Bij sommige mensen heb je gewoon dit soort ongemakkelijke situaties. En dat je dan ook nog gaat uitleggen wat je eigenlijk bedoelde. Ow ik vind dit altijd zo gênant. Meestal ga ik die mensen uit de weg haha
Verbale agressie is net zo goed agressie. Ik ben laatst ook helemaal de grond in geboord met woorden die ik hier niet hard op ga herhalen en dat raakt je echt wel.
Iedereen is anders, maar ik heb in precies de situatie gezeten als die vrouw die jij aan de lijn had (mensen die mega boos worden en dan blijkt dat ze een ander ziekenhuis moeten hebben) en ik vond dat altijd heel heftig, als mensen zo boos werden. Lag er misschien niet wakker van, maar ik ging dan echt met een naar gevoel naar huis.
Nou, precies dit.
Ik heb ook lang in winkels gewerkt en het is zo kut als klanten je vervelend behandelen, ik kon daar ook echt nog dagen mee zitten.
Jo customer service kan heel klote zijn.
Ik was nieuw bij het vorige bedrijf waar ik werkte en ik moest met een lab bellen over bepaalde formules van producten die wij bij hun bestelden (sry beetje vaag). Nou en ik werd me met de grond gelijk gemaakt door de baas(!) van dat lab. Blijkbaar had mijn baas ooit iets bij hun geflikt en daardoor wilde hij mij eigenlijk niet helpen/info verstrekken. Dat was zo een ongemakkelijk kutgesprek, ik de hele tijd sorry zeggen (nu denk ik, why??? ik had niks gedaan) en ja, ik weet niet meer wat de conclusie was maar toen ik ophing, zei een collega, die in een andere ruimte zat notabene: wow, wat was dat voor een gesprek??!
Ik wilde daarna eigenlijk geen baan meer waarvoor je veel moet bellen…werk ik weer in customer service haha. Maar nu verlof gelukkig
Ja ik heb ook wel eens gehuild om een berichtje dat ik terugkreeg van iemand
Dit doet me denken aan een ongemakkelijk moment dat ik een tijdje geleden had. Ik bestel namelijk nogal vaak bij dezelfde cafetaria (elke week). Eerst vond ik het wat ongemakkelijk om zo vaak (hetzelfde) eten te bestellen op dezelfde plek maar het zijn vaak toch verschillende bezorgers dus ja wie gaat dat onthouden. Maar vond het toch wat gênant worden toen een van die bezorgers een keer langs m’n huis reed en vrolijk zwaaide, terwijl ik niks besteld had.
Fast forward naar een jaartje later, ik inmiddels verhuisd binnen diezelfde stad en dacht, ik bestel daar weer eens. Dus ik doe open, staat daar die jongen weer, en hij roept heel verbaasd hé ben jij verhuisd, je woonde toch eerst daar? Dus ik zo haha wow dat je dat hebt onthouden! Zegt ie: ja maar jij bent ook een van de weinigen die heel vriendelijk altijd dag zegt, dus dat onthoud je wel
Is me altijd bijgebleven dat vriendelijk bejegend worden kennelijk een unicum is voor bezorgers. Ik bedoel, zij brengen jou je eten in weer en wind, dat is toch om heel blij van te worden??
Aahw dat is wel echt leuk! Juist leuk al die mensen die je dan herkent doordat ze vaak langskomen. Al vind ik het zelf ook wel ongemakkelijk dat ik zo vaak ergens koffie drink, als medewerker vond ik klantenbinding juist het leukste.
Haha ja ik ben echt gewoontedier to the max dus kom sowieso op sommige plekken echt te vaak. Maar vind het dan inderdaad heel leuk als mensen je een beetje herkennen en een praatje aanknopen!
Verbazingwekkend he? Hoe moeilijk kan het zijn om even iemand vriendelijk te begroeten. Las eens een artikel van een journalist die een paar weken lang voor Gorrilaz ging werken en die kreeg ook vaak nog net niet de deur in zijn gezicht gesmeten, zonder ook maar enige vorm van communicatie. Bizar.
Zal het misschien aan opvoeding liggen? Of worden mensen gewoon steeds asocialer en individualistischer?
Het telefoniste verhaal van hierboven deed mij denken aan de tijd dat ik bij een grote dienstverlener werkte. De telefonisten werden niet alleen uitgekafferd door klanten, maar ook door collega’s. Daar kwam ik pas later achter, toen ik al vertrokken was. Ik kende de collega’s van het callcenter niet zo goed, maar had ze wel dagelijks aan de lijn. Ben er dus eens op een rustig moment langsgegaan met wat zoets voor bij de thee, om eens gezichten bij de stemmen te zien en dus kennis te maken. Werd erg gewaardeerd, maar dat deed eigenlijk nooit iemand.
