Ik was laatst over Annie’s en Gerda’s aan het klagen tegen mijn beste vriendin, over kort pittige dames en dergelijke. Ik weet niet waar het precies over ging maar ik was nogal enthousiast een hypothetische Gerda aan het bashen. Na een paar minuten ben ik klaar en zegt ze tegen me “zo heet mijn moeder”.
En die moeder zat er ook bij.
Ik heb het nog geprobeerd te redden maar helaas. Het hielp ook niet dat die moeder ook een best kort pittige dame was
Ooo wat awkward! Ik zou als zowel vriendin zijnde en die moeder gewoon lekker om lachen denk ik. Hoe reageerde Gerda?
Die moest gelukkig wel lachen. Mijn vriendin vond het minder leuk :’)
Oooh altijd als je aan dit soort momenten terug denkt voel je weer die schaamte, haha!
Paar maanden terug reed ik en nog een aantal collega’s met onze projectmanager terug. We hadden het over haar werk en dat van haar vriend. Zij heeft best een hoge functie dus ik had de domme aanname gedaan dat haar vriend ook wel een hoge functie had.
Ik vroeg “Wat doet naam vriend voor werk?”
Zij: “Hij werkt in de schoonmaak”
Ik: “Ah wat doet hij dan precies?”
Zij: “Hij is glazenwasser.”
Ik: “Haha ja nee even serieus wat doet hij?”
Zij: “Hij is glazenwasser.”
Het was zóooo ongemakkelijk, alsof ik het niet goed genoeg vond ofzo. Ik heb daarna niet eens mijn best gedaan om het goed te praten, dacht daar wordt het toch alleen maar erger van
Haha! Toen ik 'm in de bioscoop zag en ik gluurde opzij huilde de hele rij met me mee aan het eind, dus die man is gewoon harteloos (of hij heeft de film niet gezien) 
Ooh ik heb ook zo gehuild bij Coco! Zelfs mijn vriend hield het bij het einde niet droog!
Ik was op vakantie in Thailand met een vriendin en daar deden we onder andere een jungle trek. We waren al de hele dag aan het lopen toen we in een klein dorpje in de jungle aankwamen waar de lokale bevolking woonde. Ik moest best wel nodig plassen en was blij dat we daar ook van hun toilet (een gat in de grond met een rieten wandje er omheen, maar ach) gebruik konden maken zodat we niet ergens achter een struik hoefden te hurken. Dat ging allemaal prima, maar ik wilde ook graag mijn handen wassen daarna.
In de buurt was gelukkig ook een kraantje waar ook al een paar anderen hun handen gewassen hadden, dus ik loop vrolijk naar dat kraantje en doe het zelfde. Alleen op het moment dat ik het kraantje weer dicht wilde draaien ging er iets mis en stond ik opeens met een heel stuk van de waterleiding in mijn hand. Al het water spoot er uit terwijl ik als een malle probeerde dat stuk leiding er weer aan te krijgen, maar ik kreeg het niet voor elkaar. Stond ik daar zeiknat met een stuk waterleiding te zwaaien terwijl alle locals me zwijgend aankeken en de rest van onze groep helemaal dubbel lag. Niemand schoot me te hulp en het duurde ook nog even voordat ik het kraantje weer gemaakt had.
Ik voelde me ook zooooo schuldig dat ik bijna hun enige punt met stromend water verwoest had. 
Laatst zou ik van een collega een theezakje krijgen maar zij was dat vergeten en ik heb echt 2 minuten overwogen gewoon het kopje heet water leeg te drinken voor ik de ballen vond om om een theezakje te vragen :’). Echt beschamend.
Huh maar ik snap niet waarom je dat niet durft te vragen? Heb al de reacties hierboven gelezen over de losse thee maar snap het nog steeds niet
Oh neeee hahaha wat erg! Arm mannetje ook. Maar ik moet stiekem wel heel erg lachen om je verhaal. Hebben ze er tegen jou nog iets over gezegd?
