Bewoner overleden op mijn werk, die hele man nog nooit gezien of van gehoord. We gaan met hele personeel buiten staan in een rij als de bewoner word opgehaald door uitvaartcentrum. Was voor mij de eerste keer sinds ik er werk en ik moest huilen en kon gewoon niet stoppen. Dus de familie dacht natuurlijk dat ik op zijn afdeling werkte. Gelukkig redde mijn collega me uit dat gesprek
Door die ââmet wie zou je je tandenborstel delenââ vraag in het persoonlijke vragentopic moest ik hieraan terugdenken:
Ik was ooit op een date bij een jongen thuis, gewoon film kijken en snacks eten, waaronder guacamole met veel look in.
Toen de film was afgelopen, besloot hij om zijn tanden te poetsen om die lookgeur weg te krijgen. Wat ik niet zag aankomen was dat hij zei ja jouw adem ruikt ook niet zo fris meer! En toen stak hij die tandenborstel nog voor ik kon reageren in mijn mond en begon mijn tanden te poetsen!!
Omg het was echt zoân oude beige (waarschijnlijk ooit wit) tandenborstel met haartjes die naar alle kanten wezen! Het was zo vies! Ik stond aan de grond genageld, mijn mond was al half gepoetst met dat vieze ding tegen dat ik doorhad wat er gebeurde. Zijn hand met die borstel weggeduwd en dan maar snel vertrokken daar.
Die jongen zelf had niks door van mijn walging, die appte me na die avond nog verschillende keren en wou nog met me afspreken. Surprise: er is nooit een tweede date geweest!
Wat awkward was, is dat we gedatet hadden na gepush van gemeenschappelijke kennissen. Ik heb hen nooit durven vertellen waarom er voor mij geen 2e date in zat. Zelfs nu nog, 6 jaar later, zegt 1 van die kennissen soms: oh toch jammer dat het tussen jou en X niks is geworden!
De gedachte aan die tandenborstel geeft me nog steeds de kriebels
Mijn vriend en ik waren een paar maandjes samen eN het werd tijd zijn ouders te ontmoeten. Ze zouden ons komen ophalen van het station. Hij had me al een beschrijving van zijn moeder gegeven en eenmaal aangekomen op het station was ik er van overtuigd dat ik haar zag, dus ik liep vastberaden op haar af en schudde haar de hand om me voor te stellen als haar nieuwe schoondochter. Bleek het een random vrouw te zijn omg
omg ik werd net gebeld door een nummer dat ik niet herkende. Ik belde anoniem terug, zodat ik even kon checken wie het was en toen nam er dus een vrouw op met "hallo, met xxââ. Dezelfde naam als mijn moeder, en die naam komt dus echt weinig voor. Dus ik zo, zonder hoi te zeggen met semi-straattaal accent âjaa waarom bel je nou met dit rare nummerââ, hoor ik daarna: sorry, met wie spreek ik? Besef ik daarna dat het dus niet mijn moeder is, maar een andere vrouw? Ik heb uit paniek maar opgehangen. Ik hoop zo dat het niet een van mijn nieuwe opdrachtgevers is, omg
Een tijdje terug reed ik weg bij de supermarkt en toen ik de parkeerplaats afdraaide stond de zon heel laag en fel op mijn gezicht. Dus ik steek mijn hand omhoog om het klepje naar beneden te doen, zie ik de man in de auto die mij tegemoet komt rijden zijn hand opsteken, ik kende die man niet haha. Ik werd er zo ongemakkelijk van dat ik heel overdreven terug zwaaide, why?!
Ik krijg weer helemaal rillingen maar een paar weken terug had ik zoiets in de trein, alleen greep ik i.p.v. de hoofdsteun van de stoel een man zn kale hoofd
Hahahahaha vreselijk
Zon kale gladde bol onder je vingers als je de hoofdsteun verwacht
Ik werd een keer door mijn vader opgehaald bij mijn bijbaan van toen. Dus ik loop naar buiten, stap de auto in en begin volop te kletsen, wordt er ineens gezegd; âIk vind het erg gezellig, maar misschien moet je toch maar eens naar de juiste auto toe gaan voordat je vader ongerust wordtâ. Ik ben dus als een of andere zombie de verkeerde auto ingestapt, zonder ook maar een keer naast me te kijken⊠De enige overeenkomst was dat deze auto ook zwart was.
Dit heb ik ooit als kind gehad, zo een trauma van opgelopen dat ik nu nog drie keer kijk.
Ik was op een feestje. Kom daar een one night stand tegen, liep hem bijna voorbij. Snel omgedraaid en hoi gezegd omdat ik niet wilde dat het ongemakkelijk zou worden (had geen zin in negeeracties). Wordt het alsnog ongemakkelijk. We willen elkaar begroeten en hij draait zijn wang naar me toe. Dus ik begroet hem met een kus op de wang. Zegt hij heel ongemakkelijk:
âOh huh een kus!. Ik wilde je eigenlijk een knuffel geven.â
Ik dacht alleen maar: JA DOEI, JE DRAAIT ZELF JE WANG NAAR MIJ TOE. Uiteraard durfde ik dat niet hardop te zeggen. Dus geef ik hem maar heel snel een knuffel en ongemakkelijk lachje, om snel weer verder te lopen.
