Ik moest hier laatst ineens weer aan denken. Toen ik 16 was had ik een bijbaan in een winkel. Ik werkte daar denk ik een paar maanden, dus kende mijn collegaâs nog niet heel goed.
Een collega vertelde dat ze zwanger was. Ze was rond de 30, en ik wist dat ze getrouwd was en al een kind had. In plaats van dat ik iets zeg als âoh leuk, gefeliciteerd!â zeg ik âoh, was het gepland?â Echt zoân rare reactie haha, vooral ook omdat ze het heel blij vertelde 
Kreeg in die winkel ook een keer een klant aan de lijn die Engels sprak. Op de een of andere manier had ik zo in mijn hoofd dat mensen aan de telefoon Nederlands spreken dat ik Engels gewoon niet herkende ofzo? Dus ik elke keer van âsorry ik versta u echt niet.â Tot het ineens doordrong in mijn brein, en toen verstond ik ineens ook heel makkelijk wat hij zei, hij had ook geen moeilijk accent of iets.
Het had al even geduurd dus ik wilde niet meer tijd verspillen door het uit te leggen denk ik? Dus ik zei alleen maar iets als âOooh sorry, Iâll go checkâ want hij zocht iets. Dus ik kijken of het er was, en toen ik de telefoon weer oppakte om te reageren had hij al opgehangen lol. Die dacht vast ook dat ik geen woord Engels sprak en had het maar opgegeven.