua rapporteren.
Zo, ga je lekker? Dat heb ik precies nooit gezegd.
Ik snap het wel hoor, deze foto kwam bij mij ook voorbij en vond het - ook al zag je qua naakt precies niks- een heel intieme foto.
There’s a Sean-Wolf in the closet
Los van gender zijn er nog 1000 factoren op basis waarvan we onze kinderen enkel stimuleren binnen wat we zelf kennen aan kader, context, cultuur en ervaringen… ik denk dat mijn opvoeding ook redelijk voldoet aan ‘gender neutraal’, maar het starre idee dat puur dat nu de ultieme vrijheid biedt stoort me ook een beetje…
Ik merk aan mijzelf dat ik vaak een soort verantwoording probeer af te leggen. Mijn dochtertje van 2 speelt graag met auto’s en dino’s en vrachtwagens. We stoppen regelmatig langs de weg om hijskranen en andere werkvoertuigen te bekijken. Zodra we in het openbaar zijn en zij zit te spelen met een auto of een dino worden daar vrijwel altijd opmerkingen over gemaakt. En echt niet altijd negatief hoor, maar het wordt wel altijd benoemd. Ergens vind ik dat vreemd, want zodra een jongentje met een auto speelt wordt er nooit gezegd hoe leuk het is dat hij met auto’s speelt. Ik merk dat ik dan vaak benoem dat ze het ook leuk vindt om met poppen te spelen. Slaat helemaal nergens op, want het maakt mij allemaal niks uit en ik koop soms ook gewoon een shirt of jasje van de jongensafdeling bijvoorbeeld. Maar toch voel ik mij misschien onbewust genoodzaakt om mijzelf, of eigenlijk haar, te verantwoorden.
ik heb net kelly c met man en kinderen gespot in europa park ik zag die man met kind in de kinderwagen en dacht he die komt me ergens bekend voor? en toen die oudste dochter en toen wist ik ah ja kelly c. en 2 meter erachteraan kwam ze zelf met nog twee van die blonde meisjes haha
Als dit voor hun al geen reden is om de kinderen niet meer herkenbaar in beeld te brengen weet ik het ook niet meer😅
nou precies. vertelde aan mijn niet-nederlandse vriend dat ik haar en haar kinderen had gezien, en dat zij vroeger de kinderen onherkenbaar in beeld bracht maar nu niet meer. hij zei ook al gelijk, als ze dat niet had gedaan had je ze waarschijnlijk helemaal niet herkend maar alles voor de moneys
Ik ben 1000% voor gelijke rechten en alles, maar ben oprecht heel benieuwd of de activisten die hier op het forum vooraan in de mars lopen, nogsteeds hun rug recht houden als hun 6-jarige zoontje met glitter haarbanden/strikken/invlechten/staartjes en hysterische Elsa jurk naar school wil. Ben je dan nogsteeds zo voor ‘alles is gelijk’?
Als je daarin je kind vrijlaat: diep respect voor jou, maar ik geloof in de praktijk niet dat het zo eenvoudig is. Omdat je kind ook te maken heeft met grappen/pesterijtjes uit de klas. En je wilt je kind ook geen (edit:) makkelijk doelwit maken voor pesterijtjes?
En natuurlijk snap ik dat dit een extreem voorbeeld is, maar wel een voorbeeld waarvan ik zeker weet dat ze regelmatig voorkomen.
Ik vind dit wel een heel ingewikkeld punt (voor mezelf althans zeker). Thuis vind ik het allemaal niet zo spannend wat ze wel of niet doen, maar ik ben niet zeker wat ik zou doen als ze bijv. zo naar school willen. Ik wil ze inderdaad geen doelwit maken maar tsja als we allemaal maar lekker ‘normaal’ blijven doen hou je het ook net zo goed in stand. Ingewikkeld hoor
waarom zou je dat niet doen? Ben je dan echt zo bang voor wat andere mensen denken?
Ja dat zou ik zo doen. Ik ken ook meerdere jongetjes die in jurk naar school gegaan zijn, zonder problemen.
Lol ja 100% en ik hoop dat de school er wat aan doet als er gepest wordt en erover gepraat wordt dat iedereen lekker zichzelf moet zijn.
Volgens mij wordt het steeds normaler om anders te zijn, en als dat nog niet zo is mag mijn kind het voorbeeld zijn.
Vroeger werd je ook raar aangekeken en bespot als je als vrouw een broek aanhad. Tijden veranderen.