Toen ik een jaar of 5 was ging ik bij mijn tante logeren en ik ging met mijn neef in bad, die zal een jaar of 8 geweest zijn. Was allemaal heel gezellig, we waren met de zeep aan het overgooien. Maar zeep is natuurlijk glibberig als het nat is, dus die viel regelmatig in het water. We konden door de bubbels niet in het water kijken dus moesten we voelen naar de zeep. Op een gegeven moment konden we de zeep niet meer vinden dus was ik uitgebreid door heel het bad aan het voelen. Op een gegeven voelde ik iets glibberigs en greep het vast en riep dat ik m had. Maar ik had geen zeep in mijn handen. Ik had naar de pielemuis van neef gegrepen. Ik had het ook pas door toen hij het zei, want ik had nog geen besef van piemels.
Ik cringe nog steeds een beetje als ik m zie.
Ik snap het niet. Als je zegt dat het heel kinderachtig en egoistisch was van hem koos je toch haar kant?
Ja maar volgens mij bedoelt ze dat ze gewend is dat als ze zelf met haar vriendin appt, je eigen balkjes groen zijn en rechts staan. Ze dacht nu dus ook even dat haar vriendin de andere kant is, dus links en grijs. Ze kraakt dus de persoon vanuit wie de screenshot is gemaakt af. Ze denkt dat het haar vriend is, maar dat is dus de vriendin zelf.
Oké, misschien is mijn verhaal nog verwarrender?!
Hahaha ik heb dit precies hetzelfde ook meegemaakt, alleen dan met mijn broer
Oooh ja ik snap ‘m nu!
Ik heb deeltijd therapie gevolgd en er is een therapie die ik kreeg (psycho motorische therapie) en daar moet je zo’n kut dingen doen. Echt alsof er ieder moment een camera ploeg naar binnen kan komen, en dat het een verborgen camera programma is ofzo.
Laatst moesten we allemaal ergens gaan zitten in de ruimte en dan moesten we de naam van een groepsgenoot gaan zingen, allemaal tegelijk behalve degene wiens naam het was. Zo ongemakkelijk en raar.
Toen ik als naïeve 18-jarige mijn suffe dorpsleventje inruilde voor het spannende studentenbestaan werd ik zo dronken op het eindfeest van het introductiekamp dat ik al om 22.00 uur in m’n stapelbedje lag (feest was net begonnen), op één kamer samen met nog enkele andere zielige zwakkelingen van mijn soort. Ik had alleen het probleem dat ik steeds opnieuw moest kotsen. Ik rende dus maar de hele tijd naar de wc op de gang, maar een keer haalde ik die net niet en kotste ik eerst in de gang en daarna naast de wc-pot en tegen de muur. Moedeloos bekeek ik de schade en besefte ik dat ik het mijn feestende medemens verplicht was om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn daden. Ik kon dit niet maken. Ik kon onmogelijk vertrekken zonder de boel schoon te maken. Dus daar ging ik dan in mijn pyjama met de wc-rol in m’n hand, zo goed en wel als het kon, want ik was nog altijd zo beneveld als een in port gemarineerde Oost-Siberische zoetwatergarnaal. Ik heb zelfs nog met deo rond staan spuiten. Maar toen werd ik geconfronteerd met een nieuw dilemma: het wc-papier raakte op. En de wc was nog lang niet schoon. In een vlaag van blinde paniek en verstandsverbijstering heb ik met - brrrr - blote handen een greep gedaan in het prullenbakje dat in de hoek stond en met de inhoud (jawel, proppen gebruikt maandverband en in wc-papier gewikkelde tampons dus) mijn schoonmaaktaak volbracht tot het ergste weg was. Daarna kon ik pas met mezelf en de situatie in het reine komen, en rustig verder in bed gaan sterven van ellende.
Achteraf snap ik niet hoe ik heb kunnen denken dat ik die wc ook maar iets schoner heb gemaakt door zwalkend met behulp van bebloed maandverband kots van de vloer en muren te gaan staan schrapen. Maar hey, de intenties waren goed.
