Deze denk ik
Ik ben inderdaad alleenstaand. Nja inmiddels wel weer een relatie. Dus niet helemaal meer alleen
Mijn ouders zijn volledig anti medicijnen voor je gemoedstoestand. Maar toen ik vertelde medicijnen te gaan proberen voor mijn AD(H)D zei mijn moeder āoh dat is goed daar schijn je ook van af te vallenā.
dit zei de mijne ook āoja de bijwerking is dat je er van afvalt, zou toch mooi meegenomen zijn he! paar kilootjes eraf!ā echt werkelijk waar
Echt niet te doen. Terwijl mijn behandelaar juist heel erg zit op het āzelfs al WIL je afvallen dan is dit niet het middel ervoor en blijf etenā. Maar vemoed dat ze het nooit zal snappen.
ja inderdaad! mijn psych zei ook, je hongergevoel kan verdwijnen dus probeer op vaste tijden wat te eten zodat je er niet van afvalt want dat is niet de bedoeling van dit medicijn. maar dat is voor onze moeders lastig te begrijpen geloof ik.
Oeee heeel herkenbaar. Ik hou niet eens van taart maar ik word iedere zowat gedwongen om een stuk te nemen. Zeker op werk is dit heel erg het geval.
Ik vind de generatie boven ons (en die daarboven) zoooo gefocust op het uiterlijk van anderen en dan vooral of iemand te dik of te dun is in diens ogen. Onze generatie ook wel, maar wel op een andere manier denk ik. Ik denk dat wij meer self centered zijn. Die oudere generaties vinden het supernormaal om te zeggen dat iemand iets moet doen of laten om aan te komen of af te vallen. Zo bizar. Ik blijf me verbazen.
En dan krijg je over een tijdje:
āJe slikt toch medicatie, waarom gaat het dan nog niet goed?ā
āNou had wel verwacht dat je nu wel wat voor elkaar zou krijgenā
āJe bent wel druk vandaag, je pillen niet genomen?ā
Hoe vaak ik deze opmerkingen wel niet naar mn hoofd krijg is niet normaal. En van dat afvallen valt helaas tegen, haha
Ugh zo heb ik een mannelijke collega van bijna 60 die echt zulke kutopmerkingen maakt over iemands gewicht, en dan met name over vrouwen: ze is erg dik maar wel aardig/ ze is aardig maar wel dik.
Mijn collega en ik zijn toen tegen hem uitgevallen maar hij was zich von geen kwaad bewust: āhet is toch zoāā¦
Jeetje om zo over anderen te praten⦠zo verheven ook! Zeg je er wel eens wat van?
Volslank is volgens mij een eufemisme voor dik.
Even gegoogeld en ik had het niet helemaal goed:
volslank - Bijvoeglijk naamwoord
-
slank met ronde vormen
⢠Eimers begint energiek, lichtvoetig, swingend met haar volslanke lijf. - (eufemisme) gezet, dik
⢠Een vrolijke, volslanke , vrouwelijke collega, niet zonder zelfspot, voelde duidelijk enige weerstand om met haar volle gewicht op haar ballon te gaan zitten.
Iemand over mijn inrichting dit weekend:
āIk had niet verwacht dat je smaak had.ā
Ze dacht zeker een woning aan te treffen met een hoog Villa Kakelbont-gehalte maar het viel nog mee.
Een vriendin belde mij vanmiddag om te vertellen dat ze zwanger is van de tweede. Super leuk dus ik reageerde ook enthousiast en stelde vragen als hoe voel je je etc.
Tijdens dat gesprek zei ze ineens ja ik ben wel blij dat mijn kind geen enig kind straks is, no offense naar jou hoor. En ik zat echt zo van huh wtf. Ik heb er verder niet op gereageerd maar ik zat toen ik ophing van zie je mij dus als een verwend kut persoon of andere eigenschappen die je koppelt aan enig kind zijn?
Bij mijn ouders weet ik dat het 100% hun keuze is geweest het bij 1 kind te houden, maar voor hetzelfde geld wilden ze er wel 10 en lukte dat niet.
Ik merk dat ik er nog best mee zit, vooral dat er dus ergens wel een oordeel naar mij wordt uitgesproken voor iets waar ik geen enkele inspraak in mijn leven over had.
Ja ook dat inderdaad. En er is ook geen garantie dat haar kinderen een goede band gaan krijgen, wie weet vechten ze elkaar wel de tent uit. Haha die podcast ken ik niet maar klinkt wel grappig!
Ik zie haar waarschijnlijk volgende week dus dan ga ik er nog wel wat van zeggen. In het echt is het sowieso fijner om het te bespreken dan over de app of telefoon. En ik ben er nu ook nog te pissig over.
Nee joh, dit klinkt als een rare projectie van haar kant. Het heeft niks met jou te maken. Desalniettemin kut om te zeggen/horen. Slaat nergens op.
Ik had vandaag ergens op facebook gepost dat ik van sushi hou, reageert een volslagen onbekende zonder foto en met een nepnaam: dat zien we ja
En later gingen allemaal meiden die ik ook niet kende het voor me opnemen in de comments, zegt die persoon: beter ga je haar helpen met afvallen ipv hier praten
Nouu spoel jezelf door de plee aub
Ja ik weet gelukkig van mezelf dat ik best een leuk persoon ben, maar ook van andere vrienden dat ze mij als een leuk persoon zien. Maar het voelde op dat moment even zo van huh hoe kom ik bij je over.
Alleen als ze dat bedoeld dan is die no offense naar mij totaal niet nodig om dat er bij te vermelden.
Als ze had gezegd ik ben blij dat kind 1 met een sibling kan opgroeien had ik er niks raars bij gedacht. Zij heeft zelf een sibling waar ze heel close mee is. Dus ik snap dat ze dat leuk zou vinden voor haar eigen kind en hoopt dat ze ook een goede band gaan krijgen.
Maar door die no offense werd het voor mij heel persoonlijk zo van ja jij hebt geen siblings en dat vind ik vreemd/raar/ niet normaal/ heb ik een oordeel over.
Edit: ik heb er trouwens ook totaal geen moeite mee dat ik geen siblings heb. Ik weet namelijk niet hoe het anders zou zijn. Plus ik heb een grote familie waar ik een goede band mee heb.
Vind het ook naar om te horen. Hopelijk kun je het met haar in real life uitspreken.