Ik was een keer in een andere stad dan waar ik studeer, samen met een vriendin van mij. Ik liep gewoon nietsvermoedend door de hema, om daar een kopje thee te gaan drinken.
Ineens stond ik daar oog in oog met iemand die ik kende. Niet zomaar iemand, maar één van mijn docenten. We hebben altijd in kleine groepjes les en ik heb wel eens bij hem gestaan in de koffiepauze, dus hij kent me zeker.
Ik raakte een beetje in paniek, en ik wist niet wat ik moest doen. Besloot ik met mijn stomme kop dat het het meest logische was om WEG TE DUIKEN achter een kledingrek.
Mijn vriendin siste net iets te hard ‘is dat je ex? Hij keek echt raar naar je.’
Maar goed, toen moest ik dus nog achter dat kledingrek vandaan komen op een subtiele manier, terwijl hij me had zien duiken. Ik heb geen oogcontact meer met hem gemaakt en gedaan alsof er niks gebeurd is. Zo ongemakkelijk
Vandaag bij de tandarts ging ik weg, dus ik gaf de tandarts een hand en wilde de assistente ook een hand geven maar die stond met handschoenen aan instrumenten schoon te maken o.i.d. dus ze deed haar arm een beetje omhoog, volgens mij om aan te geven van kijk, handen vol dus ik kan geen hand geven…
En mijn hoofd maakte daarvan dat ik dan maar d’r arm heel awkward vastpakte en een beetje op en neer bewoog.
Haha dit is volgens mij zo’n veelvoorkomend ongemakkelijk moment. Zie het zo voor me in ieder geval
Haha, dat van je vriendins moeder doet me denken aan Dunya en Desie, toen Desies moeder verdrietig was dat bouwvakkers niet naar naar floten en zichzelf berichtjes op tv en rozen stuurde om te doen alsof ze een geheime aanbidder had. 
Ik liep vanmiddag door het winkelcentrum toen ik plotseling dorst kreeg en naar een bar ging om er om een glas water te kunnen vragen. De jongen achter de bar was ontzettend beleefd en aardig (nog meer dan normaal), maar ik was heel moe en zei vet hard/gemeen: “IK WIL EEN GLAS WATER!”, waarna ik hem 4 keer ofzo bedankte om het ~goed te maken~ en vervolgens MET HET GLAS IN MIJN HAND wegliep. Ik heb misschien wel 5 minuten ofzo met dat glas in mijn hand bij de roltrappen staan mediteren over wat ik met mijn leven moest doen voor ik de moed bij elkaar geraapt had om hem terug te brengen.
Heel ongemakkelijk dit. Ik heb al maanden stiekem verkering/date met een collega. Hij is een stuk ouder en heeft een kindje, maar het deert ons niet. We vinden elkaar echt oprecht heel erg leuk - het is dus geen scharrel ofzo.
Nu waren er al wel wat mensen die een vermoeden hadden, maar we hebben het steeds afgewend als iemand er tegen een van ons iets over zei. Ik heb mijn ontslag ingediend en ben over anderhalve week weg hier. Hij is op vakantie.
Ik ging net koffie halen voor mijn directe collega. Mijn telefoon lag nog op mijn bureau, maar mijn wekker ging af (reminder voor medicijnen).Toen ging ze die uitzetten en zag ze op de achtergrond een grote foto van hem met mijn hond. Dus ik kwam terug en toen vroeg ze heel hard (en zij gebruikt altijd achternamen) HEB JIJ NOU EEN FOTO VAN “JANSEN” OP JE TELEFOON?.
Ik heb maar gezegd dat het om de hond gaat en dat ik elke dag een andere foto erop zet van de hond… Ik heb er zo geen zin in dat dit nu uitkomt. Zeker nu hij op vakantie is.
Nice save!
Oh ja? Haha ik zou dit echt niet geloven
Haha alsof het logisch is dat hij knuffelt met je hond en jij daar een foto van maakt 
@Pheline haha nee ik denk inderdaad niet dat men het gelooft… @smeagol en @Sjern.
We hebben wel eens tijdens de lunch mijn hond uitgelaten, en vrijdag deden we dat ook ‘voor de laatste keer’ maar dan nog is een foto van mijn mini hondje met hem groot op de voorgrond wel erg bijzonder. Morgen maar een foto van de hond met mijn buurmeisje op de achtergrond zetten. En dan zorgen dat ze het ook ziet.
Haha wat een gedoe dit.
Joh ik zou er echt niet meer zoveel moeite insteken. Als hij terug is van vakantie ben jij al weg? En stel dat het nu uitkomt dan maakt dat toch ook niet meer uit?
Ik was serieus, haha. Ik vond het voor die omstandigheden echt goed bedacht!
Ik had een werkoverleg op een andere locatie met collega’s die ik nog niet kende. Ik arriveerde te vroeg dus stond naast mijn auto wat te pielen op mijn telefoon. Even later parkeert er een auto verderop en daar stapt een man uit. En ineens hoor ik hem naar me (er was verder niemand op straat) fluiten ‘fietfieuww’. Ik deed maar alsof ik het niet hoorde op dat moment maar ik keek even later toch op en onze blikken kruisten elkaar. En je raadt het al… ik zat even later in het overleg mét hem. Was wel wat ongemakkelijk toen we elkaar binnen de hand schudden.
Pff wat een idioot. Hopelijk voelde hij zich vooral ongemakkelijk!
Mwahh, ik zou het voor hem vervelend vinden. Als hij wil dat men het weet is dat aan hem.
Ja dat snap ik. Zou er geen aandacht meer aan besteden, waarschijnlijk heeft het op haar minder impact gemaakt dan op jou!
Woww ik zou me kapot schamen als ik die vent was. Wie doet dat ook, fluiten überhaupt natuurlijk al, maar helemaal op de parkeerplaats bij je werkafspraak. Dan ben je niet goed toch :’)
Eigenlijk had je er iets over moeten zeggen om hem nog meer te laten blijken wat voor idioot hij was “Floot jij nou net naar me?”. Weet niet of ik dat zou doen/durven hoor, maar zou het wel een goede vinden.
Ik dacht even dat dit een reactie was op @Modena’s bericht over die catcaller hahaha. Snapte er al niks van.
Zat er wel aan te denken om er een grapje over te maken, maar er stonden andere collega’s bij en ik was er toch te schijt voor.
Zou zo mooi geweest zijn, maar als hij bijdehand genoeg was om naar je te fluiten is het misschien ook wel zo’n type die er dan gevat op terug reageert en jou te kakken zet.
Ik ben tekstschrijver en ik zat in een overleg met een senior uit mijn eigen team en een of andere manager die ik niet ken en die redelijk hoog in de organisatie zit. Ik werd bijgepraat over een issue waar ik wat voor moest opleveren. Na de uitleg vatte ik samen: ‘Dus je bedoelt eigenlijk: Yo, dit is het probleem en zus en zo is de impact in de praktijk’?
Ik hoorde mezelf weer iets te lollig doen en probeerde het met wat zelfspot te redden: ‘Ja, ik zeg altijd wel ‘yo’, maar ik schrijf het niet op hoor.’
‘…’
Ik was de enige die mezelf grappig vond.