Ik werk in het onderwijs en zo worden de lokalen ook ingericht als er ouderavonden zijn. Docent het dichtste bij de deur … er zijn weleens ouders fysiek geworden … eigenlijk te gek voor worden dat dit moet.
Bij een andere school hadden we de ouderavonden in de aula voor dezelfde reden …
Edit: @VanderWoodsen was niet speciaal voor jou haha
Hahaha nou hij werkt hier nu al niet meer vanwege een conflict tussen hem en een andere collega. Misschien heeft mijn indruk op hem er ook nog iets mee te maken 
Mijn vriend en ik zijn voor een bruiloft uitgenodigd van familie van hem maar op de uitnodiging staat mijn naam verkeerd 
En geen kleine spelfout o.i.d. maar bijvoorbeeld iets als: Marjolein maar er staat Marion op de kaart. We hebben al 10+ jaar een relatie en zo lang ken ik hen ook al ??? 
Echt ik heb zo veel vragen. Mijn vriend heeft ze geappt met een foto van de verkeerde naam en de vraag of “mijn naam” ook mag komen haha 
Haha wat slordig, wat was de reactie ?
@anon3219017 @Enthusiasm 10000x sorry en excuses en verwarring en dat ze echt wel weten hoe ik heet 
(dit is ook wel waar want in al die jaren zeggen ze… gewoon mijn naam goed als ik ze zie haha) ze hadden blijkbaar op meer kaarten fouten gemaakt maar dit was wel de ergste 
in ieder geval een leuk verhaal om de komende 10 kerstdiners op te rakelen
Altijd zo vervelend! Mijn naam heeft ook verkeerd gestaan op de rouwkaart van de opa van mijn vriend. Zijn oom dacht blijkbaar echt dat ik zo heette 
, en daardoor heel veel andere mensen die daar aanwezig waren ook. Voel me daar altijd zo ongemakkelijk bij. Mijn naam wordt sowieso altijd verkeerd verstaan/begrepen/onthouden. Vaak laat ik het er maar gewoon bij zitten nu, maar snap nooit dat mensen zo laks omgaan met namen.
Ai heel pijnlijk idd.
Ik heb ook een lastige naam en vind het altijd heel irritant als mensen (per mail vaak) mijn naam verkeerd schrijven. Is dan gewoon desinteresse want je kan toch gewoon onder mijn mail zien hoe je het goed schrijft?
Oja toen we geboortekaartjes van onze dochter (geen moeilijke naam) hadden verstuurd vorig jaar kregen we heel veel kaartjes terug. Een daarvan was gericht aan mijn vriend, mijn naam verkeerd gespeld èn Ipv de naam van onze dochter haar tweede naam (??). En adres was onjuist gespeld.
Van die naam van onze dochter heb ik wat van gezegd en toen was het ‘maar ze heet toch ook zo?’ Ja als tweede naam 
Lag ook een beetje gevoelig bij mij want ik wilde die naam heel graag als eerste naam maar mijn vriend niet, dus dit was het compromis geworden.
Nou ik heb er weer eentje hoor. De winkel is dicht omdat we op vakantie zijn. En een vriend van mijn vriend verblijft een weekje bij ons in de tussentijd. Nu moest ik op dinsdag even mijn vriend ergens afzetten en weer ophalen dus om 10 uur s’ ochtends ofzo kwam ik bij mijn parkeerplek aan en zag ik een klant voor de winkel staan. Dus ik zag hem al en zei tegen mijn vriend:’ Ahhh shit…wat moet hij nou 
’. Dus na 5 min wachten totdat ie wegging ging ik toch maar de auto uit om naar huis te gaan. Ik had mijn pyjama aan en alles en loop langs hem heen. Hij zegt alleen:’ hoi’. En verder niks. Dus ik dacht van nou ja ok…blijkbaar heeft het niks met mij te maken’.
Dus ik loop mijn huis in en zeg het tegen die vriend. En ik kijk daarna nog eens uit mijn raam om te kijken of ie er nog zat. Dus ik sta Mrs doubtfire style uit mijn gordijn te gluren en die man maakt direct oogcontact met mij. Dus ik schrik en duik weg terwijl ik dood ging van schaamte Vervolgens zegt mijn vriend:’ wat? Zit ie er nog steeds?’. Dus mijn vriend kijkt uit het keukenraam en weeer maakt die man direct oogcontact met mijn vriend. En mijn vriend zegt:’ Ohhh shit hij keek mij ook aan ‘. Dus nu werd die vriend van hem nieuwsgierig en zei:’ ja nou wil ik hem ook zien’. Die vriend kijkt vervolgens ook uit het raam en WEER kijkt die man hem direct aan. Ik hoor die vriend vervolgens echt keihard lachen. En vervolgens keek die vriend nog een keer en besloot te ZWAAIEN naar hem.
