Ik ken juist ook wel mensen die het helemaal niet zien als stoornis of ziekte maar als eigenschap en onderdeel van zichzelf, dat hun hersenen gewoon anders geprogrammeerd zijn. En dus liever juist wel autist genoemd worden dan iemand die autisme heeft. Het is nogal persoonlijk dus.
Ah oké. Ik werk zelf in de GGZ en daar merk ik dat velen het woord autistisch als onprettig ervaren. Goed om te weten dat dat niet voor iedereen geldt.
Iemand heeft ooit gezegd dat het zonde zou zijn als ik kinderen zou krijgen met mijn vriend, omdat ze dan niet zuiver (als in: 100% nederlands) zouden zijn
Jezus wat een kutopmerking, slaat echt nergens op. Ben plaatsvervangend verontwaardigd. Ik heb ook wel eens soortgelijke opmerkingen ontvangen en kan me daardoor wel inbeelden hoe kut dit voelt om te horen. Je weet dat het nergens op slaat, niet terecht is, maar is toch kut om te horen hoe iemand over mensen denkt die nog niet eens geboren of uberhaupt in de planning zijn
Ik had een tweede intakegesprek bij een psychische instelling (niet waar ik nu zit) en ik was samen met mijn moeder gegaan, omdat ik na het eerste intakegesprek van de zenuwen ziek was geworden. Gesprek verliep moeizaam, want de man die het gesprek hield was niet echt prettig. Hij maakte opmerkingen over dat ik hem niet aankeek (duh), over mijn opleiding en over mijn lichaam (waarom eet je zo weinig als je al dun bent?).
Het gesprek was afgelopen en ik en mijn moeder stonden op om onze jassen aan te doen. Meneer stond ook op om de deur open te doen, maar we stonden nog bij zijn bureau. Opeens uit het niets zegt hij tegen mijn moeder: âU bent langâ
Dus mijn moeder zegt een beetje verbaasd: âJaâŠâ
En meneer kijkt naar mij met grote ogen: âMaar zij is kleinâ
Ik stond er een beetje lullig bij, want ik weet heus wel dat ik klein ben en dat de rest van mijn familie lang is.
Mijn moeder: âJa maar ze is echt van mijâ
Die man: âJa maar dat kan niet!â
Nu stonden ik en mijn moeder met een mond vol tanden. Nou als je het voor elkaar krijgt om mijn Hollandse moeder stil te krijgen, dan heb je echt wat raars gezegd.
Die man: âHoe lang is haar vader?â
Mijn moeder: âGewoon 1.75mâ
Die man: âMaar dan moet zij (ik dus) toch wel net zo lang als u zijn.â
Anyways, wij gingen naar huis. Ik heb een week lang alleen maar kunnen huilen, omdat ik dacht dat ik verwisseld was. Mijn ouders waren er ook misselijk van, want hadden ze mij meer eten moeten geven etc. etc. Ik kon niet meer naar mijn moeder dâr familie en hun 1.80m+ genen kijken, want misschien was ik verwisseld of had ik een lichamelijke stoornis.
Vorig jaar had ik voor de lol een DNA test gedaan vanwege mijn achtergrond en⊠ik ben toch echt familie van mijn moeder. Dus dikke middelvinger naar die man.
TL;DR: Een psycholoog zegt uit het niets dat ik niet het kind van mijn ouders kan zijn of dat er lichamelijk iets mis met me is.
What the fuck. Heb je een klacht in gediend? Zo niet, echt doen. Aan deze man moet heeeeel goed verteld worden wat zijn werk inhoudt en wat hij wel en niet kan zeggen. Misselijkmakend!
Hoe gaat het nu?
Wat ontzettend naar dat je zo getwijfeld hebt. Hopelijk twijfel je nu niet meerâŠ
We waren echt een week gewoon helemaal verbaasd van dit voorval, dat we er niet aan gedacht hadden om een klacht in te dienen. Die man zei ook dat hij die instelling ging verlaten, dus konden we toen we daaraan dachten het ook niet meer doen.
Het heeft echt heel lang geduurd voordat we er weer redelijk aan konden terugdenken. Ik was gewoon heel klein toen ik geboren werd en ben nooit bij mijn moeder weggehaald, dus ik moet wel echt van haar zijn (over mijn vader is geen twijfel, want ik lijk op hem). Het voelde ook heel dubbel, omdat er iemand in mijn familie geadopteerd is, dus die opmerking kwam iets harder dan normaal aan.
