Ik zat net in de tram, voor 4 haltes en de kaartjesautomaat op het perron waar ik instapte deed het niet. Had het twee keer geprobeerd, maar geen kaartje. Wel een bon waarop stond betaling mislukt. Maargoed, ik ben een hele brave burger en was al helemaal “als dit maar goed gaat”.
Dacht Nouja boeiend, het is half 10 bijna, welke tramagent werkt er nu nog. Rijden we bij de enalaatste halte, Gvd staat het hele perron vol met agenten die allemaal n andere deur nemen. Dus ik doe uit paniek een soort sprint naar de deur, uiteraard helemaal niet subtiel dus die man meteen van KAARTJE.
Ik nog zo’n act doen, grabbelen in Mn tas. Doe Mn zaklamp aan om “te zoeken”, maar maak ip daarvan een foto met flits (lockscreen) echt verschrikkelijk. Nou toen gaf ik m maar dat bonnetje van betaling geannuleerd, slinger ik nog uit de dieptes van Mn tas een zakdoek en allemaal papier naar zn collega. Ik, inmiddels in een soort paniek, uitleggen dat die automaat het niet doet en ik ook geen ov heb. Ik bleef maar praten ook.
Maargoed, die tramagent was best aardig en hij geloofde het wel, dus hij zei “moet je er hier uit?”, want ik vluchtte dus recht tegen hem die tram uit eerder. Het was echt zo’n halte midden in het niks, Maargoed het leek me nog verdachter om nu dan te zeggen “oh ik wilde er niet uit nee”, in plaats daarvan zei ik “nee hoor dat was geen act, hier moet ik er altijd uit”.
Dus die man de deur weer open doen, ik eruit, sla meteen links af loop ik RECHT tegen het eindhek op want je kan op dat perron alleen rechts af slaan 
was dus ook meteen duidelijk dat ik daar nooit kwam. Uiteindelijk ging ik verder richting station lopen, loop ik daar weer langs ze, zwaaide die agent nog naar me .
Ik had gewoon kunnen blijven zitten en het uitleggen ipv deze ontzettend ongemakkelijke opstapeling van onhandigheden. Nouja, gelukkig neem ik bijna nooit de tram.
het is een jaar of 12 geleden maar krijg er ook nog steeds de kriebels van als ik er aan denk