Ik zat daar eigenlijk met mijn mond vol tanden en liet het gewoon gaan. Echt balen dat ik toen nog niet zo assertief was. Had hem daar nu denk ik wel op aangesproken. De man zelf kwam ook best wel “apart” over op mij dus ik denk dat het gewoon een poging was om leuk over te komen, zonder dat hij doorhad dat het eigenlijk misplaatst was. Maar dat is natuurlijk geen excuus.
3 likes
Hahaha ja moet er niet aan denken om er 25 kilo uit te persen 
1 like
Baby met een BMI van 100 
8 likes
Hahaha dat had Serena van Beautylab toch ook, dat kind woog 2399 kilo ofzo
7 likes
Omg jaaa ik zat mijn hersens al te kraken hierover, ik wist dat ik eerder zoiets op het forum had gezien
4 likes
Gecondoleerd, Grace 
9 likes
Je wilde het liefst in rook opgaan?
25 likes
Raar gezelschap, ik zou echt gieren van het lachen.
24 likes
Herkenbaar dit Hahaha. Wij gingen met familie na de crematie samen eten en ik riep dat ik wel een lekkere ovenschotel zou maken… ahum
6 likes
Gisterenavond las ik je post nog een keer en daarna las ik hem voor aan mijn vriend en we hebben samen nog hard moeten lachen. En trouwens ook nog om de reacties van @Timeless en @Flerken. Voor jou op dat moment iets minder leuk maar wel memorabel!
4 likes
lijkt me wel een leuke combi, ook energiezuinig!
1 like
Ik had er vandaag eentje. In mijn werk is het best gebruikelijk dat wildvreemden je groeten. Dus er stonden mensen voor de deur van mijn werk te praten en ik kom naar buiten op het moment dat 1 van die mensen mij aankijkt en ‘Hallo’ zegt.
Dus ik heel enthousiast: ‘Hoi!’
Vervolgens kijken ze me bevreemd aan, zeggen niets en praten dan verder.
4 likes
Ik fietse van de week naar mijn werk over een weg die alleen voor fietsers en bestemmingsverkeer bedoeld is (met zo’n paaltje wat in de grond zak op het einde). Daar rijdt dus ook de bus. Nu zat ik helemaal lekker in de mijn muziek, lekker weertje alles. Kom ik de buurtbus tegen en die zwaait. Dus tikkie verbaasd zwaai ik terug. Word ik daarna ingehaald door nog een buurtbus… daar zwaaide die beste man dus naar
25 likes
Ohh echt awkward moment net…beetje lang verhaal wel, excuus
Ik was net in een grote winkel om een gasfles te ruilen voor een volle via een soort statiegeld systeem (een nieuwe is heel duur). Ik vroeg boven aan een medewerker of dat daar kon en liet mijn lege fles zien en toen zei ze dat het kon maar alleen met het dopje erop (wat ik niet had op mijn fles). Dus ik tegen haar: oh shit die heb ik niet, ik ga thuis zoeken, zijn jullie vanavond open, etc, duidelijk balend dat ik nu niks kon.
En daarna ging ik meteen mijn vriend appen en die had geen idee en dacht dat we überhaupt geen dopje meer zouden hebben. Dus ik enorm balen want we hebben het echt nodig en een nieuwe fles is heel duur, onze oude fles zou dan niet in te wisselen zijn, zonde, etc.
Dus ik zat nog een beetje te bedenken wat ik moest doen terwijl ik naar beneden liep en toen dacht ik… ik leg het voor aan een medewerker bij de kassa. Dus ik begon met: ik wil deze fles ruilen…. en liet even een stilte vallen voor ik wilde beginnen over het dopje. Toen zei zei: Ohh ok, zelfde maat? En zei niks over die ontbrekende dop. En toen dacht ik: chill, ik zeg gewoon niks…dus zij ging die fles halen.