En laatst bedankte iemand die hier een meerdaagse grote klus in huis deed mij uitgebreid voor de goede zorgen (koffie, thee, wat te drinken bij de lunch, niets bijzonders). Bij veel mensen krijgen ze helemaal niets aangeboden. Hoe asociaal.
On topic: ik struikelde vorige week in een vergaderzaal over een kabelgoot en vloog daardoor mijn nieuwe leidinggevende om de hals. Hoi, leuk om zo intiem kennis te maken.
Zelfde met schoonmakers en conciërges.
Maar ik vind het ergens ook ietwat awkward dat mensen nu zichzelf een mini heldenrol toedichten, omdat ze wel fatsoen hebben en gewoon communiceren met mensen in al deze beroepsgroepen. Yea veel mensen zijn scumbags, daar ben ik het helemaal mee eens. Dat is natuurlijk erger dan een lintje aan jezelf uitreiken, but still.
Mijn certificaat rolt nu uit de printer. Zal ‘m zo zelf nog even kalligraferen en ingelijst ophangen.
Maar nog afgezien van het gegeven dat het woord held aan inflatie onderhevig is, lijkt het mij meer een vorm van normaal gedrag dan heldendom.
Niet heel ongemakkelijk, maar ik voelde me wel stom; op werk was vandaag mijn mobiel verantwoordelijk voor de muziek en die was ook verbonden met de speaker. Daarna moest ik even naar wat andere kantoren, dus ik had hem mee in mijn zak. In 1 van de kantoren vroeg een collega of die muziek van mij kwam. Dus ik zei verbaasd nee, want het klonk oprecht alsof het uit de ruimte zalf kwam. Nou daarna nog langs 3 mensen geweest tot ik buiten ineens heel zachtjes muziek van mijn mobiel hoor komen. Die stond de hele tijd nog aan
Hahah echt heh het uitleggen maakt het ook gewoon nooit beter ofzo
Ik zat net alleen op kantoor naar het foute uur van Qmusic te luisteren. Beetje jammer dat mijn leidinggevende dan precies tijdens Heyah Mama van K3 binnen moet komen
Beter dat dan ‘smack my bitch up’
Of iets van Def Rhymz
Dat brengt verdrongen herinneringen terug toen ik met mijn ongemakkelijke/ sociaal niet heel vaardige leidinggevende als enige op kantoor was en er op de radio ineens een liedje kwam over iemands “kale kano”. Ik deed maar alsof ik niks hoorde, en hij denk ik ook.
Ik deed gisteren een escaperoom ergens en het begon ~~met een twist, namelijk van ‘oh de persoon die jullie moet begeleiden is er niet, het kan niet doorgaan’. Uiteraard wist ik niet van de twist, maar 3 vrienden die mee waren wel.
En ik bloedserieus “oh wat vervelend joh, wat is er aan de hand?”
En die man uitleggen, achteraf een insane scenario, over een arrestatie, een politiebureau, een hack/datalek en een burenvete, en ik een goeie 5 minuten lang “ah wat naar, oh joh, meen je dat?, wooooooooow daar kunnen jullie niks aan doen, nee ik snap het helemaal”
En bleeeeeef maar heel serieus reageren ook toen die man echt duidelijk onzin begon te vertellen had ik het gewoon niet door? En de rest inmiddels wel maar die vonden het veel te grappig dat ik daar nog steeds geloofde in een letterlijk sprookje.
Haha ik heb dit ook een keer gehoord toen ik in een bordspellenwinkel stond en daar was blijkbaar ook een escaperoom. Dus iemand van die winkel was een heel verhaal aan het ophangen tegen een groep en ik vond het heel raar dat dat zo in het openbaar was want die medewerker zat vast omdat hij de koning/Rutte had bedreigd ofzo? Het duurde ook veel te lang voordat ik besefte dat het nep was haha.
Hahahhahahahhahs @anon50301661 had jij de room gedaan of hoorde jij het ook alleen in de winkel? Over WA zei ie idd ook iets en ik dacht nog even “wat raar dat deze man zoveel vertelt over de buurvrouw en haar hier midden op straat gek noemt” maar hij had een heel overtuigend en aardig gezicht vond ik Hahah