Haha de lockdown maakt meer kapot dan je lief is
Wat een armoe, het chocoladehart bleek afkomstig van mân werk. Logisch ook, gezien de bakker dus klant bij ons bedrijf is. Maar doe er dan even een briefje bij of zo, nu zag ik het ineens in een social mediapost van mân werkgever. Blijkbaar is mân nieuwe adres administratief nog niet goed verwerkt. Manmanman wat een anticlimax đ„Č.
Hahaha plottwist!! Gelukkig maar, iig geen gekke aanbidder
Over taarten gesprokenâŠ
Onze dikke Duitse herder van circa 45kilo heeft vanochtend een bezorger getackeld die een gigantische slagroomtaart kwam brengen (verassing van mân schoonouders)
Heb je de taart nog wel opgegeten?
Ooh en daar op voort. Ik had ooit eens voor een kennis een taartje gekocht. Maar moest nog snel even wat halen in een andere winkel, dus ik had het taartje op de stoel gezet van de auto.
Kom ik terug, doe de deur open, ga echt met een overdreven plof zitten en mits ik zit bedenk ik me âkut, dat taartjeââŠ!
Toch maar gegeven met de afdruk van mijn billen erin. Is wel smaakvol opgegeten
Vorig jaar woonde mijn vriend een periode weer even bij zijn ouders omdat hij midden in een verbouwing zat. Ik logeerde daar dus ook wel eens en mijn vriend en ik gingen een keer samen in bad daar. Ik stond al (naakt) in het bad maar was nog even mijn haren in een knotje aan het doen, en mijn vriend ging toch nog even vlug naar het toilet. (En toilet zit daar niet in de badkamer) Ik had de deur op slot gedaan maar hoorde voetstappen dus dacht, daâs mijn vriend. Dus ik deed de deur van het slot: stormt mijn schoonmoeder de badkamer binnen om iets te pakken. Ze had even niet meegekregen dat wij in bad gingen Dus ik stond daar naakt en we keken elkaar echt zo net iets te lang aan voordat zij keihard lachend van de schrik weer de badkamer uit stormde haha. Ik kende mijn schoonouders toen ongeveer een half jaartje ofzo. We konden er om lachen hoor, maar was op het moment wel even Ă©rg ongemakkelijk!
Wel bijzonder dat je bedrijf dan âgek op jouâ stuurt
Mijn vriend is heel handig met klussers. Hij kan gewoon altijd een leuk praatje met ze maken. En hij haalt uit zichzelf lunchdingen voor ze.
Mijn ene minuut met de stukadoor ging zo: âgoedemorgenâ - âgoedemorgenâ. Daarna bleef hij stilstaan en zei hij iets van â(âŠ) dagâ, dus ik dacht: nou okĂ©, ik ga maar. Ik zei ook âdagâ en liep meteen weg. Bleek dat hij volgens mijn vriend zei: âik ben Frankâ. Waarop ik dus zo wegliepâŠ
Nou dat vond ik dus ook
Hahah die gasten zijn ook niet te verstaan
Mijn vriend en ik waren allebei slecht hierin, en heeft ook voor veel ongemakkelijke momenten gezorgd. Ik probeer ze dan aan hun aan te passen ofzo, ging plat praten en proberen slimme vragen te stellen. En dan gingen ze naar mijn vriend toe antwoorden want hallo hoezo moet ik tegen een vrouw praten?!
Ik ging net nog even een rondje lopen. Ik loop een huis voorbij en ineens begint een hond, die blijkbaar ineens naast me was, uit het niets keihard te blaffen. Ik schrok zo erg dat ik echt begon te gillen: AAAAAH!!! Dat baasje vervolgens tegen de hond schreeuwen en ik liep vervolgens vet hard tegen een lantaarnpaal omhoog ben half struikelend, half rennend er vandoor gegaan.
