Laten we sowieso niet spreken in wat ‘hier’ wel en niet oké wordt gevonden want dit zijn allemaal mensen met losse meningen. De meeste ouders (ook hier) zijn helemaal niet bezig met wat oké is, maar met waar zij zich goed bij voelen. Daar kan je een gesprek als dit niet op voeren, want een mommyblogger voelt zich ook goed bij de kinderarbeid waaraan ze haar kind onderwerpt.
Als je die individuele meningen weghaalt is het wat mij betreft vrij simpel. Een kind heeft recht op privacy. Een kind heeft ook zeggenschap, maar is onvoldoende in staat die zeggenschap uit te oefenen en reikwijdte van mogelijk risico in te zien. De ouder is daarom de primaire persoon om het kind daarin te beschermen tot het zelf beslissingen kan nemen. De ouder heeft daarnaast ook een grote vertrouwensband met het kind. Hoe moeilijk is het dan om te begrijpen dat als iemand niet voor zichzelf kan opkomen, van jou afhankelijk is en genoodzaakt is alles met jou te delen, je al die informatie niet zomaar op een plek gooit waar jij de controle over die informatie ook nog eens niet hebt?
Mensen hier zouden over de rooie gaan als een vriendin in een publieke ruimte zonder jouw toestemming een semi-privé of gewoon geheim verhaal over jouw ziekte deelt. Maar als het op de kinderen aankomt vinden we het lastig om de grens te bepalen? Het is dood en dood simpel, als je maar voorbij je eigen egoïstische prikkel om te delen over je eigen kind en te lezen over die van anderen kijkt.