Ik ben thuis aan een klus aan het werken maar het is zo godvergeten warm in huis dat ik maar gewoon in mijn ondergoed aan het werken ben en de voordeur heb opengezet in de hoop dat het wat afkoelt (achterdeur kan niet, het regent te hard en dan waait alles naar binnen, voor gaat het wel).
Net hoorde ik een geluid, dus ik ging zonder na te denken even inspecteren wat er aan de hand is. Bij de voordeur. In mijn ondergoed. En ja hoor: het was de postbode. Ik zei nog ‘oh’, meer wist ik niet uit te brengen, mijn hoofd ging gewoon op slot, en hij legde heel ongemakkelijk de post op de grond, hij durfde me niet aan te kijken, staarde maar naar de post op de grond, terwijl ik tot overmaat van ramp bukte en het oppakte zodat hij nergens anders heen kon kijken en ik zei nog ‘sorry’ en slaakte een super raar lachje uit??? Hij antwoordde niet eens, tuurlijk niet, arme man, en vervolgens maakte hij zich HEEL snel uit de voeten zonder nog maar een woord te zeggen, hij rende nog net niet weg.
Die heeft ook weer een verhaal te vertellen straks. Ik haat mezelf