Haha ik ben een keer (eventjes) mijn naam vergeten toen iemand dat vroeg. Ik had echt een brainfreeze en het duurde maar 15 seconden ofzo, maar dat is wel echt lang als je een beetje loopt te stamelen als iemand naar je naam vraagt. Ik geloof ook dat ik zo geschokt was van het feit dat m’n naam me even ontschoten was dat het nog langer duurde. Ik zei dus ook nog: o… dit klinkt super stom, maar ik ben m’n naam vergeten.
Haha bedankt voor dit verhaal, ook hardop gelachen!
Ik heb ook x gehad dat ik mijn nummer niet meer wist. Alleen dan bij een DHL punt. De man die daar de pakketjes aanneemt is zo ongemakkelijk en ik krijg echt de kriebels van hem. Maarja enige DHL punt in mijn omgeving. Dus toen ik x een pakket bracht vroeg hij mijn nummer. En ik was ff in shock, want nooit eerder gehad dat nummer werd gevraagd bij het afgeven van een pakketje. En dacht dat hij een grapje maakte dus ik dacht uhm nee… En een andere man die er bij was maakte ook nog een schuine opmerking. Ik gaf hem uiteindelijk een nummer, maar niet de mijne xD. Ik wilde zo snel mogelijk weg dus verzon wat nummers
Ohh dat doet me denken aan een ongemakkelijk moment dat ik ooit had in een kroeg.
Iemand was erg opdringerig en wilde per se een nummer en ik ging random nummers opnoemen, maar had niet echt bijgehouden hoeveel.
Dus hij noemt het nummer terug op.
Ik: ja klopt helemaal
Hij: dat zijn 14 nummers
Ik: …
En toen heb ik me omgedraaid en ben ik maar weggelopen.
Omg dit doet me ergens aan denken.
Ik reed ‘s avonds laat naar huis, en bij het stoplicht naast me stond echt zo een pooier bak, met daarin 4 gasten. Ze probeerde continu mijn aandacht te trekken. Ik had daar echt geen zin in, dus bleef stoïcijns voor me uit staren. Toen het licht op groen ging veranderde ze van rijbaan, en gingen ze achter me rijden. Ik dacht echt: Laat me met rust! Toen bij het volgende stoplicht ging hij weer naast me staan, en weer seinen etc. Echt rot gewoon op. Maar toen deed hij z’n raampje naar beneden en schreeuwde naar me: je lichten staan niet aan!! Daar zat ik dan met mn arrogante houding, terwijl ze me alleen maar probeerde te helpen.
Ik heb dus een oudere collega en het is een aardige en behulpzame man die mij regelmatig helpt met problemen. Alleen ben ik soms onzeker als hij in de buurt is en dan ga ik mij verspreken. Normaal zou ik dat niet erg vinden, maar ik geef . Dan gebruik ik bijvoorbeeld opeens het verkeerde woord als ik een spreekwoord gebruik en gaat hij mij verbeteren. Volgens mij denkt hij nu echt dat ik mijn diploma’s bij een pakje boter heb gekregen of zo. Maar ik heb dat dus nooit bij andere mensen en ik verspreek mij meestal alleen als ik heel erg moe ben.
Hahaha dit is zo erg.
Dit vind ik een beetje creepy van de bezorger? Die van de AH mogen sinds corona niets meer naar binnen brengen en zetten alles voor je voordeur neer?
Doet de gele daar niet aan mee?
Plaslijst?
Ow dit doet me denken aan een ongemakkelijk moment waar ik gelukkig alleen getuige van was.
Vrouw in een winkel vroeg iets aan een andere vrouw in die winkel waarvan ze dacht dat ze daar werkte. Je raad het al: die werkte daar dus niet en zei dat tegen die vrouw. Waarop vrouw 1 bloedserieus vraagt: “Echt niet? Weet je het zeker?”
Ik heb dit omgedraaid ook een paar keer gehad bij de G.amma. Mijn kluskleren zijn oude shirts van o.a. het werk van mijn vader waar ik ooit meegeholpen heb. Klinkt een beetje vaag zo, maar anders ben ik denk ik wel heel makkelijk te herleiden mocht iemand me irl kennen.