Toen ik 13 was, had ik een slaapfeestje bij een klasgenootje. Ze had een beetje een stugge familie, dus er kwam al niet echt een gezellig gesprek op gang. Er hingen heel veel foto’s aan de muur van o.a. haar 2 veel oudere zussen. Dus ik zei tegen die moeder om maar een gesprek te beginnen: ‘Jeetje zeg, wat lijken uw dochters op u!’ Zegt die moeder: ‘Dat kan niet, dat zijn niet mijn kinderen. Hun moeder is dood’ Toen stamelde ik iets van ‘Oh goh, nou, jeetje, wel gek dat ze dan zo op u lijken…’, maar wat volgde was een mega ongemakkelijke stilte in de kamer met vader en moeder en een hoop klasgenootjes. Sta je dan als 13-jarige die een gesprek probeert op gang te houden 
Edit: de moeder van mijn klasgenootje was de tweede vrouw van haar vader. Zijn eerste vrouw was overleden, maar daar had hij wel twee kinderen mee, de oudere zussen van mijn klasgenootje dus
Het duurde twee minuten voor ik het eindelijk snapte haha. Wat super pijnlijk en ongemakkelijk.
Ik snap het niet en nu voel ik me dom.
Het was haar stiefmoeder? En de echte is overleden
Ik had vorige week zoiets ongemakkelijks, oef ik schaam me er echt nog steeds voor. Ik was bij mijn ouders en er was ook een kennis op bezoek, een kale man, die mijn ouders al 20 jaar kennen of zo dus wel een vriend van de familie. Toen ik jong was noemde ik hem altijd ‘kale’ maar mijn moeder zei dat hij dat niet leuk vond dus toen was ik daar natuurlijk mee gestopt, haha.
Nou mijn moeder laat dus iets op een foto zien dat te maken heeft met een andere kale man. Dus ik roep heel hard “Heeeee is dat van die kaaaaa” en toen besefte ik me dus shit, ik kan helemaal geen kale zeggen want die andere kale man is erbij. Dus ik bleef ook echt heel lang hangen in die ‘aaa’ en iedereen keek me aan van gaat het niet. Toen had ik net gedaan alsof ik een naam bedoelde die met een K begint, maar volgens mij hadden ze allemaal door dat ik kale wilde zeggen. God, wat was het awkward.
Vanmiddag las ik ergens anders het woord kale en toen moest ik er meteen weer aan denken en schaamde ik me ook echt weer haha. Hoop dat hij het snel snel vergeten is.
Ik werk aan de receptie op mijn werk. Mensen bellen aan en zeggen wie ze zijn en waarvoor ze komen. Ik laat ze dan via een buzzer naar binnen. Onze receptie is boven (heul logisch en handig) en ik moet er altijd bij zeggen dat ze naar boven moeten komen.
Soms begrijpen mensen dat niet en staan ze beneden te wachten. Ik roep dan meestal ‘komt u naar boven’ en in enkele gevallen ga ik bij de trap kijken. Gisteren kwam er weer iemand die een afspraak had en ik zei via de intercom dat hij naar boven moest komen. Ik wacht en niks gebeurde. Ik liep naar beneden en een collega, die boven stond, vroeg nog ‘zoek je iemand?’ Ik zei ‘ja, heb iemand binnengelaten maar hij is weg?!’
Ineens roept die collega: hier is iemand. Had die bezoeker de lift genomen. Toen ik weer naar boven was gerend zei die bezoeker: ik ben gehandicapt en kan geen trappen lopen dus heb ik de lift genomen. Daaamn ik schaamde me😓.
To be fair: bijna niemand stapt in die lift omdat ie weleens blijft steken. Stel je voor dat die bezoeker ook nog eens vast kwam te zitten…
Haha was het een knappe man?
Ik geef dus yogales. En nu had ik van de week een les op een beetje een gekke tijd, en er was dan ook maar 1 persoon, wat sowieso al een beetje ongemakkelijk was. Dat was een man, die wel vaker naar mijn klas komt daar, en die dan altijd heel lang daarna allemaal vragen gaat stellen/en wil praten. Toen was de klas dus bijna afgelopen, en lag hij in shavasana (relax positie op t einde, waar bij op je rug ligt). Toen zei ik iets van ‘relax the entire body blabla’. En toen liet hij dus echt een keiharde scheet. Het was zo raar, en wist ook echt niet wat ik moest zeggen/doen!
Lol moet je nagaan, voor hem is dit wrs ongemakkelijk x 10000. Volgens mij gebeurt dit heel vaak hij yoga alleen hebben ze dan altjjd iemand anders om (in stilte) de schuld te geven.
Je hoort die man haast denken ONTSPAN ONTSPAN ZE HOORDE HET VAST NIET ACT NATURAL HENK ACT NATURAL