Ongemakkelijke momenten

Centraal Station
#1823

Ik was ooit vakkenvuller bij de AH en we hadden een lul van een vulploegleider genaamd B.
Op een feestje wad ik uitgebreid B aan het zwart maken en riep ook iets Als “wie noemt zn kind dan ook B?! Dan weet je zeker dat het een halve zool zal worden”
Een vriendin schopte me onder de tafel door en ik met mn domme hoofd: “ja kun je me schoppen C, maar die naam is toch Voor achterlijke mensen?”

Bleek dat de broer van iemand die daar aanwezig was ook zo heette. En die broer was verstandelijk beperkt.

41 likes
#1824

Oh en nog 1:

Ik ging ooit naar een christelijke conferentie ter voorbereiding van het huwelijk. Je snapt dat se jongens en meiden daar niet samen mochten slapen. Ik sliep in een bed met een wildvreemde die ik nog niet eerder gezien had en lag eerder op bed dan zij. Nu ben ik een hele drukke dromer en fervent slaapwandelaar.
Ben ik midden in de nacht aan haar benen gaan trekken: JE MOET ERUIT (naam vriend) JE MOET ERUIT. WE MOGEN NIET SAMEN SLAPEN!.
En ineens besefte ik wat ik deed en heb ik haar met het puntje van haar deken weer ‘ondergestopt’ en gezegd dat ze maar weer lekker moest gaan slapen.

En dan de volgende ochtend haar nog een hand moeten geven en jezelf voorstellen😶

56 likes
#1825

Oo ongemakkelijk! Maar wat moet ik me voorstellen van zo’n conferentie? Klinkt super ouderwets haha!

3 likes
#1827

Vanmiddag liep ik enigszins gehaast door de supermarkt om lunch te kopen. Dus ik met van die lange, snelle passen door pad stampen; laat een of andere vent een bak kwark voor mijn voeten vallen die ik zo heel de winkel door schop. Alles onder kwark. Echt een slagveld. Ook die man zat half onder.

Maar ik had geen zin in gedoe dus ik loop snel door. Eenmaal weer op mijn werk had ik een presentatie voor de directeur en zijn Raad van Advies. Blijkt de achterkant van mijn broek helemaal onder de kwark te zitten :sob: Kon wel huilen, presentatie was kut.

91 likes
Beutyblogtopic XL #3
#1828

Ik weet niet of dit je beter laat voelen, maar ik ben letterlijk in tranen van het lachen om deze post. Dit zou mij ook zo kunnen overkomen, ik ben ook altijd gehaast en geïrriteerd in de supermarkt.

1 like
#1830

Wat ik me afvraag is: heb je niks gemerkt aan de mensen waar je de presentatie voor deed? Dat ze raar keken of iets dergelijks?

1 like
#1832

Neeeee hahaha hoe reageerde hij?

#1835

hahaha cute

#1836

Hahaha ik heb echt even hard op zitten lachen hier om.

#1838

Ik moest voor m’n studie speciale objecten (ca. 50 stuks) bestuderen op locatie. Er werd een doos met plastic handschoentjes naast me neergezet om ze mee op te tillen/vast te houden. Voor elk object deed ik weer een nieuw paar aan. Opeens kreeg ik in de gaten dat er inmiddels een gigantische berg gebruikte handschoentjes naast me lag! Oeps… Tegenover me zag ik dat een meneer best lang met hetzelfde paar deed. Ik schaamde me dood. Toen heb ik ze allemaal platgevouwen, onder m’n oksel gestopt en heb ik het pand verlaten. Buiten de deur alles in een prullenbak gegooid.

Dat hele bestuderen was sowieso al een gênante bedoening, maar dit maakte het nog erger.

30 likes
#1839

Ja daar is natuurlijk wel een flauw grapje over gemaakt…

#1840

Zei net goedenavond tegen de buschauffeur :slightly_smiling_face: :slightly_smiling_face:

3 likes
#1841

Ik ging gister met het vliegtuig terug naar huis en moest mijn koffer inchecken. Na het inchecken zei de mevrouw achter de balie fijne reis en riep ik terug ‘dank je, jij ook!’. Waarna ik mijn fout realiseerde en er achteraan riep ‘en dat was ongemakkelijk’, om vervolgens maar weg te lopen half struikelend over m’n koffer. Tijdens het moment vond ik het allemaal niet zo erg, maar nu ik eraan terugdenk zag het er vast wel een beetje raar uit haha

23 likes
#1842

De pakketbezorger wilde mijn handtekening en hield zijn apparaat naar voren. Vraagt ie: wil je even pinnen? Ik zat al met die handtekening in mijn hoofd en zei dus meteen ‘Ja hoor!’. Terwijl ik dat zei dacht ik: wacht, nee, pinnen?? En toen kwam er echt een lelijke bulderende lach uit mijn mond. Jemig, ik herkende mezelf niet in die lach :cry: Duurde ook veel te lang. Zegt hij daarna heel zachtjes: ‘Sorry het is mijn eerste keer’. Omg, ik had zo met hem te doen. Maak je een stomme verspreking op je eerste dag, word je keihard uitgelachen. Nou ja misschien lachte hij uiteindelijk wel het laatst want ik droeg een korte broek met daaronder konijnensloffen :roll_eyes:

74 likes
#1844

Hahaha ik ga helemaal stuk @NothingAboutSam @Keukenkastje @HvO :sweat_smile:

2 likes
#1845

Vorige week moest ik een klant bellen en terwijl ik met haar aan het praten was begon ze mega hard te huilen. Niet snikken maar echt schreeuwend huilen. Ik denk dat ik eerst 30 seconde stil was en deed ik alsof ik niks gehoord had en ging verder met het gesprek.

#1846

Waarom???

5 likes
#1847

Aaaah zielig

1 like
#1848

Ik vroeg haar of het ging lukken om bepaalde gegevens binnen twee weken aan te leveren, maar dat kon ze niet en daarom moest ze huilen

#1849

Ah zielig zeg, maar heb je er helemaal geen gehoor aangegeven dan? Omdat je zegt dat je verder ging met je gesprek