Gisteren was ik bij iemand op bezoek en daar brandde een geurkaarsje dat echt lekker rook, dus ik vroeg welke geur dat was. Toen pakte diegene de verpakking waar die waxinelichtjes inzaten, en gaf mij er één. Dus ik heel enthousiast ‘‘nou lief, dankjewel! ik ga hem thuis lekker branden!’’, en ik stak hem in mijn tas. Zij keek me mega verbaasd aan en zij dat ze mij het kaarsje alleen wilde laten ruiken, maar dat ik hem ook best mocht hebben. Toen voelde ik me zooo bezwaard, ook al gaat het om een minikaarsje, dus ik probeerde hem terug te geven zo van ‘‘oooh wat erg! sorry hoor, neem terug!’’. En zij reageerde weer: ‘‘neee joh, neem lekker mee, echt niet erg!’’ Dus toen heb ik hem maar meegenomen.
Nu moet ik dus sinds gisteren constant denken aan een ongemakkelijk moment van maanden geleden. Ik was jarig en op kantoor, toen ineens een collega binnenkwam met een gigantische kaart. Dus ik rol met mijn bureaustoel naar achteren, gooide m’n armen in de lucht en riep ‘‘nooou wat leuk! had echt niet gehoeven!’’ Die collega keek me vreemd aan, en ik bleef maar overenthousiast doorgaan van ‘‘wat een verrassing!!!’’ etc. etc… Zegt die collega verbaasd: ‘‘Uuh, deze kaart is voor Anja, ze is al zo lang ziek thuis. Wil je je naam er ook onder zetten?’’
Ik heb me nu maar voorgenomen om voortaan heel droog te reageren wanneer ik denk dat ik iets krijg.