Ik vind opmerkingen over gewicht heel vaak uit balans. Het is nooit goed, vind het ook niet leuk wanneer mensen zeggen zo nu heb je een mooi gewicht. Ehm dat bepaal ik zelf.
Laats hoorde ik wat vollere vrouwen over dunne latjes praten; ook niet oké!!! Gewoon niet, veel te gevoelig onderwerp.
Nee gelukkig niet, dan had ik hem ontslagen
Hahaha nee helaas niet maar ik heb wel meer power dan hem binnen het bedrijf
Vreselijk he! Je weet nooit of mensen problemen hebben het is een gevoelig onderwerp. Net als kinderen krijgen/ zwanger raken etc.
Over het algemeen heb ik best leuke collega’s maar sommigen… Ik struggle al mijn hele leven met mijn (onder)gewicht door mijn overactieve schildklier,en het bijbehorende commentaar daarop.En laatst vertelde een collega mij dat ze altijd gepest is geweest door haar gewicht op school door "latjes zoals jij’.Gelukkig kwam ze later wel uit zichzelf excuses maken.
Maar dat komt sowieso bijna dagelijks wel ter sprake.Als ik met een verjaardag 2 stukken taart eet krijg ik het derde opgedrongen onder het mom van ‘jij moet nog groeien!!’.Het hoogtepunt was toch wel dat een collega me serieus verdacht van het hebben van een eetstoornis,eerst heeft ze een paar van mijn collega’s uitgehoord om erachter te komen of ik wel eens moest spugen tijdens mijn werk.Daar is ze niet veel wijzer door geworden dus heeft ze me staan afluisteren terwijl ik naar de wc ging.Toen ik met het kerstdiner dat jaar een opmerking kreeg dat ik wel veel naar binnen kon werken heb ik geantwoord met: “ach ja,er is altijd een wc in de buurt om het er weer uit te gooien”.Zij zat tegenover mij en die kop van haar 
Sindsdien heeft ze nooit meer een opmerking gemaakt.
Aah zo vervelend! Ik haat dat echt, ook zo vaak dat een gymleraar of ander persoon mij aansprak daarop. En als puber ging ik me dan verzetten door heel ongezond te eten, al helemaal recht voor het gezicht van die mensen. Terwijl ik gewoon prima eetgewoontes had maar ‘dun zijn’ in de familie zit. Vind ook dat anorexia etc heel vaak als scheldwoord of zogenaamde bevinding gebruikt wordt voor dunne mensen. Terwijl er zoveel meer zaken of juist helemaal niks aan de hand hoeft te zijn.
Gisteren was ik met een vriendin bij de donutella, en ik had dat nog nooit eerder gezien, dus ik zeg iets van:‘ohhh donutella wow nice man haha’. En ik lachte niet eens hard of iets, was meer een observatie. Komen er twee van die wijven, en die beginnen heel overdreven nep te lachen zeggen ze:‘HAHAHA Omg donutella HAHA sooo funny right?! HAHA sooooo funny’. Ik stond daar echt zo 
Waarom ook echt?
Wow maar ook even losstaand van je gestalte, dit is ook echt super intrusive van je collega! Waar bemoeit die bitch zich mee zeg, zelfs gaan staan luisteren, halleluja. Echt getikt
Ik was de afgelopen jaren best veel aangekomen en nu sinds de zomer ben ik begonnen met afvallen. Is nu 20 kilo af en het begint mensen echt op te vallen. Maar de opmerkingen die daarbij komen vind ik zo naar, kan daar echt verdrietig van worden.
‘Je ziet er nu echt mooi uit’
‘Was ook wel nodig he’
‘Wat zie je er goed uit, werd ook wel tijd he, dat je af ging vallen’
‘Goed begin hoor, maar je bent er nog lang niet natuurlijk’
Komt echt over alsof ik daarvoor super lelijk was ofzo?!
Wow 20 kilo! Wat een doorzettingsvermogen! Echt heel knap.
Maar heel kut van die opmerkingen. Sowieso moeten mensen zich niet bemoeien met het lichaam van een ander. Ben alleen bang dat het nooit gaat veranderen. Als je van jezelf maar weet dat je er mocht zijn 20 kg geleden, nu en met nog 20 eraf. En je kan er altijd nog sassy op reageren, als je even geen zin hebt in the high road.
Wow wat ongelofelijk triest zeg!
Wauw 20 kilo is echt super veel! Daar kun je zeker trots op zijn!
Aaahh dat is echt lastig. Ook omdat het inderdaad van de context afhangt hoe de vraag bedoeld was? Ken je diegene goed?
Mijn verantwoordelijke maakte woensdag een, naar mijn mening, kutopmerking…
Ik ben 4 maand thuis geweest door een depressie. In januari terug opgestart en het ging best goed. Mijn verantwoordelijke had ook gezegd als er iets is of als je het moeilijk hebt dan kom je maar af, er zijn altijd oplossingen.
Nu deed er zich een situatie voor, ik moest naar een andere locatie waar ik nog nooit was geweest dus de stress en angst sloeg toe. Ik ga naar haar om dit te zeggen en ze zegt botweg: “part of the job, geen uitzonderingen. We gaan binnen 2 weken verhuizen naar een nieuwe locatie ga je dat dan wel aankunnen?”
Terwijl het op die nieuwe locatie het allemaal nieuw is voor iedereen en het dezelfde kinderen en collega’s zijn.
Pff dat klinkt echt als een haaibaai die kei hard voor zichzelf is en daardoor vindt dat ze dat ook voor anderen mag zijn. Echt heel rot en niet invoelend.
Een andere mama die me vroeg of mijn buikspieren en ‘vanonder’ niet volledig uitgeflubberd waren omdat onze twee kindjes weinig schelen in leeftijd. (1 jaar en 7 maanden) want dat zou zij echt helemaal nooit willen!
Deze vraag… Op een feestje van een vriendin, in een groep van 15 mensen waar ik niemand kende, en ik die voor de eerste keer sinds jaren ergens helemaal alleen (zonder kinderen of man) naartoe ben gegaan.
Ik voelde me al vreemd en onwennig, na deze vraag voelde ik me ook oud en uitgeflubberd 
Iehl wat een rare vrouw.
Oh wat naar zeg !!! Wat een vreemde vrouw
Hoe reageerde de rest?
En dan nog waarom moeten mensen over uitgeflubberd etc praten, ik vind dat zo respectloos
Er werd niet echt gereageerd eigenlijk door andere mensen 
Iedereen zat te kijken naar me en ik kon ff niks uitbrengen haha
Mijn vriendin zei wel dat alles zich hersteld na de zwangerschap (lief, want zij heeft zelf geen kindjes) maar toch dat zou degene die de vraag stelde, wel zelf mama, toch ook moeten weten.
Echt een rot opmerking !!
Valt mij sowieso op hoeveel moeders/zwangere vrouwen wel niet commentaar op hun uiterlijk krijgen. Merk dat zelf ook zelfs van familie of mensen die toch best dichtbij staan