Jeetje wat ondoordacht. Hoe kom je er in godsnaam op om dit te zeggen?
Zo herkenbaar! Ik heb 3 jaar geleden een gastric sleeve gehad. Nou de opmerkingen die eruit voorkwamen . Ik snap ook oprecht niet wat mensen bezield. Alsof ze t recht ineens hebben om vanalles van ons oude en nieuwe lichaam te vinden.
Als ik dan een keer zei joh, lekker sociaal dit. Kreeg ik enkel ja t is een compliment hoor dat je er nu goed uitziet. Mijn omgeving ziet gewoon niet de negatieve lading die erachter zit.
Heel vervelend dat bij jou je eigen moeder zo reageertâŠ
Ook herkenbaar, âje bent eigenlijk best knapâ âniet doorslaan heâ ânu zie je pas dat je best leuk bentâ en alle varianten erop. Mensen moeten hun bakkes gewoon houden.
Dan vind ik het al helemaal bizar dat je zoiets zegt, als je weet hoe gevoelig zoiets ligt.
Oef, wat een pijnlijke opmerkingen allemaal. Dikke knuffel voor een ieder die het nodig heeft.
Zelf kreeg ik vooral opmerkingen over mijn uiterlijk (lelijk) en mijn schoolresultaten (nerd (nerd afgekeurd)/stuudje). Over dat laatste: op de middelbare school werd nerd/geek zijn ineens heel populair. Mensen droegen truien met nerd/geek en de ânerdbrilâ, ook al had je geen sterkte. Toen ben ik nooit meer zo genoemd. Was opeens niet cool genoeg. Ben daar echt nog verontwaardigd om geweest, haha.
Een oude van de vriendin van mijn vader. Ik was een jaar of 14/15 en moest een broek van haar lenen (volgens mij was die van mij natgeregend oid). âOh wat grappig, dit is een broek uit mijn dikke periode, en nu past hij jou precies!â. Secreet.
Later overigens wel teruggekaatst toen ze me vroeg voor een interview voor stiefmoeder en stiefdochters; âZie jij jezelf als stiefmoeder dan?â
Edit: weg, want niet boeiende maar toch misschien herkenbare werkgerelateerde shizzle
Dat vind ik altijd zo erg aan dit soort opmerkingen. Dat je je pas later bedenkt wat je had moeten zeggen en dan houd je er zoân machteloos gevoel aan over.
Mijn moeder leeft ook vaak in een andere realiteit. Sowieso heeft ze er ook een handje van om naar mij vervelende opmerkingen te maken (je bent weer dikker geworden of niet?) om vijf minuten later tegen iemand die ze tegenkomt op straat te zeggen dat ik zo slank ben. Que???
Edit: inmiddels heb ik ook wel door dat het uit haar eigen onzekerheid komt zoals hierboven ook al genoemd wordt. Daardoor trek ik het me wel minder aan, maar blijf het storend vinden dat een vrouw van 55 haar eigen onzekerheden nog zo projecteert. En dan tegen de buitenwereld doen alsof er nooit iets aan de hand is.
Ik hoooooop vanuit de beste intenties. Dat denk ik in het geval van mijn moeder in ieder geval wel, maar ze snapt gewoon niet dat het alsnog kutopmerkingen zijn, hoe goedbedoeld ook.
Herkenbaar. Mijn moeder vond het vroeger altijd nodig te zeggen dat ik echt wel moest uitkijken met wat ik at, dat ik eerder mollig was, maar âgelukkig niet zooo dikâ (ze heeft zelf zwaar overgewicht). Ik heb altijd een gezonde BMI gehad, rond de 22. Dan een eetstoornis gekregen, nu al een tijdje op gezond gewicht terug, maar nu zie ik er nog steeds âwalgelijk magerâ uit. Ja wat is het nu? Mag ik er ooit gewoon oke uit zien?
Dat doet me er aan denken, ik denk toch wel dat een van de allerkutste opmerkingen van mijn moeder was (over mijn eetstoornis):
âIk dacht dat we je slimmer hadden opgevoed dan dat.â
Jep getuigd van echte topopvoeding
Erg vervelend en inderdaad zo onnodig kut. Helaas ook heel herkenbaar. Zeggen dat ik wel eens beter op mijn eten mag letten, om vervolgens allerlei cakejes, koekjes en snacks voor te houden. En als ik dan nee zeg, opeens zeggen: ach dat kun je nog prima hebben
Valt geen pijl op te trekken
Mijn moeder schrok en zei: je moet echt wat aan je onderkin doen.
Die kutopmerkingen hier van mensen die iets van gewicht of uiterlijk van iemand moeten vinden. Zo achterlijk!
Ik had gister hier ook nog iemand op het werk (we komen elkaar nu natuurlijk minder tegen): âzo jij bent ook niks afgevallen!â.
Holy shit! Ik reageerde: jij ook niet zo te zien (hij is 2x zo dik als ik) en toen kreeg ik een heel relaas hoeveel ie aan het wandelen was deze tijd.
Echt zo idioot! Ik weet dat deze persoon niet heel sociaal competent is, maar dan nog.
(Positive note: andere collega zei die ochtend: wat straal je! Dusja, laat ik me daar maar aan vasthouden haha).
Mijn moeder na een videogesprek: âwat zie je er goed uit!!â
Toen ze mij 2 weken later in het echt zag: âje weet wel goed je hoeken en de camera te gebruiken hĂ©?â
Ik heb inderdaad de mazzel met vrij aanwezige jukbeenderen maar voorderest ben ik nog steeds een lekkere dikzak hoor mama <3.
Woooooow
Hehe vooral doen ja. En gefeliciteerd btw
Het was even geleden dat ik mijn schoonfamilie had gezien.
Mijn schoonzus zegt âje bent precies vermagert?â
Ik: âja zo een 5 kilo.â
Schoonmoeder: âJe ziet het, alleen jammer dat je vermagert op plaatsen waar het niet moet en waar je moet vermageren blijf je dik.â
Ik kijk haar vragend aan.
Schoonmoeder: âJe borsten zijn vermagert maar je buik en billen zijn nog altijd even dik.â
Ik werd hier zo kwaad om, normaal reageer ik nooit op hare domme praat maar nu heb ik gezegd âje zoon heeft er anders nog niet om geklaagdâ
Kreeg meteen steun van mijn schoonbroer, duim omhoog, knipoog.
Schoonmoeder heeft altijd commentaar op mij en op hem want haar kinderen zijn en kunnen alles en wij als aanhangsel zijn niet goed genoeg.
Wat een nare dingen lees ik hier steeds
Dit hoort misschien ook deels bij het angst-topicâŠ
Maar ik had een tijdje geleden een topic geopend bij een ander forum. En toen kreeg ik 95% nare reacties. Dat wat ik vroeg superdom was en allemaal sarcastische opmerkingen. Wel iets van 3 reacties die me verdedigden, maar ik had er helemaal geen zin meer in. Zoiets heeft me geraakt, ook al was ik anoniem en kende ik die mensen niet. Sindsdien ben ik best wel voorzichtig en mis ik het spontane als ik iets post.