Ik vind het vonnis vrij mild en krijg de indruk dat er zwaar wordt meegewogen dat iedereen een tweede kans verdient/resocialisatie. Ik kan de uitspraak niet vinden, maar ik vraag me af in hoeverre is meegewogen dat deze mannen hebben laten zien dat ze spijt hebben (want dat wordt wel meegewogen in rechtszaken, ook of het geloofwaardig is op basis van hun acties) en of de rechter heeft meegenomen dat ze de misdaad hebben proberen te verdoezelen en daardoor Sanda’s kans op overleven nog verder hebben ingeperkt. Op basis van de milde uitspraak krijg ik niet dit idee.
Ik denk alleen dat als het 18 zwarte mensen waren geweest of 18 mensen met een laag sociaal economische status, het een heel ander vonnis was geweest en deze elementen zwaarder waren meegewogen. En dat er een stuk minder waarde was gehecht aan “het tweede kans” principe. Daar komt nog bij dat in deze zaak de rechters tot diezelfde sociale klasse horen als de reuzengommers en hun ouders. En het slachtoffer niet.
Kortom; Vrouwe Justitia is allesbehalve blind. En dat leidt ertoe dat mensen zelf het recht in handen nemen of protesteren. Hoewel ik van het eerste geen voorstander van ben, begrijp ik de onrechtvaardigheidsgevoelens wel. Het rechtssysteem faalt hier echt vind ik.
