Hier in Zuid Afrika doen ze dit ook niet!
Dus ja… er wordt regelmatig per ongeluk iets van een ander gescand omdat degene achter je geen gevoel voor personal space heeft 
Gat in de markt!
Hahahaha
Ik had vandaag zo’n geval ‘verkeerde uitdrukking gebruikt’ (zoals hierboven ook al wel staan, weet even niet meer van wie).
Ik sprak met een vrouw die langzaam haar gezichtsvermogen verliest, heel heftig. Ze had altijd al gehoorproblemen en nu blijkt dus ook dat ze langzamerhand steeds minder ziet en mogelijk zelfs blind wordt. Ze vertelde er heel openhartig en mooi over – over wat ze dan nu ongeveer ziet, en wat dat in het dagelijks leven betekent, en dat ze wil gaan reizen nu ze nog genoeg van haar omgeving meekrijgt. Ik vroeg toen over haar aandoening: “Weet je hoe het zich gaat ontwikkelen, of heb je daar geen zicht op?”… Wauw.
En toen flapte ik er daarna ook nog uit “of nou ja haha dat is niet zo’n goede woordkeus”.
49 likes
Ik had een keer een practicum met een groepje dat ik nog niet kende. Raakte me een meisje aan de praat en op een gegeven moment ging het over dat haar vader een aantal jaar geleden overleden was, en hoe ze daarmee om gegaan was ook icm de studie en zo. Heel uitgebreid over gesproken.
Vraag ik echt letterlijk daarna waar haar ouders wonen. Doodleuk meervoud gebruikt. 
5 likes
Ok heel flauw maar DOODleuk… 
14 likes
Mocht het een troost zijn; Mijn schoonvader is nog niet erg lang geleden overleden. Dit is natuurlijk niet mijn vader maar ik heb daar ook tijdelijk gewoond.
Wanneer mijn man en ik iets bespreken over zijn moeder dan gebruiken wij ook vaak meervoud. Zijn ouders huis, de auto van zijn ouders etc. Het is pure gewoonte haha
wil natuurlijk niet zeggen dat iedereen dit zo ervaart
1 like
Gisteren was ik op een verjaardag en ik was zelf van de week ook jarig. Op een gegeven moment werd mij een enveloppe overhandigd. Ik begon een heel verhaal over dat het echt niet had gehoeven om een cadeau te kopen etc. Bleek het een uitnodiging te zijn voor hun bruiloft. Het was zo ongemakkelijk.
208 likes
Op mijn werk is er iemand nieuw aangenomen. Hij is erg zijn best aan het doen om zo snel mogelijk iedereen zijn naam te leren en te weten wat je functie is enzo. In totaal werken we met ongeveer 10 mensen.
Nu is het zo dat hij in dezelfde week maar liefst drie keer dacht dat ik niet een van de begeleiders ben, maar een van de cliënten (jongeren) die bij ons verblijft… Elke keer zo awkward. Mijn collega’s begrijpen er niets van en liggen elke keer plat van het lachen haha. Ondertussen herkent hij me gelukkig wel
45 likes
Na dit ongelukkige voorval ging het stel met elkaar overleggen dat ze de volgende uitnodiging maar aan Peter zouden geven en niet aan Cindy. Cindy was namelijk ook jarig geweest en ze wilden nu verwarring voorkomen
64 likes
Hahaha, hoe reageerden zij dan eigenlijk op jouw ‘had-niet-gehoeven’-verhaal?
Ze keken me heel raar aan en toen onderbraken ze me maar.
2 likes
Ik heb ook een keer zoiets meegemaakt. Was toen nog op de middelbare school en de vriendengroep was net een beetje uitgebreid. Zeg ik tegen iemand zo ja je moeder. Sowieso al heel flauw. Bleek dat haar moeder 2 jaar daarvoor overleden was. Op dat moment had ik de ongemakkelijkheid nog niet door, maar werd toen door iemand apart genomen van uhm misschien wist je dit nog niet maar haar moeder is dood. Heb me zelden zo ongemakkelijk gevoeld achteraf
1 like
Sorry, maar wat moet je daar dan ook op zeggen? 