Maar terwijl die medewerker me aan het helpen was kwam die collega van boven, die wist dat mijn fles ongeldig was, er opeens aan en die keek een beetje zo van 
. Toen stond ze opeens ook achter de kassa. Toen dat meisje met die nieuwe fles terugkwam zette ze de fles pontificaal neer op de kassa en dacht ik echt: oh shit, die andere collega gaat me nu verklikken, maar er gebeurde nog niks dus toen heb heeel snel die nieuwe fles in mijn tas verstopt, betaald en ben weggelopen. Voel me er wel een beetje lullig over, maar toch wel blij 
44 likes
Ik had laatst echt een dag waarop alles wat mis kon gaan. ook echt was misgegaan. Ik was opweg naar het station om naar huis te gaan, toen ik een jongen “Madame, Madame!” hoorde roepen. Ik keek zijn richting op en stond even stil, tot ik zag dat hij een blocnote vasthield en een of ander vestje van een organisatie droeg. Zonder na te denken riep ik echt kei hard NEEE! En begon ik als een idioot de stationtrappen op te rennen terwijl ik nog een paar keer NEE riep. Ik hoorde de jongen nog met een zwaar Frans accent naar me roepen “mevrouw u hoeft niet te vluchten hoor, als u geen interesse heeft laat ik u gewoon met rust”.
Toen ik even later op het perron stond moest ik wel een beetje lachen om mijn zwaar overtrokken reactie, echt geen idee wat me bezielde?
87 likes
Er kwam net bezoek en ik wilde even snel opruimen maar lastig met een baby die vermaakt wil worden. Dus ik dacht lifehack ik leg alle rommeltjes van de salontafel (losse pennen, oortjes, brillenkoker etc) onder het dekentje op de hoek van de bank en dan vouw ik het dekentje er netjes overheen.
Nou mn bezoek wilde dus ergens zitten en verplaatste dat dekentje net 
al die spullen over de hele bank. Daar ging de illusie dat opgeruimd ben hahaha
100 likes
Hahaha herkenbaar.
Zo vertelde mijn moeder ooit het verhaal dat ze 's avonds op de bank haar bh had uitgedaan. Toen kwam onverwachts nog een collega van mijn vader op bezoek en mijn moeder frommelde die bh weg achter een kussentje…drie keer raden wie dat kussentje weghaalde om daar te gaan zitten🤣
33 likes
Ik bedenk me net nog een ongemakkelijk moment alleen dan voor mijn moeder en de jongen die belde op onze vaste huistelefoon. Dit is echt al iets van 20 jaar geleden want ik zat op de middelbare school (ben nu 30+). Ik had een jongen in de klas waarmee ik wel eens op MSN zat (inmiddels stenen tijdperk). Ik vond hem wel aardig maar verder niets. Die jongen had dus ook mijn mobiele nummer niet. Ik weet trouwens niet of ik toen al een mobiel had, volgen mij wel. Alleen niet iedereen had toen al een mobiele telefoon en op de middelbare had je toen altijd van die telefoonkaarten. Als er dan een les uitviel of iets dat er dan zo’n kaart werd gemaakt wie naar wie moest bellen om het door te geven (weer stenen tijdperk). Dus die jongen had mijn huistelefoonnummer van die kaart gehaald en volgens mij al zijn moed verzamelt om naar mij te bellen. Alleen mijn moeder nam op en zei: wa moette gij nou weer (Brabants)??? Die jongen was helemaal verbluft en begon stotterend zijn naam te vertellen en vroeg of ik thuis was. Nadat ik die jongen had gesproken en had opgehangen toen kwan het. Mijn moeder vertelde dat ze mijn oma vlak van te voren aan de lijn had gehad (de moeder van mijn moeder). Die was al op leeftijd en wat mijn oma vaak deed is als ze opgehangen had dan meteen weer bellen omdat ze dan iets vergeten was te zeggen. Dus mijn moeder dacht dat zij het was (wij hadden nog geen nummer herkenning) en nam dus op met wat moette gij nou weer. Toen hoorde ze die jongen en zei toen ooh sorry ik dacht zus en zo. Wij hebben er samen daarna nog heel hard om moeten lachen. Dus voor haar en hem super ongemakkelijk. Die jongen zal wel gedacht hebben, dat is een raar huishouden hahaha
36 likes
Vertelde dit trouwens laatste aan mijn neefjes, die nu op de middelbare zitten, en zij waren helemaal verbaast en gewoon in shock hierover 
32 likes
Hahahaha dat snap ik, dat kun je nu echt niet meer voorstellen. Een tijdje geleden was ik de zolder aan het opruimen en kwam mijn oude Gameboy Color nog tegen met een pokemon spel. Mijn zoon wilde dat spelen. Ik zette dat ding aan, legde wat uit en gaf het aan hem. Was die allemaal op het scherm aan het drukken met zijn vinger Ik zei nee deze is al zo oud dat je alleen met de knopjes kan spelen
38 likes