Ik snap je frustratie maar dit is heel erg menseigen over het algemeen. Tenzij iemand een heel sterk empatisch vermogen heeft gaat meeleven niet verder dan “in hoeverre lijken slachtoffers op mij”. Mensen in NZ, Afghanistan of andere plekken op de wereld zijn “de ander” en de reactie is dan veel kleiner. Maar als het gaat om mensen die zijn zoals henzelf, die dezelfde tram pakken, of dezelfde locaties bezoeken of hetzelfde geslacht, huidskleur, geloof of wat dan ook hebben dan kunnen ze zich identificeren en empathie voelen.
Dit is waarom je van zwak empatische mensen op zn best een “don’t care” reactie krijgt en als ergste reactie dat slachtoffers de schuld krijgen of het geweld wordt gerechtvaardigd. Ik zie dit ook constant voorbij komen bij berichten over racisme, feminisme, homofobie en veganisme.