Ongemakkelijke momenten

Centraal Station
#2189

Ik liep laatst in de jumbo met een vriendin en zag daar een jongen die ik herkende. Ik liep samen met deze vriendin naar hem toe en vroeg of hij Rens was en of hij op mijn basisschool had gezeten. Hij knikte maar keek me wel een beetje raar aan. Toen ging ik een heel verhaal ophangen over dat we vroeger altijd Bobo gingen spelen op de computer en dat hij een paar keer bij mij langs is geweest. Nadat ik dat hele verhaal had opgehangen zei hij: “Ja leuk verhaal, maar ik ben in groep drie van [mijn basisschool] af gegaan.”

Basically komt mijn extreem goede geheugen soms wel van pas, maar soms kan het ook zeker voor ongemakkelijke momenten zorgen… vooral als die mensen niet zo’n goed geheugen hebben als jij…

31 likes
#2190

Gisteren waren m’n vriend en ik bij m’n ouders en ze hadden speciaal donuts en van alles en nog wat in huis gehaald, dus heb de hele dag lopen vreten. ‘s Avonds zitten we met z’n allen op de bank en stelt m’n vriend aan me voor om naar bed te gaan. Dus ik: “ja, dan kan ik ook niks meer in m’n mond stoppen”

Beseffende dat dat enigszins fout klonk, zei ik er snel achteraan: “qua eten dan”
…
:cry::cry:

92 likes
#2191

Hahaha heel herkenbaar dit. Ik ben soms ook bang om over te komen als een stalkende creep door m’n goede geheugen, en het is ook soms lastig inschatten of iemand je nog herkent of niet (hoewel iedereen daar wel last van zal hebben).

10 likes
#2192

Whaha ik vind die toevoeging het juist fouter/dubbel maken :joy::sweat_smile:

12 likes
#2193

Hahaha ja dat was ook, maar was de eerste reactie die in me opkwam. Zo dom

1 like
#2194

Op het 30-jarig huwelijksfeestje van mijn ouders waren een paar buitenlandse cateraars die het diner serveerden. Op een gegeven moment vroeg één van die cateraars in de keuken (in het Engels) aan mij hoe het bordje moest worden opgemaakt. Toen reageerde ik: “I am not sure, she is the chefcock”, (en wees naar mijn moeder). En schrok zo dat ik direct weg liep.

38 likes
#2195

Omg dit doet me denken aan die keer dat ik in Utrecht liep en van een afstandje een bekende aan zag komen lopen, maar we kregen telkens geen oogcontact. Toen we elkaar bijna passeerden zei ik heel enthousiast hoi! En ze zei, iets minder enthousiast, hoi terug. Dus ik vraag hoe gaat het nou met je, woon je nog steeds hier? Zij een beetje ja, ja, nog steeds, ja goed hoor. Ik dacht dat ze geen zin zou hebben in een gesprek dus ik zei nou succes nog met je studie! Zij bedankt en we gaan ieder onze eigen weg.
Ik zit me onderweg naar huis telkens af te vragen van welke studie of activiteit ik haar ken en ineens valt het kwartje… ik ken haar van The Voice :woman_facepalming:

225 likes
#2196

Hahaha oh nee!

Ben wel heel benieuwd wie het was

#2197

Geen specifiek moment, maar met bellen haat ik het altijd zo erg dat als het half stilvalt, je dan allebei tegelijk begint te praten (en weer stopt omdat je elkaar hoort praten). Aaaargh

45 likes
#2198

Ik heb dit zo vaak

1 like
#2199

En wat het nog erger maakt ‘oh sorry zeg het maar’ ‘nee zeg jij maar’ ‘nee wat wilde je zeggen?’

15 likes
#2200

Hahahah ja en dat dan oooooooook weer door elkaar, een oneindige neerwaartse spiraal

4 likes
#2201

Ik heb dit ook best vaak in het echt, dat je dan tegelijkertijd “hoe gaat het?” vraagt. Zo stom voelt dat.

#2202

Was (overdag) (in de zomer) aan het seksen en ineens ging de bel. Ik denk ja daaag im ga niet open doen ben bezit doei. Maar vervolgens wordt er ook nog bij geklopt enzo dus ik denk ok misschien is het belangrijk. Ik dus in mn badjas naar beneden…

Staat er de buurvrouw van de ene kant en van de andere kant (niet lesbisch), of ik mn raam dicht wel doen… :weary::weary::weary:

72 likes
#2203

Oh en ik ben een paar weken geleden in mn stamkroeg van de trap geflikkerd. Head first. Iedereen zag het. En kom daar dus elke weekend. Ben van schrik twee weken niet geweest.

3 likes
#2205

Ze zeggen toch wel is als iemand homoseksueel is dat diegene “van de andere kant” is

2 likes
#2206

Maar wat bedoel je dan wel haha? Dat er twee buren stonden? Een van de ene kant en de andere van de andere kant? Anders snap ik het nog steeds niet.

6 likes
#2207

Jaa dat bedoel ik haha.

3 likes
#2208

Hahah, ik haat bellen überhaupt, en doe het ook zo min mogelijk, maar moest er laatst toch aan geloven. Voicemail. Die ga ik wel even inspreken dacht ik.

Nou, halverwege kom ik niet meer uit mijn woorden en ben ik ineens secondelang stil. Maar echt, ik wist niet meer wat ik moest uitbrengen. Op dat moment wil ik eigenlijk de verbinding verbreken maar realiseer me dat het kwaad al geschied is en ik niet meer terug kan. Heb me herpakt en het resulteerde in een “ja eh u kunt mij terugbellen op dit nummer, of eh, als dat niet uitkomt kan ik ook nog wel eens bellen hoor!” Ik hoop nog steeds niet dat de persoon in kwestie de voicemail heeft geluisterd, schaam me dood hahaha

8 likes
#2209

Zo hebben mijn zus en ik (wij woonden naast elkaar in aangrenzende studio’s) een keer een sinterklaasgedicht geschreven aan onze bovenbuurman die elke nacht heel luid met zijn vriendin aan de slag ging of het wat zachter kon, of op tijdstippen dat anderen er geen/minder last van hadden.
Hier hebben we toch zo veel lol om gehad. Weet niet of hij weet dat het van ons kwam maar dat moet haast wel want hij woonde alleen boven ons.

6 likes