Kort daarna belt mijn moeder op om me wat te vragen en ik leg dit hele verhaal uit om erom te lachen, maar mijn moeder lachte uiteraard niet, want zij zei gelijk:’ die man is aan het wachten tot we opengaan man! Hangt er niks aan de deur?’. Ik:…Nee niet dat ik weet?’. Dus mijn moeder stuurde me gelijk naar beneden om met die man te praten. Was ie idd aan het wachten tot we open gingen. Echt zo’n fucking domme situatie
Ik ben op vakantie en ze hebben hier een kermis. Dit is de 2e keer dat we er zijn. De meeste mensen die er werken zijn super aardig ook al zit er soms een taalbarrière tussen (ik kan niet heel goed Spaans spreken en zij geen Engels). We weten elkaar toch dingen duidelijk te maken. Nu wilde mijn dochter in een auto attractie. Er stond even geen medewerker bij (moeten soms meerdere atteacties doen) en wij wachten. Dat ding was aan het rijden en stopte. Er zaten nog kinderen in dus die ook maar wachten totdat de medewerker kwam maar die kwam niet. Naast mij stond de moeder van die kinderen en die ging er op een gegeven moment maar in om haar kinderen los te maken en er uit te laten. Na 1 tot 2 minuten ofzo kwam er een medewerker aan en mijn dochter mocht er in. Maar ze zegt helemaal niks, blijft half in die ingang staan en kijkt me alleen maar aan. Geen lachje, geen instructie niks. Dus ik gebaar of mijn dochter door mag lopen en weer geen reactie. Dat was zo’n raar moment. Dus ik zeg naam kind loop maar door. Dus ik liep weg en zeg best hard tegen mijn vriend: nou die was chagrijnig (je hoeft van mij echt niet uitbundig o.i.d. te zijn maar even hallo of iets mag er wel van af). Mijn dochter koos een auto die ze niet open kreeg en toen kwam die medewerker er aan. Zegt ze ineens uit het niets: ik ben niet dronken, ik ben gewoon erg moe. Ik ben echt niet dronken. Dus voor mij ongemakkekijk moment 1 omdat ze dus NL was en mij waarschijnlijk heeft gehoord. Was misschien niet netjes om te roepen en vond ik wel lullig alleen aan de andere kant vond ik het echt zo, er kwam echt niets uit. Misschien dat ze daarom die zinnen zei. Maar toen kwam het. Een hele klaagzang: Ik werk hier van 3 uur smiddags tot 2 uur snachts en ik ben zo moe. Ik kan het niet meer aan bla bla bla. Ik sta alleen maar hier en mensen denken dat ik dronken ben maar het is zo zwaar. Alles is hier duur en ik verdien weinig enz. Ik stond eigenlijk echt zo van WTF moet ik daarop zeggen. Ik zei maar dat het inderdaad wel heel zwaar leek die dagen in die hitte enz. Maar ze bleef maar doorgaan. Gelukkig kwamen er andere kinderen aan die ze moest helpen. Misschien wilde ze even haar ei kwijt maar ik vond die klaagzang wel erg ongemakkelijk omdat ze maar bleef doorgaan, dus ongemakkelijk moment 2. Ik had echt het idee dat ze het maar bleef herhalen zodat ik op een gegeven moment zou zeggen: hier heb je wat extra’s. Nu in het uit zit te typen komt de omgemakkelijkheid niet echt over maar ik vond het echt ongemakkelijk. Ik zei tegen mijn vriend dat hij onze dochter er maar uit moest gaan halen want ik ging niet meer terug.
Edut: oeps kang verhaal geworden, sorry!
Vrouw bij de bloedafname: prettige zwangerschap gewenst!
Ik: HETZelfde. (Ze hoorde het niet echt gelukkig)
Over slordigheid en overlijden gesproken: hier had de schouwarts na mijn moeders overlijden de verkeerde geboortedatum op de overlijdensakte gezet waardoor bijna de crematie niet door kon gaan 
Uiteindelijk heeft de uitvaartbegeleider het geregeld.
