Ongemakkelijke momenten

Haha alsof het logisch is dat hij knuffelt met je hond en jij daar een foto van maakt :stuck_out_tongue:

8 likes

@Pheline haha nee ik denk inderdaad niet dat men het gelooft… @smeagol en @Sjern.

We hebben wel eens tijdens de lunch mijn hond uitgelaten, en vrijdag deden we dat ook ‘voor de laatste keer’ maar dan nog is een foto van mijn mini hondje met hem groot op de voorgrond wel erg bijzonder. Morgen maar een foto van de hond met mijn buurmeisje op de achtergrond zetten. En dan zorgen dat ze het ook ziet.

Haha wat een gedoe dit.

17 likes

Joh ik zou er echt niet meer zoveel moeite insteken. Als hij terug is van vakantie ben jij al weg? En stel dat het nu uitkomt dan maakt dat toch ook niet meer uit?

5 likes

Ik was serieus, haha. Ik vond het voor die omstandigheden echt goed bedacht!

1 like

Ik had een werkoverleg op een andere locatie met collega’s die ik nog niet kende. Ik arriveerde te vroeg dus stond naast mijn auto wat te pielen op mijn telefoon. Even later parkeert er een auto verderop en daar stapt een man uit. En ineens hoor ik hem naar me (er was verder niemand op straat) fluiten ‘fietfieuww’. Ik deed maar alsof ik het niet hoorde op dat moment maar ik keek even later toch op en onze blikken kruisten elkaar. En je raadt het al… ik zat even later in het overleg mét hem. Was wel wat ongemakkelijk toen we elkaar binnen de hand schudden.

65 likes

Pff wat een idioot. Hopelijk voelde hij zich vooral ongemakkelijk!

25 likes

Mwahh, ik zou het voor hem vervelend vinden. Als hij wil dat men het weet is dat aan hem.

1 like

Ja dat snap ik. Zou er geen aandacht meer aan besteden, waarschijnlijk heeft het op haar minder impact gemaakt dan op jou!

1 like

Woww ik zou me kapot schamen als ik die vent was. Wie doet dat ook, fluiten überhaupt natuurlijk al, maar helemaal op de parkeerplaats bij je werkafspraak. Dan ben je niet goed toch :’)
Eigenlijk had je er iets over moeten zeggen om hem nog meer te laten blijken wat voor idioot hij was “Floot jij nou net naar me?”. Weet niet of ik dat zou doen/durven hoor, maar zou het wel een goede vinden.

20 likes

Ik dacht even dat dit een reactie was op @Modena’s bericht over die catcaller hahaha. Snapte er al niks van.

8 likes

Zat er wel aan te denken om er een grapje over te maken, maar er stonden andere collega’s bij en ik was er toch te schijt voor.

1 like

Zou zo mooi geweest zijn, maar als hij bijdehand genoeg was om naar je te fluiten is het misschien ook wel zo’n type die er dan gevat op terug reageert en jou te kakken zet.

1 like

Ik ben tekstschrijver en ik zat in een overleg met een senior uit mijn eigen team en een of andere manager die ik niet ken en die redelijk hoog in de organisatie zit. Ik werd bijgepraat over een issue waar ik wat voor moest opleveren. Na de uitleg vatte ik samen: ‘Dus je bedoelt eigenlijk: Yo, dit is het probleem en zus en zo is de impact in de praktijk’?

Ik hoorde mezelf weer iets te lollig doen en probeerde het met wat zelfspot te redden: ‘Ja, ik zeg altijd wel ‘yo’, maar ik schrijf het niet op hoor.’

‘…’

Ik was de enige die mezelf grappig vond.