“Ja, klopt! Nieuwe ronde, nieuwe kansen hè?”
36 likes
Ohhhh dit is zo herkenbaar. Soms ga ik expres even naar het toilet als zo’n situatie zich voordoet om contact te ontlopen.
4 likes
Ooh ja zo herkenbaar inderdaad. Ik kan prima een gesprek voeren maar op dat soort momenten verander ik echt in een sociaal incompetente aap.
Vanmorgen liep ik de keuken in om thee te halen en daar zaten twee bouwvakkers even pauze te houden. Nou, ik maar gewoon mn thee pakken. Doet het knopje op de automaat het niet, dus moest ik 10 keer drukken voordat er iets uitkwam. Vonden zij heel grappig natuurlijk. En dan denk ik alleen maar ‘zeg iets leuks bubbless, zeg iets leuks’, wat er ongeveer zo uitziet 
dus dan blijf ik maar gewoon als een idioot met mn rug naar hen toe naar dat apparaat staren
21 likes
Ohhhhh wat erg, een vriendin en ik maken hier altijd grapjes over…ga het nooit gebruiken bij iemand, veel te bang dat het mij ook gebeurd
1 like
O dit doet me denken aan iets
Toen ik op de middelbare school zat haatte ik muziek zo erg, ik ben totaaaal niet muzikaal aangelegd helaas. Maar goed we hadden toen een heel strenge docent, ze was heel leuk als je goed was in muziek en anders super zeikerig
Op een gegeven moment stonden we op de gang en ik had er geen zin meer in dus ik zei ‘‘Ahhhhhhh mevrouw X is echt een bitch!1!! 
’’ en toen zei m’n klasgenoot: dat is m’n moeder
Ok
65 likes
Haha nee!
In deze categorie heb ik er ook nog één. Ik werk in het onderwijs en toen ik mijn lesbevoegdheid behaalde kreeg ik les van een man die ons doceerde over het belang van actieve werkvormen. Maar hij deed dat op een heel oninspirerende en passieve manier (frontaal lesgeven), dus ik vond dat een beetje scheef. Toen we tijdens de pauze naar beneden liepen om wat te gaan drinken heb ik daar uitgebreid mijn gal over gespuwd en je raadt het al: hij liep achter me op de trap. Een half jaar later zat hij met een burn-out thuis en ik ben me er altijd schuldig over blijven voelen.
11 likes
Ik had een meeting met een klant, dus ik hop snel naar het bedrijf. Nu is die baas waar ik het gesprek mee had heel chaotisch, maar dat wist ik al van te voren. Geen probleem. Op een gegeven moment zou ik bellen als ik voor een deur stond, want daar heb je een speciale code voor nodig die ik natuurlijk niet had. Ik sta voor die deur en bel de eigenaar. Tegelijkertijd komt er iemand uit de deur, dus ik denk: mooi dan kan ik alvast naar binnen. Terwijl ik verder naar binnen loop neemt de eigenaar op. Nu vond ik dat sowieso al een beetje een ongemakkelijk begin: “ja uh hoi, ik belde je omdat ik voor de deur sta, maar ben zojuist naar binnen.” Om het wat minder ongemakkelijk te maken vraag ik waar ik vervolgens moet zijn, terwijl ik maar verder loop. Hij blijft even stil en zegt vervolgens heel ongemakkelijk: “uhh draai je even om.” Ik had eerst zoiets van: “dit is echt geen grappig grapje.” Dus ik vraag: “sorry? Dat laatste heb ik niet goed verstaan.” Hij herhaalt: “Draai je om.” Dus ik draai me om. Ben ik compleet voorbij een kantoorruimte gelopen, compleet van glas. Waar dus de eigenaar zat te vergaderen met een team van ongeveer 20 man die mij allemaal min of meer zaten uit te lachen/schaperig aan te staren. Op dat moment wilde ik even verdwijnen. Het hele team wist daarna wel gelijk wie ik was. En natuurlijk ook niet helemaal mijn fout dat de eigenaar een meeting had gepland tijdens de maandelijkse vergadering.
20 likes