Ik was vandaag voor het eerst langs gegaan bij een dokter ih ziekenhuis ivm doorverwijzing. Hij stelde zich netjes voor:
âhallo wij kennen elkaar nog niet - ik ben dokter (uitspraak achternaam, leek op sorry)â
Ik (nog half in gedachten - verstond hem verkeerd, dacht dat hij zei): âvorige afspraak liep wat uit sorryâ:
âMaakt niet uit hoor ik zat hier gewoon!â
Hij: ââŠâ
Ik (kwartje viel langzamerhand): âoh sorry ik dacht dat u sorry zei maar u zei geen sorry u zei dokter S ja dat leek op sorry⊠nou sorry!â
Euh schaamde me
Haha dit doet me denken aan een keer toen ik wat ging ophalen bij een buurman verderop in de straat. Hij was nogal knap en ik was van mijn apropos. Hij stelde zich voor en zijn naam had een ai-klank. Ik stelde me vervolgens voor en zei: hoi ik ben laidy (maar dan met mijn echte naam of course). En toen zei ik nee, zo heet ik helemaal niet ik heet lady. Vet awkward haha
hahaha zo heb ik ook een keer wat meegemaakt op mijn werk. Een meneer noemde zijn naam, maar ik verstond âGermanâ. Ik vond het al bot/kortaf om aan te geven dat je Duits bent en geen Nederlands kan, maar goed ik ben de moeilijkste niet en ging enthousiast over op het Duits. Ik heb denk ik wel 2 minuten lopen ratelen en hij bleef me maar schaapachtig aankijken, totdat hij boos zei: âik kan gewoon Nederlands hoorâ. Toen besefte ik dus dat hij alleen zân naam had gezegd en hoe raar het moet zijn dat iemand dan ineens Duits begint te lullen.
Het verhaal is nog grappiger omdat ik nu Maarten van Rossem voor me zie die dit overkomt
Doet me denken aan deze situatie waarbij we met zijn allen op kantoor een kwartier op de vloer hebben liggen janken van het lachen:
Een collega heeft best een moeilijke achternaam die hij altijd moet spellen. Ik noem hem even Jan Metdemoeilijkeachternaam. Hij moest een tijdje terug een bedrijf bellen en hij kreeg de receptie aan de lijn. Degene die hij moest hebben was er ff niet, dus de receptioniste wilde een terugbelverzoek neerleggen en uiteraard moest ze zijn achternaam opschrijven. Dus hij netjes spellen alles. Vervolgens wordt hij teruggebeld⊠âSpreek ik met Jan Nugwhet?â⊠hij: âEhhh wie?â⊠âJan Nugwhet, of Nogwat. Er staat Jan Nogwat.â Hij probeerde duidelijk nog het op een bijzondere manier uit te spreken hahahaha.
Had die receptioniste niet de moeite genomen om zijn achternaam fatsoenlijk mee te schrijven en er gewoon âJan Nogwatâ van gemaakt.
Ik zat net lekker aan mân bureau te typen, buurman loopt langs dus ik zwaai. Pas toen ik mijn hand al had opgestoken realiseerde ik me dat ik nog van die stoffen handschoentjes aan had voor het laten intrekken van crĂšme en zalf
Haha dit doet me denken aan de keer dat ik naast mijn vader zat terwijl hij een telefoongesprek voerde. De vrouw aan de andere kant van de lijn zei dat ze hem beter even kon mailen. Toen hij vroeg waar hij heen kon mailen ging de vrouw het email adres opnoemen en mijn vader schreef geduldig mee. Het werd iets in de richting van âninaursulatooskeserena@nogwat.nlâ alleen dan nog veel langer dan dit. Dus mijn vader hangt op en zegt goh van een ingewikkeld mail adres en het werkte ook niet. Dus hij belt terug om te vragen of het adres wel klopt en noemt het op, blijkt dat ze het gespeld had dmv namen, het moest dus nuts@nogwat.nl zijnâŠ
Haha dit is echt schattig!