Maargoed, heel vaak denken mensen dan (vanwege de kleur denk ik aangezien beide blauw zijn, al staat er op mijn shirts wel een heel groot ander logo) dat ik een medewerker van de G.amma ben en gaan ze vanalles aan mij vragen. En als je dan zegt dat je daar niet werkt gaan ze alsnog gewoon door met hun vraag want blijkbaar is het volgens hun dan alsnog logisch dat ik weet of iets op voorraad is of niet 🤷
Ik had nogal een drukke dag vandaag en moest einde van de middag nog boodschappen doen. Beetje geirriteerd dat ik geen parkeerplek kon vinden en daardoor nogal ver door de regen moest lopen, en daarna geirriteerd door de drukte in de winkel nam ik me voor: dit gaan we even heel snel regelen, want ben wel klaar met vandaag. Dus ik verzamel braaf allerlei spullen en mik van alles in mijn kar en sta binnen no-time bij de zelfscankassa. En terwijl ik mijn aankopen sta te scannen, ben ik nogal verbaasd over mezelf dat ik blijkbaar onbewust allerlei dingen heb gepakt die ik me helemaal niet kan herinneren. Rode bietjes…? Wanneer heb ik die nou gepakt en waarom, want ik hou helemaal niet van bietjes? En terwijl die gedachte door mijn hoofd gaat, word ik op mijn schouder getikt door een oudere meneer: “eh, mevrouw… ik geloof dat u míjn kar heeft meegenomen en nu míjn boodschappen staat af te rekenen”.
Ik hoef jullie vast niet uit te leggen hoe genant dit was ik had perongeluk ergens tegen het einde van mijn shoppingtrip de verkeerde kar gepakt, aangevuld met mijn eigen boodschappen en daarna meegenomen naar de kassa. De man herkende zijn eigen boodschappentas aan het haakje vooraan de kar en kon zijn kar+boodschappen dus localiseren. Wat een toestand zeg om alles weer te ont-scannen en in mijn eigen kar te leggen. Schaamde me echt kapot
Nou dat is ook niet aardig van haar, zoiets is iedereen wel eens overkomen toch? Meestal lach je daar dan samen om ofzo.
Ik heb dit eens meegemaakt in de Ikea, ik had toevallig een geel T-shirt aan. Een oudere meneer vroeg midden in de winkel aan mij waar de uitgang was.
Ik zei dat ik gewoon altijd de bordjes volgde. Hij reageerde erg uit de hoogte en onbeschoft. Helemaal verbaasd wist ik niks meer terug te zeggen, en pas later snapte ik dat hij dacht dat ik aan het werk was. Maar dan nog ga je zo niet om met personeel.
Ik heb dit ook meegemaakt. Zo ongemakkelijk. Bij was er alleen dus niet zo rek en toen wilde ik een vrouw mijn kleding aangeven . Ze was daar met een hele club en ze vertelde iedereen mijn blunder. Ik kon echt door de grond zakken.
Maar dat is best wel onaardig hoor. Ik ben ook al zo vaak aangesproken terwijl ik er niet werk en dan maak je toch gewoon een geintje? Of je denkt ff mee. Hoe moeilijk kan het zijn.
Ik sprak laatst ook per ongeluk een man aan in de Lidl. Die deed ook sociaal akward terug want die bleek er ook niet te werken. Een andere vrouw had mijn vraag wel gehoord en die sprak mij later aan zocht jij niet de zuurkool? Dus ik ja klopt maar ik kon geen werknemer vinden dus dacht laat maar. Maar zij wees het mij gewoon aan. Je hebt er gewoon flappies tussen zitten
Ik heb net 70 cent weggegooid omdat ik op het station zonder te kijken het mannen wc in liep…
Opzich had ik daar ook in kunnen gaan maar een man keek mij zo aan van huhh… en toen zei ik oepss en toen ben ik paniekerig naar de vrouwen wc gerend.
Ik had net een Skype-overleg met mijn leidinggevende en drie anderen met dezelfde functie als ik. Door technische problemen viel ik later in het gesprek en mijn leidinggevende had het net over mij. Hij ziet het niet zitten om mijn contract te verlengen en was dat net aan de anderen aan het uitleggen (dit wist ik nog niet zo expliciet, maar gevoelsmatig klikken wij ook niet zo), maar hij had niet door dat ik alweer in het gesprek zat. Ik wist echt niets te zeggen, maar gênant was het wel.
Jeetje dat lijkt me wel naar maar onhandig van hem om dat te zeggen in een gesprek waar hij van weet dat jij nog aansluit
Nou vind dat gewoon asociaal, zou hem daar gewoon nog over bellen. Dan hoor je wel wat hij te zeggen heeft als je zegt: ik belde in en hoorde je op dat moment zeggen dat je het niet ziet zitten om mijn contract te verlengen, vond het onprettig dat dat met anderen wordt besproken voor dat met mij besproken is.