Ik stond net in de snackbar te wachten op mijn grote patat speciaal. Ik vind dat ik dat mag want ik neem nooit een snackje erbij.
Komen er twee van zulke vrouwtjes binnen, middelbare leeftijd, middenklasse maar man heeft altijd het geld binnen gehaald, doen er 3,5 jaar over om te beslissen wat ze nemen, ‘goh wat denk jij Truus, een kalfskroket of een berenklauw, goh lastig.’
Dus op een gegeven moment is de snackbar mevrouw mijn grote patat aan het inscheppen. Vraagt een van die twee vrouwtjes aan haar: ‘is dat een grote patat?’
Dus de snackbar mevrouw zegt dat dat klopt.
Vraagt ze: ‘oké, wij zijn met zn 5-en, denk je dat dat genoeg is?’
Dus snackbar mevrouw: ‘nee joh, er zijn mensen die dit alleen eten’
Zegt het vrouwtje (van normaal postuur): ‘WAT!? HUH!? Nee toch!! Er zijn toch geen mensen die dit ALLEEN eten!? Nou, nee dat gaan we niet doen hoor, kom nou.’
Ondertussen sta ik te doen alsof ik het allemaal niet hoor.
Dus die snackbar mevrouw roept me dat mn grote patat klaar is en ik stap naar voren om het aan te pakken, staan die twee vogels me aan te loeren alsof ik het vreemdste natuurverschijnsel ben dat ze ooit gezien hebben jemig. Overdrijven is ook een vak. Laat mij mn leven leven met mn patatje 
