Ik weet natuurlijk ook niet wat er aan de hand is, maar lees haar brief:
Een paar stukken die aangeven dat er meer aan de hand is:
Tegelijk ontslaat onrust een werkgever niet van de juridische en morele verplichting signalen te laten onderzoeken. De onrust is naar mijn observatie voor een groot deel politiek ingegeven en gestuurd, waarbij ook een deel van de media en een aantal wetenschappers lijken te zijn betrokken. Hiermee heb ik, als werkgever, grote moeite.
Zoals bekend kunnen ambtenaren zich daartegen in de media niet verdedigen. Het is daarom naar mijn mening onaanvaardbaar dat ambtenaren op deze wijze in een publiek en politiek debat worden getrokken. Ik betreur het dat de politieke leiding hier, ondanks mijn indringende verzoeken, te weinig actie op lijkt te hebben genomen.
En de belangrijkste:
Het raakt mij ten diepste dat mijn wettelijk ingegeven werkgeversverplichting zo politiek is gemaakt en daarmee onderdeel is geworden van een publiek debat.
Wat het hele probleem was, is dat Arib zich gedroeg als manager/werkgever, terwijl zij dat niet is/was. Maar toen puntje bij paaltje kwam, werd er op politiek niveau niet ingegrepen. En nu wordt er op politiek niveau ingegrepen, wordt dit een spel van welles/nietes tussen Kamerleden over de rug van ambtenaren. En dat terwijl formeel het werkgeverschap, en de consequenties moeten worden teruggelegd bij het management van de Tweede Kamer. Niet het Presidium moet dat onderzoek doen, dit managementteam. Maar ook zij worden speelbal van de politici. Met name ook door de zwakte van Vera Bergkamp.