Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar ik in een van mijn vorige huizen ook het idee dat er iets was. Maar als er iets gebeurde zei ik dan maar gewoon ‘Hallo! Leuk dat je er weer even bent’ oid. Ook gewoon voor mijn eigen gemoedsrust.
Maar zeker iemand laten komen als dat je helpt.
Dat zelf doen kan geloof ik ook verkeerd uitpakken
Trouwens, voelen jullie energie en balans? Ik merk het dus heel erg wanneer er meer of minder mensen thuis of op kantoor zijn, mijn ouders begrepen dat nooit vroeger maar ik kan daar echt niet de enige in zijn
Oh ja zoiets hoop ik! Maar door alle andere dingen denk ik dan meteen aan enge dingen haha. Vooral omdat de muziek installatie helemaal niets met de tv te maken heeft. Mijn vriend snapt me wel en vind het ook niet heel fijn voelen hier, maar lacht me ook wel een beetje uit als ik zo schrik van de tv haha. Dus ga kijken of ik hem zo ver krijg om iemand te laten komen hiervoor.
Hoe bedoel je dit precies? Wat merk je bij meer of minder mensen thuis of op kantoor?
Ja, energie, aanwezigheid… kan het niet goed uitleggen
Ik heb dat altijd met huisdieren als ze niet thuis zijn dan voelt het huis zo leeg ofzo… denk dat t een beetje vergelijkbaar is. Ik voel ook wel spanning bij mensen en tussen mensen en in ruimtes. Maar balans weet ik niet precies wat je mee bedoelt!
Dit is alweer bijna een jaar geleden gebeurd en het is medisch te verklaren, maar het blijft echt zo bizar. Vorig jaar overleed mijn schoonvader aan een hersentumor. Het was echt heel moeilijk voor iedereen want het was de liefste man ooit.
Mijn schoonzus was zwanger, maar ze pas pas 6 maanden en drie weken onderweg.Jullie kunnen vast wel raden waar dit naar toe gaat.
Tijdens de begrafenis braken haar vliezen en moest ze direct opgenomen worden. Na de begrafenis moesten we direct door naar het ziekenhuis en toen we binnen liepen kregen we te horen dat hij geboren was. Zijn tweede naam is dus nu dezelfde naam als zijn opa. Het was echt een hele bizarre dag.
Het is niet echt een onverklaarbaar gebeurtenis. Maar ik denk dat het hier het beste past. Ik pas sinds gister een paar dagen op de kat van een vriendin. Ik heb altijd de deur van m’n woonkamer open en dan kijk je de gang in. Als ze op de bank zit kijkt ze altijd naar een bepaalde plek in de gang. En dan heeft ze ook grote ogen enzo. 2 jaar geleden heeft ze hier ook gelogeerd en toen was het precies hetzelfde, toen dacht ik nog dat er misschien een beestje oid zat, maar het is nu 2 jaar later dus dat lijkt me niet. Wat het ook is, ze is niet bang. Ze ligt graag op de gang en dan ligt ze er heel relaxed bij. Maar ik vind het toch een beetje spooky 
Jeetje wat bijzonder. Gecondoleerd met het verlies van je oma, sterkte!
Wow dat is echt heel bijzonder. Gecondoleerd en sterkte
Jeetje, wat mooi en bijzonder!
Gecondoleerd en veel sterkte.
Hopelijk kan het boekje troost geven.
Waar ik opeens aan moest denken: een paar jaar geleden was ik ergens als gast. Ik had een rotavond, en toen ik weg ging had ik echt de behoefte om even tot mezelf te komen. Het was een behoorlijk eind rijden, en ik wist de weg niet dus ik zette de navigatie aan. Die stuurde me op een heerlijke route door de bossen, in plaats van via de snelweg zoals ik had verwacht. Zo’n 25 kilometer voordat ik thuis was stuurde hij me de snelweg weer op. Ik had echt genoten van het stuk door het bos. Maar het gekke is… ik heb nog steeds geen idee waar ik langs gereden heb. Ik heb de route nooit meer teruggevonden, zelfs niet bij daglicht, en zelfs niet als ik mijn navigatie instelde op ‘snelweg vermijden’.
Er is vast een hele goeie verklaring voor, maar ik vind het idee dat het een ‘glitch in the matrix’ was ook wel spannend eigenlijk 
Ik houd echt van die “glitch in the matrix” verhalen. Je hebt meer vergelijkbare verhalen zoals die van jouw. Je bent zeker niet de enige met zo’n ervaring. Dus wie weet…
Ik heb er ook één!
Ik ging naar een uitvaart toen mijn relatie net uit was. Ik voelde me daar zo eenzaam en was nog zo verdrietig dat ik meer tranen huilde vanwege mijn eigen verdriet dan vanwege de overledene.
De uitvaart was zo’n 3 kwartier rijden van mijn woonplaats. Op de terugweg draaide ik de snelweg op en zag ergens langs de snelweg ineens een groot gebouw met de (niet veel voorkomende) achternaam van mijn ex erop. Ik heb me toen heel erg getroost en gesteund gevoeld alsof ie tóch bij me was.
In de periode daarna reed ik die route nog regelmatig, maar nooit zag ik het gebouw meer vanaf de snelweg. Alsof het helemaal niet echt bestond, maar ik het toen gezien had omdat ik dat nodig had.
