Nou … hier het einde
Ik had mn moeder meteen ingelicht en zei; we kunnen het hem beter nu al zeggen.
Wilde ze niet want hij ging brommer rijden en wilde niet zn hele dag verpesten.
Dus later zei ik; wanneer gaan we het dan zeggen?
Vanmiddag als hij terug is was haar reactie.
Dus toen hij terug kwam hintte ik er op naar mn moeder maar die deed net alsof ik gek was .
Zegt ze; we zeggen het pas als iedereen er is.
Werd ik pissig van omdat hij dan nee tegen zn cadeau zou gaan zeggen tegenover 5 mensen ipv 2…
Dus eindstand ; mn moeder ging helemaal dramatisch doen over het cadeau en mn vader zei; ja, had je me even moeten vragen of ik dit wel wilde … had je geen moeite hoeven doen.
Eindstand mn moeder was er nogal kapot van, mn vader ging verder met zn leven, mn zus zat te klooien met; zei ik toch en mn broer en zn vriendin dacht wtf gebeurd hier.
Volgende dag kwam mn vader zn excuses maken en begon mn moeder meteen weer moeilijk te doen dat ze zijn reactie inderdaad niet leuk vond…
Toen zei ik; hij zegt sorry en nu is het wel klaar … je hebt de problemen in syrie, jemen etc en dan jouw probleem…
Mn moeder heeft 24 uur lang aan mn kop lopen zeuren dat ze het raar vindt dat hij dat horloge wil houden want zon goede band had hij niet met zn moeder…
Ze kan zich nooit in een ander verplaatsen en van mening veranderen is helemaal uit den boze tenzij het om haar zelf gaat.
Kan het helaas niet leuker maken 