Wow echt wtf? Hoe haalt iemand t in z’n hoofd om zoiets te zeggen. Totaal niet empatisch…
Ben zo blij dat mijn ene broer er niet is met kerst. De vorige keer dat ik m zag vroeg hij: wanneer word ik eens oom? Zijn jullie al bezig? Lukt het niet?! Mag je gerust zeggen hoor.
Echt, hou je bek
Ik zou gewoon een bordspel willen ontwerpen met als thema een kerstdinner met irritante mensen. Dat je steeds verplaatst van locatie d.m.v. het dobbelen en dan de kans zich steeds voordoet dat je een kutopmerking naar je hoofd geslingerd krijgt maar dat je ook kaarten hebt om een tegenaanval te doen. En de persoon die op strategische wijze de meeste rotmensen uitschakelt en daarmee allemaal eten verdient wint. Of gewoon een kaartspel.
Oh dit klinkt zo leuk!
dit klinkt als het “FF: Het Leed dat Schoonfamilie Heet - Het Spel”
Ja het was van mn moeder en die vind nooit iets mooi bij me. Dan denk ik wees gewoon stil
Als ik het blond heb dan vind ze het ook niet mooi, dan is het weer slap of droog of wat dan ook. Echt ellende haha
Was ooit een keer op stap, een heel leuk gesprek gehad met een super leuke jongen. Voelde echt een klik. Einde van de avond vroeg ik om z’n nummer, z’n antwoord: “Sorry ik vind je echt een hele leuke meid maar ik val niet op stevige meiden (op best wel denigrerende/lelijke toon) .” Dit is inmiddels denk ik 6(?) jaar geleden maar heel soms denk ik zelf nog hieraan terug.
Ja stom is dat, dat 1 kutopmerking dan toch zo blijft hangen.
Ooit zei zo’n jongen tijdens het stappen tegen me; allemaal superleuk wat je met je haar doet, maar een riem in je middel moet je niet meer doen, daar ben je te dik voor. Riem nooit meer aangeraakt, zelfverzekerdheid weer op nul, terwijl het achteraf echt wel leuk stond. Why.
Kut he? Ik ben vroeger gepest, en ik dacht dat dat eigenlijk nooit echt invloed op me heeft gehad, maar ik kom er nu achter dat het me nog dagelijks beinvloed met alles wat ik doe.
Ja en het lullige is dat de kutopmerkingen in je hoofd 1000x meer meetellen dan alle positieve opmerkingen ooit. Maar het meeste zit ergens weggestopt, waar af en toe weer iets van naar boven komt
Bah, zo naar is dat. Alsof het er dan helemaal niet meer toe doet dat je de bevalling als traumatisch hebt ervaren.
(Ik heb ook een traumatische bevalling gehad, heb hier emdr voor gehad en dit heeft mij echt super goed geholpen. Ik kan nu neutraal terugkijken op de bevalling.)
Mijn schoonmoeder kan er ook iets van, al 4 a 5 jaar elk jaar op oudejaar krijg ik te horen, dit jaar een babytje he. Ik wordt daar zot van! Ze heeft de kinderen van mijn schoonzus ook al zo ver gekregen dat ze er over beginnen.
Ondertussen weet ze wel dat we moeilijk zwanger raken en er mee bezig zijn maar nu is het constant vragen daarover…
Eentje van mezelf tijdens het kerstdiner (oops) ik zei tegen mijn schoonfamilie en zwangere schoonzus dat ik newborn baby’s niet zoveel aan vind omdat ik ze vind lijken op een spastische aardappel. (twijfelde om hem hier te posten of in ongemakkelijke momenten maar gelukkig kon iedereen er om lachen)
Even in de context we hadden het over de leeftijd van 2 omdat je dan meer interactie hebt met t kind, zelf heb ik geen kids.
Haha dit zei ik ook altijd en mijn kind zag er ook echt de eerste maanden uit als aardappel, we noemden dr zelfs zo.
Nou, het is gebeurd. Ik heb tijdens het schoonfamilie kerstbacchanaal voor het eerst in m’n leven de vraag gekregen “oh zie ik dat nou goed, ben je zwanger?!”. Gelukkig was het een superlief achternichtje oid, ze heeft zelf 2 jonge kids en toen ik zei “nee welvaartsbuikje toch” begon ze helemaal terug te krabbelen dat ze zelf ook nog een flinke buik heeft en gewoon graag meer babies in de familie wil etc etc. Ik kon er wel om lachen.
Jeetje, echt niet normaal die opmerkingen die allemaal worden gemaakt.
Wat betreft - krijg je al kinderen/vragen - blijven jullie netjes in dit soort situaties? Om de lieve vrede te bewaren oid? Ik kreeg die vraag ook heel regelmatig en ik ben een paar keer heel bot en duidelijk geweest. Daarna was het bij de meeste mensen wel klaar. Is toch niet normaal zeg waar bemoeien mensen zich mee
Tijdens het kerstdiner had ik even mn neefje van 4 maanden op schoot en toen kreeg ik dus ook al de vraag geschreeuwd vanaf de tafel: “Wanneer jullie?!”
Heb m’n middelvinger opgestoken en de rest van de avond heeft niemand me meer lastig gevallen haha. Chill
De oma van mijn man had er laatst weer eentje. ‘Ja, naamnichtje is nu wel echt een moeke geworden hoor, dikke heupen en zo’
Pardon, volgens mij vergeet je dat ze nog geen drie (!) maanden geleden een tweeling (!) heeft gebaard. En ook ik zie er uit alsof ik een tweeling krijg etc. dus ene oor in, andere oor uit. Maar ongelooflijk, dat is dan iemand die zelf 4 kinderen heeft gekregen. Zou je denken dat het wel even zonder de bodyshaming kon maar nee.