Ik moest zo vreselijk hard lachen (ik zit op de wc) en mn vriend zat echt wat is er lieverd, gaat het. Dacht die dat ik zat te huilen :’)
Hahaha dit had bijna in het tmi topic gemogen, maar eigenlijk boeit dat verder ook niet zoveel want het is echt prachtig geschreven 
Ik was ergens koffie aan het drinken met mijn moeder. Zegt ze opeens, wijzend naar mijn horloge: ‘Oh, wat een leuk ding, heb je die ergens van de markt geplukt voor 10 euro of zo?’
Ik: ‘Ehhhhh, mam, dit is het Cluse horloge dat jij en pappa mij voor mijn laatste verjaardag cadeau hebben gegeven.’
Zij: ‘Oh, dat is me dan helemaal ontgaan!’
Hahaha, zo random. Ik hoop maar dat ze dacht dat ik een cool vintage horloge had gekocht met die markt-opmerking en niet dat ze het er uit vond zien als een goedkoop trashy ding.
Ik heb een keer langzalzeleven voor mijn schoonzusje gezongen. Ze heeft dezelfde stem als mijn toenmalige vriendin. HELEMAAL UITGEZONGEN OOK. Het was nog de tijd van de thuistelefoons.
Mijn vriend heeft 3 huisgenoten en met 2 kan ik het heel goed vinden maar met die andere dus niet. Maar ik snap niet waarom?? We hebben elkaar niks te zeggen, hij vraagt nooit wat aan mij dus ik ook maar niet aan hem want ik heb het idee dat hij niet op mij zit te wachten. Ik ben ook niet supersociaal dus voel me echt awkward bij hem. Het voelt gewoon heel raar tussen ons alsof er een spanning is maar ik snap niet waarom.
Maar het vervelende is dus dat hij niet werkt en altijd thuis is. Dus vandaag ben ik vrij maar ik ben snel de deur uitgegaan voordat hij wakker zou worden om hem te ontlopen??? Terwijl ik lag nog zo lekker 
Hebben jullie dat ook wel eens gehad met bepaalde personen?
Ja, wel vaker. Ik ben zelf (meestal) extravert. Als het dan echt niet lekker loopt met een ander, word ik daar extreem ongemakkelijk van.
Ja, herkenbaar. Dan voel ik me altijd overweldigend en zeuren, ofzo. Dan blijf ik maar praten en vragen stellen om nog íets van een connectie te krijgen. Kost veel energie. Soms zou ik dan willen dat ik die ander was. 
Oh ja zeker, met een paar collega’s waar ik echt niets mee had/heb, dan heb je samen pauze en zit je daar een half uur in doodse stilte… zo ongemakkelijk. Nu ben ik sowieso al niet echt een kletskous maar met sommige mensen heb ik gewoon écht niets.
Ja ik heb ook een tijdje pmt gehad in een gymzaal. Dat was eigenlijk gewoon sporten en dat was zo leuk
nooooo 
arme jij!
maakte de man ook nog ongemakkelijk oogcontact of deed hij wel of hij je niet zag? (hoop dat laatste voor je)
Ja vraag ik me ook af… Maar mijn vriend zegt ook dat hij raar doet als ik er ben 
En hij zei: “Praat met hem over dit en dat!” En ik had zoiets van ja maar waarom moet ik beginnen. Ik heb het gevoel dat hij niet op mij zit te wachten dus dan voelt het straks helemaal ongemakkelijk. Echt irritant want soms voel ik me dus wel opgelaten daar in dat huis.
Haha nee dat zou ik ook niet doen. Maar mijn vriend doelde meer op een aantal hobby’s die hij heeft.
Haha ja of op mijn vriend🤔
Oh de horror 
Ik had dat ooit met een glazenwasser die het raam kwam wassen waar ik mijn make-up voor zat te doen. Dus ik een beetje ongemakkelijk lachen naar hem, schreeuwt ie door het raam heen: “je ziet er wel mooi uit hoor!”. Hij bedoelde het echt aardig en niet creepy maar ik vond het zo ongemakkelijk dat ik de kamer uit ben gevlucht haha