Viel me ook direct op haha
Ja ik ben het absoluut met jullie eens qua hokjes denken en prinsessen meisjes/ jongens stoer droombeeld. Het is absurd maar het is wel hoe het nog is bij een hoop vrouwen (en mannen). Ik heb echt vrouwen in mân spreekkamer gehad die zich ontzettend schuldig voelen dat ze gender disappointment haddden, het amper uit durfden te spreken maar door die taboe en schaamte het niet durfden te delen en daar dus ook geen hulp bij durfden te zoeken. Ik snap jullie in elke onderbouwing van jullie felheid maar ik denk wel dat het goed is dat we hier over kunnen en durven praten (buiten of dit nou zo gezond is om dit te doen voor je zoons in de online wereld) en dan dus ook kritisch mogen reageren in die gesprekken. En dan heb ik het niet over die dwaze gender reveal reacties op beeld maar wel over de vrouwen die door deze gevoelens onder door gaan en zichzelf soms haten om die gevoelens ze hebben. Daarvoor zijn verhalen zoals die van haar wel enorm helpend
Tsja ik heb ook wel begrip voor de gevoelens, maar kijk eens naar zoân klein babyhummeltjeâŠ
Zij hebben er nooit om gevraagd om op de wereld gezet te worden, en dan zijn ze eigenlijk ook niet eens goed genoeg omdat er toevallig een piemel tussen hun benen zit
Ik vind dat zo verdrietig!
Er zit natuurlijk nog wel een verschil tussen hopen op een bepaald geslacht en het andere geslacht niet goed genoeg vinden.
Ik heb een zoontje en zou het heel leuk vinden om ook ooit een dochter te mogen krijgen. Maar ik heb het niet voor het zeggen dus wat maakt het uit?
Ik volg een dressuurruiter die YouTube videoâs maakt en ik volg haar op Instagram. Leuke content, wel niche uiteraard want het gaat over paarden. Nu vond ik al dat ze haar zoontje te prominent liet zien (volgde haar al voor haar zwangerschap) maar nu plaatste ze gisteren een video om specifiek aandacht aan haar zoontje te besteden en zijn eigen Insta te promoten. Kereltje is 2 jaar oud denk ik? Onder het mom van âwe hebben een Insta pagina voor hem aangemaakt als een dagboekje voor hem om later alles terug te kijkenâ en er direct achteraan vermelden wat deze insta pagina is en dat je hem kunt volgen. Waarom nou? Het is toch maar met één doel en dat is je kind ten gelde maken?
Het lijkt erop dat de Go Social familie heeft gezegd: weet je wat jij moet doen? Dan trek je een breder publiek bladiebla.
Uiteraard moet de schoorsteen roken en moet ze aan haar merk bouwen etc maar om je kind daar zoân onderdeel van te maken? Goed, we hebben er een Mommyblogger bij (en mij is ze kwijt als volger).
De wens voor een bepaald geslacht staat naar mijn mening los van hoe je een kind opvoed nadat het geboren is. Het wordt biologisch gezien een jongen of een meisje, hoe dan ook. Helemaal genderneutraal opvoeden is niet wat wij ambiëren, maar allerlei stereotypen erop loslaten is ook weer het andere uiterste vind ik. Ik vind gender reveals bijvoorbeeld ook onzin, zou dat nooit doen. En mijn punt was meer, juist omdat je het niet voor het zeggen hebt, is het toch niet erg om een voorkeur uit te spreken voor een van de twee? Je hebt er toch geen invloed op, net als dat je geen invloed hebt op het geslacht waar het kind zich later mee identificeert. Als mijn zoontje zich meer een meisje voelt, of wat dan ook, dan zijn wij de laatsten die daar een probleem van zullen maken.
Vind jij dan ook dat alle kindjes genderneutraal opgevoed zouden moeten worden? Gewoon uit interesse hoor, deze vraag. Ik vind namelijk wel dat dit in de maatschappij een stuk beter kan. Maar puur even op opvoeding binnen een gezin gericht?
Maar wat maakt dan dat je een voorkeur hebt? Wat zijn de elementen die je wilt/je voorstelt bij het ene biologische geslacht of denkt te missen als je het andere geslacht krijgt? Oprechte vraag!