Ik had laatst rijexamen en ik moest na het rijden zelf naar binnen op het CBR in een drukke kamer met allemaal tafels met 3 stoelen voor kandidaten, rijleraar en examinator waar je de uitslag dan hoorde. Ik was geslaagd(!!) en echt helemaal blij want had het totaal niet verwacht omdat ik zo zenuwachtig was. Toen kreeg ik als felicitatie een hand van mijn rijleraar, een kale witte man van een jaar of 60, en de examinator. Daarna stonden we op en toen stond mijn rijleraar met zijn arm uitgestrekt en zijn hand vooruit. Ik gaf hem een high five, maar die veranderde in een hele rare boks/rappershanddruk en toen in een hele awkward soort knuffel. Mijn rijleraar stond toen echt zo 
en zei ‘ die kant op naar buiten’ . Wilde hij blijkbaar alleen de richting aanwijzen met zijn hand naar de uitgang. Echt omg dit moment popt steeds op in mijn hoofd en doet dan steeds een beetje pijn 
Hahaha wat kut en die knuffel ook 
Ohhh hahahaha wat erg
oh nee cringe helemaal mee
Er schiet me ineens weer wat te binnen van 3 jaar terug. Ik had toen een introductiemiddag op mijn werk en die ochtend was ingedeeld met diverse activiteiten. Een daarvan was dat je jezelf aan de persoon naast je moest voorstellen, en hij of zij moest daar dan een samenvatting van maken en dat voorlezen aan de rest. Had die man die mij dus moest beschrijven aan de rest er een bullshit verhaal van gemaakt. Dat ik graag zou willen dat ik kon toveren, fan was van de smurfen en ga zo maar door. De hele zaal zat ook gewoon vol serieuze mensen die mij ook zo aankeken 
Die vent verzon dat op zo’n serieuze manier dat ze het gewoon geloofden.
Soms zie ik hem nog wel eens lopen en wil dan echt mijn voet uitsteken.
Wat onaardig van die man!
Ohhh er is zoiets ongemakkelijks gebeurd op mijn werk. Ik probeer het zo anoniem mogelijk te houden. Ik stond samen met een collega een gezamenlijke klant van ons te helpen, diegene had een kind bij (ongeveer 12 jaar) geen probleem, is wel vaker zo. Nou, wij bezig met die klant en ineens zie ik in mijn ooghoek dat de broek van dat kind half afgezakt is en dat er ook geen onderbroek onder zat. Dus ik schrok en fluister uit reflex tegen mijn collega o mijn god:astonished:het kind heeft het door en begint ongecontroleerd te lachen en trekt zo verder de broek naar beneden, en ineens ook helemaal uit? De ouder negeerde dit of zag het oprecht niet. Mijn collega en ik proberen het ook te negeren maar het kind begint steeds harder te lachen en zelfs te springen omg 
het shirt ging ook uit en voor we het wisten stond er dus een poedelnaakt kind voor ons? Dus ik kijk de ouder aan en dan naar het kind, zo van aub doe hier iets aan. De ouder probeert het kind aan te kleden maar zodra het aangekleed is en de ouder zich weer naar ons draait, wordt alweer die broek uitgetrokken. Dit in het bijzijn van ook nog andere klanten die in de aangrenzende ruimte zijn. We hebben ze naar het toilet begeleid om even in alle rust en volledig gekleed terug te komen. Uiteindelijk vertelde de ouder dat het kind autisme heeft en dat dit vaak voorkomt maar omg. We hadden zo’n medelijden met die ouder, maar ook zo’n bezwaard gevoel tegenover de andere klanten en het was gewoon echt te bizar voor woorden. Heb me zelden zo ongemakkelijk gevoeld.
Wat een bizarre actie van die man. Ben wel benieuwd hoe je hier 3 jaar geleden op reageerde?
Ahh shit, dit doet me denken aan de geboortekaart van m’n broer en schoonzus die ik ontworpen heb. ik heb een cijfertje teveel erop gezet, zij hadden dit overigens met de ‘proefdruk’ ook niet opgemerkt. dus bv i.p.v. 2500gr woog de baby 25 kilo maar ik vond dat toch wel even een rot momentje