Is het recent gebeurt? Ik weet niet precies hoe het zit/werkt maar volgens mij kan iemand alsnog een klacht ontvangen, zelfs als die persoon vertrokken is bij de zorg instelling. Mocht je dat nog willen natuurlijk.
Vind het echt heel erg naar voor je, helemaal omdat je er zo mee hebt gezetenâŠ
Holy shit. Ik had het tijdens het hoogtepunt van mijn angststoornis een tijdje in mijn hoofd gehaald dat ik niet van mijn vader was (helemaal nergens op gebaseerd trouwens). Als mijn behandelaar zo iets tegen me gezegd had weet ik echt niet wat ik gedaan zou hebben. Niet te geloven dit.
Het was eind 2018 gebeurd en ik zou ook niet meer weten hoe die man heet. Ik heb het laten gaan en mezelf voorgenomen dat de volgende keer ik bij zoân situatie wel een klacht indien.
@MissMarple pff ja, het was echt zo naar en het doet onbewust toch iets met je. Dan kan je nog wel zo sterk in je schoenen staan, het raakt je toch. Ik ben gewoon nooit bij mijn moeder weggehaald nadat ik geboren was en toch twijfelde ze heel even of er niet een moment was dat er iets gebeurd was.
Bij elke nieuwe psycholoog, psychiater etc. vragen we nu ook altijd of ze een opmerking over mijn lengte hebben. Nou, tot nu toe heeft iedereen gezegd dat die man gek was.
âVolgens mij is je vriend autistisch. Als hij een leerling was van mij dan zou ik denken dat hij PPDNOS heeft.â
Over mij zonder make-up. âZonder is het sowieso allemaal een stuk minder.â
Allemaal van 1 persoon. Er is gvd niks mis met mijn vriend en ook niks mis met mij zonder make-up. Ik krijg vaak genoeg complimenten met of zonder make-up.
Ja, dit precies. Ik was echt sprakeloos gewoon. Die opmerking zag ik ook totaal niet aankomen. Opmerkingen over de afkomst van mijn vriend ben ik wel gewend, maar die over de niet-bestaande kinderen was nieuw voor me
Om je gerust te stellen: ik heb een achtergrond in zowel psychologie als genetica en als psycholoog leer je echt amper iets over genetica in je opleiding. Zijn opmerking over lengte is echt nergens op gebaseerd en laat alleen maar zijn onkunde en domheid zien. Alsjeblieft nooit meer over twijfelen!
Ik had bij de sollicitatie van mân vorige week jaren terug een leuke situatie.
Had vroeger een scheef gebit, jaren beugel voor gehad en had op dat moment nog een spalkje achter mân tanden. Dus af en toe sliste ik een beetje (heb ik soms nog steeds, maar werkelijk niemand in mijn omgeving valt het op). Dus die vrouw bij mân sollicitatie âja, ik hoop wel dat de cliĂ«nten jou een beetje kunnen verstaan, want dat kan nog wel eens een dingetje worden. Twijfel of we je moeten aannemenâ. Ik zat daar echt van
Was gewoon ouderenzorg, en ben wel aangenomen en nooit ergens last van gehad qua communicatie met cliënten. Dus dikke richting hen.
Mijn vriend en ik kiezen ervoor om niet het traject van embryo selectie in te gaan. Dit zou dus kunnen vanwege een erfelijk gen, maar wij vinden de kwaliteit van leven dermate goed dat wij ervoor kiezen dat niet te doen (en nog meer overwegingen, maar dat terzijde).
Gisteren: âik respecteer jullie beslissing hoor, maar ik snap echt niet dat je dat je kinderen aan kunt doen.â
Mijn man en ik zijn heel open over onze kinderwens richting onze beste vrienden. Ze weten dus dat we daar al een tijdje mee bezig zijn en waarschijnlijk hulp nodig gaan hebben.
Zegt de beste vriend van mijn man gisteren dat het wel eens tijd is om een âkind te nemenâ want we zouden âte veel vrije tijdâ hebben. Echt WTFâŠ
Heb je 'm een bitchslap gegeven?
Jemig wat een botte lul. Zéker als iedereen weet dat jullie ermee bezig zijn. Dit zijn ook altijd een bepaald type man die dit soort uitspraken doen.
Echt, waar bemoeien mensen zich in hemelsnaam mee?
Volgende keer zeg je gewoon: Ehm volgens mij heb je te veel vrije tijd over om na te denken over ONS leven, misschien even een nieuwe hobby zoeken?
En hoe is het nu met de neus van die man? Hopelijk gebroken?