29 likes

Nou… mijn moeder had er weer eentje hoor. Ik had een klant met een kapotte klapdrager/zit en ik was onder de veronderstelling dat dit niet zoveel werk zou zijn om te fixen, maar dat had ik dus fout. Ik dacht dat we er niks voor zouden hoeven rekenen, maar dat had ik dus ook fout. Dus die man belt mij een beetje gepikeerd op (wat begrijpelijk is) dat hij er toch voor moest betalen. Dus we hadden er een beetje een gesprek over, maar die man zegt:’ Ik kom wel naar jullie toe ik ben toch in de buurt. Nou ja, ik loop naar mijn moeder om het er even over te hebben. En of het dan echt niet onder de garantie kon vallen. Nu was mijn moeder al super gepikeerd de hele dag, en is ze sowieso niet altijd even politiek correct. Zegt mijn moeder:’ Nee natuurlijk niet, als die vent nou 180 kilo weegt en met z’n dikke reet op die klapdrager gaat zitten, en dat ding breekt kunnen wij daar toch niks aan doen?’ . En uiteraard komt die man binnenlopen en naast me staan terwijl ze dat zei… Dus ik wou niet lachen echt NIET maar ik kon het gewoon niet inhouden. Gaat mijn moeder nog naar mij en die man gebaren:’ Ja toch?’… En echt ik zonk nog dieper door de grond en zei tegen mijn moeder:’ Dit is meneer ‘‘klapdrager’’ . Haar hoofd jonge… toen begon zij ook nog in de lach te schieten… ohhh jongens het was verschrikkelijk. Je kon er gewoon niet meer omheen ook. En ik vind die man ook gewoon hartstikke aardig en mijn moeder wist volgens mij niet eens over wie het ging dus ik vond het echt heel klote eigenlijk :joy:

60 likes

Wat zei die man??? :joy::joy::joy:

1 like

Die man deed maar alsof zijn neus bloedde en hij het niet gehoord had, en wij deden maar hetzelfde :see_no_evil:

4 likes

En uiteindelijk heeft die wel betaald?

1 like

Ja toch wel haha :joy: :sweat_smile:. Ik heb wel echt vet vaak mijn excuses aangeboden voor ‘alles’ haha

5 likes

Haha, al die autoverhalen doen me denken aan een keer dat een vriendin me kwam ophalen in een stad. Ik zou bij haar slapen, want de dag erna gingen we samen naar een festival. Zij gooit bij de parkeergarage haar tas - met autosleutel - in de kofferbak. Auto denkt vervolgens: ik blokkeer de boel. Konden we ook de ANWB bellen die vervolgens in haar auto in moesten breken om hem open te krijgen :joy: Nou ja, gelukkig lukte het de ANWB ook bijna niet. Ze heeft het daarna nooit meer gedaan.

Een paar weken later kwam dezelfde vriendin mij en een vriend op halen op het treinstation, maar had het op de een of andere manier voor elkaar gekregen om de accu leeg te laten lopen. Kon ze dus ook gaan bellen. Daarna nog een aantal keer mee gereden en toen ging het goed gelukkig.

Verder is mijn leven een aaneenschakeling van ongemakkelijkheden :stuck_out_tongue:

2 likes

Jezus nog geen week geleden sinds mijn vorige bericht, maar hier ben ik alweer :joy:. Er kwam net een Poolse man binnen en hij had een sterk accent. En toen vroeg hij aan mij of ik een rond ding voor hem had met ‘kleine ballen’, dus ik was een beetje verrast en zeg:’ Ehhm met wat?’. Hij nog harder:‘Kleine ballen’, en echt het leek wel alsof alle professionaliteit mijn lichaam verliet, want ik begon gewoon te lachen recht voor die man zijn gezicht. Dus ik zeg nog:’ Sorry meneer’, en ik dacht ik wend me tot mijn collega om het hem af te laten handelen, maar ik kwam gewoon niet uit mijn woorden tegen die collega. En zat echt dood te gaan van de lach terwijl ik met mijn rug naar die man stond. Dus die collega zegt de hele tijd:’ wat moet die man nou?’. En uiteindelijk krijg ik er heel stilletjes uit:’ Iets met kleine ballen’, terwijl ik echt met tranen zat dood te gaan. Omg wat erg, ik schaamde me echt kapot voor mijn puberale actie :joy:

100 likes