Ik kan niet voor mezelf spreken hierin, maar ik weet bijvoorbeeld van een stel dat ik goed ken dat de moeder moest wennen aan het idee van een jongen, omdat ze zich daar veel minder in herkent. Ze legde het zelf uit alsof ze het minder âbegreepâ dan een meisje. Ze vond het zelf ook heel moeilijk te benoemen, en is uiteindelijk natuurlijk superblij, maar zij moest ook even âslikkenâ toen ze het geslacht hoorde, wat ze nóóit van zichzelf had verwacht. Daarin voelde ze toch bij zichzelf een onbewuste voorkeur, die ze niet van tevoren had zien aankomen. Ik denk wel dat die kan bestaan, los van of je genderneutraal of juist niet wil opvoeden.
Ook weet ik van iemand anders dat die het lastiger vond om een dochter te krijgen, omdat ze het gevoel had dat die het moeilijker zou krijgen in het leven dan een jongen, en ze zich om een meisje veel meer zorgen zou maken qua bedreigingen uit de maatschappij. Maar dat heeft dus niet zo zeer met eigen wensen te maken, maar met externe factoren.
Dit kan ik me idd voorstellen en geeft imo idd aan hoe zeer de maatschappij moet veranderen.
Misschien inderdaad vanwege een bepaald stereotype waar ik mee ben opgevoed, maar ook omdat ik mezelf meer kan identificeren met vrouwen zoals hierboven ook wordt gezegd. Ik heb bijvoorbeeld ook meer vrouwelijke vrienden dan mannelijke.
Ik kreeg na twee jongens een meisje en vond dat ook leuk. Een derde jongen was prima geweest maar de dynamiek in het gezin is nu toch anders. Niet omdat ik perse een meisje wilde of wilde tutten en weetikwat maar het leek me gewoon leuk in het gezin. En ik voed niemand specifiek op als âjij bent een jongenâ of âjij bent een meisjeâ maar het zijn echt twee jongens en 1 meisje
Ik herken dit ook wel. Ben nu zwanger en we weten het geslacht (nog) niet. Eigenlijk boeit het me vrij weinig, maar heb wel in mân hoofd dat de wereld voor een meisje harder is als voor een jongen en ik me misschien om een meisje meer zorgen zou maken als om een jongen. Wat uiteindelijk misschien niet zo is hoor⊠en ik ben zelf hartstikke blij om een vrouw te zijn. Maar ik zou zo graag willen dat de kansen voor mannen en vrouwen gelijk zijn.
Ik hoopte even op een jongen omdat er in mijn man zijn familie hij de stamhouder is en alleen nichtjes heeft. Het is een meisje, ze blijft enigkind en de lijn zal mannelijk gezien uitsterven. Mijn man en schoonfamilie zaten er ĂŒberhaupt niet mee en ik was en ben blij met mijn dochter.
Ik heb net de nagels gelakt van mn dochter, ik was bezig en zij wilde ook.
Ze heeft ook een roze tutu aan en een staartje in haar haar.
Ik leg het meisje zijn haar echt teveel op hĂš.
En I love it
Ik ben ook zwanger en weet het ook nog niet, zou het echt beide even leuk vinden.
Zou me echt niets uit maken. Snap die voorkeur niet zo goed.
Maar dit is ook maar bedacht wat is een stamhouder nou weer, je kan altijd kiezen welke achternaam je doorgeeft.
Haha en wat dit betreft⊠ik heb met mijn zoontje een wekelijks ritueel dat ik zijn nagels knip en lak, terwijl hij Bob de Bouwer mag kijken Dus ook dat kan gewoon. Haha
Vind het vooral erg interessant wat voor ideeën er wel niet allemaal leven over ouders (of eerder nog: moeders) met een voorkeur voor een geslacht. Denk dat dat op zich kwalijker is dan het hebben van een (stiekeme) voorkeur.
Welke ideeën vind je vooral interessant?
Ja dat vind ik ook heel stom en ouderwets haha. Toen mijn zoontje werd geboren werd hij ook zo genoemd (eerste jongen in de familie van mijn man). Daarom hoop ik nu stiekem dat er iets is waardoor de familienaam niet per se vanuit hem wordt voortgezet