Tot ik erachter kwam dat ik vanaf de begraafplaats na de uitvaart op een ander punt de snelweg op kwam dan vanaf het huis van de nabestaanden waar ik daarna nog kwam. En dat het gebouw er wel gewoon staat. Het lag puur aan mijn gebrekkige inzicht en dat ik in mijn intense verdriet overal betekenis aan wilde geven. 
Ik had het er vanavond nog over met mijn vriend en ik kan en wil het niet verklaren want mijn nuchtere zelf zegt toeval MAAR het is een raar verhaal.
Een paar jaar geleden overleed mijn eerste echte ‘eigen’ kat vrij kort nadat ik haar in huis had genomen.
Ik was kapot van verdriet, wou nooit meer een kat en had alles van haar weggegeven of weggegooid (behalve haar dekentje die heb ik nog steeds).
Goed na een paar dagen moest ik wel weer naar werk en terwijl ik daarheen fietste moest ik bot op de rem voor een driepotige kat die ik bijna aanreed. In de buurt waar ik woonde kende ik elke kat maar deze was nieuw voor mij. Ik wou een foto maken maar m’n telefoon was leeg en de kat was al weg.
Eenmaal op werk liet het mij niet los en ging ik toch op een site voor asiel dieren kijken.
Eerste hit was een kat die door een ongeluk een poot miste. De kat die ik bijna aanreed heb ik nooit meer gezien.
Maar heb nu al bijna 10 jaar een andere driepoot in huis.
Ik kreeg net een melding op dit bericht, maar er is een update. Hebben/hadden dus geen contact met de familie van mijn vader, maar eind vorig jaar vroeg ik me af of de opa (die bij oma uit vorige bericht hoorde) eigenlijk ook al was overleden. Dus ik ‘naam opa + mensenlinq’ opzoeken op google, heb nog heel gesprek met mijn moeder gehad dat ik hem niet kon vinden en of hij misschien al was overleden zonder dat ze het ons hebben laten weten.
Week later kwam de rouwkaart (dienst etc was al geweest). Op de dag dat ik heb zitten zoeken op internet, is hij overleden.
Net dit topic liggen lezen voor ik ging slapen, dus was al een beetje on edge, maar ging gewoon slapen. Deed op een gegeven moment m’n ogen open en merkte dat ik echt geen hand voor ogen zag. Echt bizar donker. Lag te relativeren: normaal staat de babycamera nog ingeplugd en die heeft een klein lampje, maar die is nu uit. De diffuser heeft ook een lampje en die ben ik vergeten aan te zetten dus het is logisch dat het donkerder is.
Maar de randen langs de gordijnen kon ik niet verklaren en het raampje boven onze deur ook niet. Ik heb me omgedraaid naar de deur en terug naar het raam, ben rechtop gaan zitten om zeker te zijn dat ik wakker was en hield m’n hand voor m’n gezicht of ik die nog kon zien. Maar echt pikkedonker.
Durfde m’n telefoon niet aan te doen, bang dat ik dan iets zou zien ofzo, dus ik deed gewoon m’n ogen dicht en probeerde weer te slapen.
10 minuten later draai ik me om en zie ik opeens dat ik het raampje boven de deur weer zie. Dus ik kijk naar de andere kant en zie ook de randen langs de gordijnen weer. Durfde nog steeds m’n telefoon niet aan te raken, maar was helemaal klaar om dit hier te komen vertellen.
En toen schrok ik me kapot, want m’n telefoon lichte opeens op. Een vriendin die om de hoek woont: “is bij jullie de stroom ook uitgevallen? Zelfs de lantaarnpalen zijn uit”… oké, laat maar. Niet meer hier lezen voor het slapengaan
Ik heb van de week toch zo bizar gedroomd. Althans, ik hoop dat ik droomde…
Ik werd wakker in ons huis, maar ook weer niet. Mijn vriend was een heel ander persoon dan in het echt, en het was alsof we een paar decennia terug in de tijd waren. Onze badkamer was heel lelijk en oubollig rood met bruin, maar in mijn droom net verbouwd, dus ik was pissed. Het meest creepy vond ik nog wel dat ik mezelf niet wakker kreeg (ik kan altijd wakker worden uit dromen). Kennelijk was ik ook erg onrustig, want mijn hondje maakte me uiteindelijk wakker.
En nou komt het… ondertussen schijnt slapende ik ontzettend boos te zijn geweest dat de badkamer grijs was in plaats van rood/bruin (irl is de badkamer grijs). Ik praat nooit in mijn slaap…
Waarschijnlijk heb ik inderdaad gewoon gedroomd en in mijn slaap gepraat hoor, ik was wat ziekjes ook. Maar ergens in mijn achterhoofd vraag ik me af, wat als… het een soort glitch in the matrix was en ik heel kort geswitcht ben met een versie van mij in een alternatieve dimensie? Wat als mijn hondje me niet wakker had gemaakt? (Die laatste vraag geeft wat mij betreft ook gewoon aan dat ik droomde, want als ik ergens ‘vast zat’ had zij me natuurlijk ook niet wakker gekregen, maar het was wel echt creepy as fuck).
Kan het niet misschien een lucide droom geweest zijn? Dan ben je je er soort van bewust van dat je droomt. Ik heb dat ook wel eens gehad ik had door dat ik droomde maar kwam er maar niet uit.
Ja dat is het punt een beetje, ik droom inderdaad vaker lucide, maar normaal gesproken kan ik dan wakker worden. En deze keer niet, dat was het enge.