Ik zat laatst in een vierzits en tegenover mij wilde een man gaan zitten. Alleen de tram begon net te rijden dus die man viel zo voorover op mijn schoot en met zijn armen om mijn nek
Ik heb ook eens in de parkeergarage de hand vastgepakt van een man die niet mân vader bleek te zijn
Een paar weken terug stond ik te wachten op de tram en toen die aankwam was het heel druk. Er was een man met een rolstoel, maar niemand liet hem voor. Dus ik trek aan de jas van mn vriend en zeg âjo, laat die man ff voorâ reageert ie heel geschrokken met âsorry mevrouw ja natuurlijk. Blijkt dat ik een of ander 14 jarig knulletje met precies dezelfde jas als mn vriend tegenhoud
Dus ik ooh nee sorry ik dacht dat je mân vriend was, anders zou ik dat nooit zo tegen je zeggen en hij heel lief (ik ben 2x zo oud he) nee maar mevrouw u heeft wel gelijk hoor om hem voor te laten⊠hij was zo braaf, ik schaamde me echt voor mijn botte opmerking (niet dat ik er iets van zei, maar wel de manier waarop)
Haha ja ik de hand van een andere moeder toen ik naar groep 1 ging en toen vond ze dat heel grappig dus ging ze samen met de juf erom lachen. Ik weet dat nog precies, zo traumatisch was het haha. Raar dat zoiets kleins dan zo erg kan aanvoelen.
Zo schattig van die jongen!
@Chief: inderdaad! Ik heb ook eens, toen ik een jaar of 6 was iets soortgelijks voorgehad. We waren op vakantie en logeerden in een huisje waaraan juist hetzelfde huisje vastzat, maar dan in spiegelbeeld. Ik vond het blijkbaar leuk om rondjes te lopen rond die twee huisjes. Ik wilde daarna terug naar binnen gaan, maar koos voor het verkeerde huisje. Was een heel lieve mevrouw die daar logeerde, maar om één of andere reden was ik zo in shock dat ik super hard moest huilen. En het was blijkbaar zo traumatiserend dat ik me dit nu, bijna 25 jaar later nog steeds herinner.
Nou vind dat van die juf ook wel naar⊠die heeft toch ook wel door dat dat voor zoân kindje niet leuk is? Vertel dat dan later in de pauze ofzo
Awh. Vind het juist sneu dat die juf dat zo aanpakte eigenlijk en voor hun volwassenpleziertje je dat liet doen.
Ik lach ook weleens om (vreemde) kinderen en mân nichtje / neefje. Juist omdat ik het mega aandoenlijk vind. Maar kan me ook voorstellen dat het voor kinderen niet leuk is, want ja, je wordt toch een soort van uitgelachen. Heb zelf zo ook nog wel ervaringen als kind waarbij ik nu nog steeds cringe als ik eraan denk.
Ik ging met een vriendin op kraamvisite bij een andere vriendin. Ik had een cadeautje gegeven en dat viel erg goed in de smaak bij die vriendin, waarop die vriendin zei ja lekker neutraal ik heb namelijk zoân hekel aan teksten walgelijk, van die ik heb 9 maanden vastgezeten, 50% mama 50% papa 100%. Samen zaten we dus even alle cadeautjes met teksten af te zeiken, zei opeens die andere vriendin die mee op bezoek was oh shit ben het cadeau vergeten, hij ligt nog thuisâŠ
We denken nog steeds dat ze iets van tekst had
Was gister in de starbucks en had mn bestelling gedaan . Het meisje wat me hielp begon tegen me te praten maar ik was even helemaal in mn eigen wereld dus ik verstond haar niet. Ik werk op dit moment parttime ivm overspannen dus soms ben ik gewoon echt van de wereld.
Ik gaf dit aan zo van sorry wat zei je? Ze herhaalde haar verhaaltje en ik hoorde haar wel maar hoorde echte hele vreemde woorden en snapte er niks van. Dus ik zei nog een keer sorry ik versta je niet zou je het nog een keer kunnen herhalen?
De man achter mij begon al helemaal moeilijk te zuchten.
Dus dat meisje begon voor de derde keer haar verhaal super vriendelijk en na 2 zinnen viel het kwartje⊠ze sprak engelsâŠ
Haha ik heb als kind ook zoveel ongemakkelijke momenten gehad.
Was ooit (toen ik 5 was of zo) in een winkel met mijn vader en hij had een lange jas aan. Ik hield die jas ergens halverwege vast en had mijn ogen dichtgedaan tijdens het wachten in die winkel. Why?! Toen ik na een poosje mijn ogen open deed had ik de jas van een oude man vast. Geen idee waar dat mis was gegaan maar het was echt ongemakkelijk.
Op de basisschool zou ik eens door mijn vader worden opgehaald. Ik zag hem op het plein staan met zijn rug naar mij toe. Dus ik rende op hem af en sprong op zijn rug om hem te laten schrikken. Draait ie zich om. Was het niet mijn vader. Het was de pastoor die altijd met kerst en pasen op school kwam
En toen ik een jaar of 5/6 was heb ik mijn moeder een ongemakkelijk moment bezorgd. Ik dacht toen dat mensen die in winkels werkten daar ALTIJD waren en dat ze daar dus ook 's nachts waren. Toen ik met mijn moeder bij de groenteboer was vroeg ik mij dus ook af hoe dat zat als de groenteboer moest plassen. Toen bedacht ik me dat hij misschien nooit plaste. Ik heb toen in een bomvolle winkel keihard aan mijn moeder gevraagd of de groenteman een piemel had.
Mijn moeder werd knalrood en heeft gezegd: âAlle jongens hebben een piemel dus de groenteboer ook.â Daarna werd ze nog roder en de groenteboer lag op de grond van het lachen