Stel je voor wat er was gebeurd als hij niet gevraagd had of de boon echt giftig was? Ricine is niet traceerbaar toch? Dan was hij gewoon dood neer gevalen en had niemand geweten waarom
Privé speelt er bij mij het nodige en maak ik een niet populaire beslissing voor mijn eigen geluk.
Krijg ik nu naar mijn hoofd dat ik wel wat in de war zou zijn of misschien had ik wel een postnatale depressie âwant je hebt eerder psychische problemen gehadâ.
Ik heb me nog nooit zo niet serieus genomen gevoeld. Ik heb een burn out gehad, werkgerelateerd.
Oh, en grappig hoe mensen altijd zeggen dat je je gevoel moet volgen, maar zodra je dat daadwerkelijk doet en het past niet in hun straatje, dat ze je dan met de nek gaan aankijken.
Bovenstaande doet me denken aan toen we met de klas op onderzoek moesten naar het CLB (ik denk dat dat de GGD is in Nederland?). Ik was naakt, ik vond de weg niet meer terug naar het kleedhokje waar mijn kleren lagen en vroeg toen (lichtjes in paniek) aan de dokter waar mijn kleedhokje was. In mijn dossier hadden ze geschreven dat ik een âangstig kindâ was âmet neiging tot angststoornissenâ.
Anyway, ik was 12 en:
- ik werd gepest
- de reden dat ik gepest werd, was dat ik al borsten begon te ontwikkelen en mijn vrouwelijke klasgenootjes nog niet
- achter een van de (exact identieke deuren) zaten al mijn klasgenootjes (met kleren aan), achter een van de andere deuren lagen mijn kleren. Ik wist niet welke deur wat was. Als ik naakt zou binnenkomen in het lokaal waar mijn volledige klas zat, zou dat het gepest omwille van mijn borsten niet beter maken.
- de dokter die die nota aan mijn dossier toevoegde, was de moeder van een van de klasgenootjes die me het meest pestte
Ik kan er nog steeds boos om worden dat ze zoiets in mijn dossier geschreven hebben.
Superknap van je! Alleen jij weet wat er precies bij jou speelt en wat de juiste beslissing is. Heb vertrouwen in jezelf!
âDat wanneer ik zwanger zou worden beter abortus zou kunnen plegen omdat ik totaal geen moeder figuur ben.â
En nu hebben mijn vriend en ik bewust voor geen kinderen gekozen, maar zoân opmerking doet wel pijn. En typisch is dat degene die dat zei me altijd vraagt om op haar kinderen te passen, dus daar ben ik wel goed genoeg voor.
Wow wat een enorm heftige uitspraak, wat naar. Echt niet oké om ooit zoiets te zeggen, kan me voorstellen dat dat pijnlijk aankwam. Hoe heb je gereageerd?
Moest wel even paar keer slikken. Verdriet en boosheid samen. Toen wel terug gekaatst dat het dus dan wel vreemd is dat ik wel altijd degene ben die oppast, dat ik daar wel een âfiguurâ voor ben.
Ben benieuwd wat haar reactie daarop was. Waarom ze dan haar kinderen met iemand die in haar ogen zo ongeschikt is wilt opschepen.
Wat een leed doet ze die kinderen aan zeg.
Dat dit anders was. Omdat deze kinderen al groter waren. (als in 1 en 4 jaar oud)
Ik zou degene echt gaan dumpen. Dag
Nou idd, zoek maar een andere (gratis?) oppas.
Jemig. En dit is een vriendin?!
Ik vind het echt heel naar voor je
Pas alleen nog in uiterste nood op. Ben ook veel te druk om nog op te passen.
Zou ook in uiterste nood niet doen, byeeeee Felicia.
Wij zijn een jaar geleden verhuisd naar een groter huis. Wij willen geen kinderen maar gewoon meer ruimte. Het afgelopen jaar heb ik al zovaak de vraag gehad wanneer er kinderen komen. Vorige week zei die buurvrouw dat ze had gedroomd dat ik zwanger was, ook een collega vroeg wanneer er taart kwam ivm een zwangerschap? Ik ben wel een paar kilo aangekomen maar waarom kunnen mensen zich niet met hun eigen sneue leven bemoeien. Wordt hier echt onzeker van
Ik was van dik naar ineens super dun gegaan. Dit was ongezond, ik zat niet lekker in mijn vel en het ging niet goed. Ik ving alle complimenten van iedereen, maar dat voelde niet goed, omdat het duidelijk werd dat toen ik âdikâ was dus geen complimenten mocht ontvangen.
Door de corona, burn out en alles ben ik weer aangekomen (best wel veel) maar ook omdat ik me een stukje beter voel dan toen.
Echter, kwam ik gisteren iemand tegen die ik al een tijdje niet had gezien. En die keek mij letterlijk van top tot teen aan toen ze me zag en zei letterlijk dat ze me niet herkende omdat ik er voller uitzag en vroeg of ik zwanger was.
Toen ben ik dom gaan lachen uit awkwardness en zei ik dat ik niet zwanger was. Zij schrok volgens mij ook wel en bood 100x dr excuses aan.
Ze is niet een belangrijk persoon voor mij, maar gewoon een bekende maar hierdoor heb ik echt veel meer zin om me thuis op te sluiten.
Ik zag laatst na een lange tijd weer een familielid en ben de afgelopen twee jaar hard aan het werk geweest om van ondergewicht naar een stabiel en wat gezonder gewicht gegaan. Nog steeds ben ik erg smal en heb weinig vormen maar ben blij dat alles het gewoon doet en ik weer een beetje normaal kleding kan kopen. Dus ik vertel dat heel trots aan mijn oma nadat ze zei dat ik er goed en gezond uitzag. Zegt dat familielid ineens âja alleen jammer dat je het niet ziet aan je borsten!â. Pardon? Bemoei je lekker met je eigen tieten ofzo, ik ben hartstikke blij met die van mij. Bovendien zijn ze heel mooi in verhouding. En een collega die een keer zei âmaar jij hebt helemaal geen tieten??â nadat ik zei dat ik tietzweet in de zomer haat.
Nou oké genoeg weer over mijn tieten vandaag
Ik had het kind van een collega stoepkrijt cadeau gedaan. Nu verteld die collega telkens wat dat kind volkleurt (alles behalve de stoep) en blabla. Dus ik lach maar wat, want ik denk: zet het dan ergens neer waar een 3-jarig kind niet bij kan.
Zei hij net, toen ik weer lachte om wat dat kind volkrijt: ik wens jou een vroeg-geboorte toe (ik ben 26 weken zwanger). En ik: en waarom precies? Hij: weet ik niet.
The fuck is dat voor een opmerking? Die collega is sowieso raar, het ene moment heel aardig en betrokken (heb ook al wat voor de baby gekregen, voor de maxi cosi) en het volgende moment komt hij weet met zoietsâŠ
Sorry not sorry dat jij je kind niet onder controle hebtâŠen er zijn ergere dingen als stoepkrijt op je speelgoed
Wauw sorry maar ik vind het echt heel knap dat je zo rustig gereageerd hebt want ik was echt uit mijn dak gegaan.
Jeetje wtf zeg wat een gast