Ik had het met collega’s over de walk of shame. Ik dacht dus dat ik nooit een walk of shame had gehad omdat ik nooit een one night stand heb gehad, maar toen bedacht ik opeens dat ik wel iets nog veel ongemakkelijkers heb gehad. Denk dat ik het echt een tijd verdrongen had ofzo.
Het zit zo: ik woonde op dat moment in een soort studentenappartement, wel allemaal een zelfstandige wooneenheid maar aan een etage met een gang (binnen). Als ik thuiskom moest ik drie deuren openmaken: de schuifdeur die ingang gaf tot het complex, de deur van de liften naar de etage en mijn eigen deur. Mensen moesten ook 2-3x aanbellen.
Op dat moment scharrelde ik met de jongen die later mijn vriend werd. Hij belde me wel eens ‘s nachts op of hij langs kon komen en als ik daarna vrij had vond ik dat prima. Ook die nacht. Tussen 5-6 uur belde hij aan bij de voordeur. Ik liet hem naar binnen met de intercom. Daarna belde hij me op mijn telefoon waarom ik hem niet door de liftdeur liet. Maar ik hoorde helemaal niet dat hij een tweede keer aanbelde, dus ik besloot poolshoogte te nemen en ik deed even snel zo’n kort zwart satijnen kimono achtig ding over mijn ondergoed aan (moest toch over de gang lopen) en zag hem niet bij de liften staan. Ik liep verward naar de liften en toen bleek dat hij met zijn dronken kop op de verkeerde verdieping stond. Maar op dat moment had ik mezelf dus al buitengesloten. Met alleen mijn kimono en mijn telefoon en niet eens schoenen.
Ja, dus wat doe je dan. Omdat we allemaal zelfstandig leefden kende ik mn buren nier goed dus had geen nummers om te bellen. Heb nog geprobeerd bij mensen aan te bellen maar de deden uiteraard niet open midden in de nacht en er belden wel vaker dronken studenten aan. Ik uiteindelijk achterop zijn (enorm hoge) fiets in mijn kimono en zonder schoenen met hem mee naar huis. Begon toen al licht te worden, dus dat zag er ook raar uit. Een volledig geklede man met een halfnaakt meisje achterop die de stad doorfietst. Gelukkig was het wel zomer en niet zo koud.
Ik had gelijk de complexbeheerder gebeld dat ik mezelf had buitengesloten toen het half 9 was. Hij zat helemaal moeilijk te doen maar uiteindelijk moest ik dan om half 10 bij het gebouw zijn en dan kon hij me erin laten. Mijn toekomstige vriend was al in een dronken coma gevallen en niet te wekken. Toen heb ik maar zijn fietsensleutel gepakt en ben (nog altijd op blote voeten en in kimono) op die veel te grote fiets naar huis gefietst. Op dit moment kwam ik dus echt HEEL VEEL frisse fruitige fietsers tegen die allemaal nogal verward keken.
Net zoals de mensen die mij naar binnen moesten laten toen ik zo voor de deur stond te wachten. En de complexbeheerder, die de ernst van de situatie een beetje verkeerd ingeschat had, hij was echt verrast toen ik in mn kimonootje en op blote voeten kwam aanlopen en wilde (uiteraard) weten hoe ik dit in godsnaam voor elkaar had gekregen. Ja, wat zeg je dan? Vond het hele verhaal van dat ik het prospect op seks wel leuk had gevonden een beetje banaal dus ik heb verzonnen dat ik onder stress wel eens slaapwandel en dat ik zo naar de liften ben gegaan en me daar heb buitengesloten (mijn toekomstige vriend heeft dat ook wel eens echt gedaan dus wellicht dat ik daar m’n inspiratie vandaan had) en toen zei hij heel bezorgd: misschien moet je voortaan dan met een keycord aan gaan slapen! En ik heel driftig knikken en ik voelde me zoooo’n leugenaar. Het was heel ongemakkelijk en ik kan zeggen dat er toen tenminste 50 mensen mij praktisch in mijn ondergoed hebben gezien. Het was een bijzondere ochtend.