Hahaha ohja dat zou hier ook nog kunnen 
maar hij zit zo stevig dicht dat ik het echt vaag vindt
2 likes
Een deur bij ons op werk heeft dit ook! Hij gaat zelfs nog dicht met een schuif en af en toe staat hij gewoon weer open.
3 likes
Ik denk hier nu aan maar vorig jaar is mijn grootmoeder overleden. Ze werd gecremeerd en uitgestrooid tijdens de hittegolf in augustus, maar de dag van de uitvaart was het raar winderig weer.
Ze wilde graag op dezelfde plek als mijn grootvader worden uitgestrooid, dus we hadden die plek aangeduid aan de begrafenisondernemer. Net op het moment dat hij de urne opende, stak er weer een windvlaag op, waardoor haar as alle kanten opvloog (ook een beetje in de arme man zijn gezicht 
). Ik geloof niet echt in dat soort dingen, dus ik hou het op een grappig toeval, maar ik denk soms stiekem dat het een knipoog van mijn grootvader was omdat hij en mijn grootmoeder na zeven jaar herenigd waren š¤·
3 likes
Toen we de crematie van mān oma hadden bleek dat mān nichtje een zesde zintuig heeft (dat wist ik helemaal niet, maar ze blijkt dus altijd al de aanwezigheid van geesten op te kunnen merken) en zei ze dat ze omaās aanwezigheid de hele tijd voelde tijdens de dienst. Mān oma was al jaren heel dementerend en herkende mij de laatste tijd niet meer, maar gek genoeg voelde ik haar aanwezigheid juist weer heel erg toen ze dood was. Alsof ze eindelijk af was van dat lichaam/dementerende brein en er nu weer was ofzo.
Ik geloof zelf niet per se in geesten of met ze kunnen praten, maar dit vond ik toch wel bijzonder
5 likes
Heel bizar is het, echt zo random. Ik lees soms als ik me verveel inderdaad glitch in the matrix getuigenissen op reddit. S c a r y maar toch blijven lezen
2 likes
Heb je toevallig een linkje van die thread?
2 likes
Door jouw vraag zit ik al 20 min glitch verhalen te lezen terwijl ik de was op moet hangen. Dus ondanks dat ik niet degene ben aan wie je het vroeg:
6 likes
Ja het is echt bizar idd! Die Reddit thread bedoelde ik
Bedankt voor het delen! Dit is zoo verslavend. En ergens vind ik het jammer dat ik zoiets nog nooit meegemaakt heb (niet de heftige verhalen natuurlijk)
1 like
https://www.reddit.com/r/AskReddit/comments/1xyn79/what_is_the_creepiest_glitch_in_the_matrix_youve/ die lees ik soms opnieuw.
2 likes
Oh heerlijk, dat draadje op reddit, ik hou hiervan!
Nog iets raars wat ik als kind heb meegemaakt:
Mijn zusje en ik hadden de slaapkamers naast elkaar. We woonden achteraf, en het kan zeker geen buurkind geweest zijn of iets dergelijks. We hadden van die hondjes op batterijen, die je nu ook weer veel ziet. Met zoān riempje, op batterijen, als je het ene knopje indrukte ging hij lopen, en met het andere knopje ging hij blaffen. Ik had een grote en een kleine.
Op een nacht droomde ik van twee kindjes die ook zoān beestje hadden. Ze waren gevlucht of zoiets, dat herinner ik me niet precies, en bij ons in het āsteegjeā tussen de schuur en het huis terecht gekomen, precies onder mijn raam. In mijn droom heb ik even met de kindjes en de hondjes gespeeld, en toen ik wakker werd waren ze weg, zoals iedere droom.
Maar toen ik een paar minuten wakker was hoorde ik het geblaf van de speelgoedhondjes, en het klonk alsof het van buiten kwam. Ik dacht eerst dat mijn zusje met die van haar aan het spelen was, maar die kwam bij mij vragen of ik het was, zij was het dus niet.
Ik heb het als nuchter kind naast me neergelegd en heel lang niet meer over nagedacht, maar ik ben het nooit vergeten. En als ik eraan terugdenk dan vind ik het toch wel heeeel raar eigenlijk, het geluid van de hondjes wat door niemand veroorzaakt werd in combinatie met de droom.
2 likes
Ik heb bij dit soort situaties altijd echt het gevoel alsof mijn level een soort van Truman Show is. Was vroeger heel bang dat mijn leven ook geregisseerd was omdat iedereen altijd naar me staarde (was vanwege huidproblemen maar toch haha)
Nu we het toch over de glitch in de matrix hebbenā¦ ik heb vandaag iets raars meegemaakt. Ik heb een lijstje in mān kamer met een standaard plaatje erin van een man en vrouw erop. De man zit naast de vrouw in pak en de vrouw kijkt de andere kant op. En moest altijd beetje lachen als ik het zag want dacht altijd zo van ānou wat kijkt die vrouw ongeĆÆnteresseerd van die man af, echt geen goede relatieā maar vond het een leuk plaatje en ben te lui om het lijstje aan te passen dus dat ding hangt al een jaar of 2 tegenover mān bed en heb het echt heel vaak gezien. Kijk ik vandaag op het lijstje zijn het serieus twee vrouwen. Echt wtf.
5 likes
echt precies zoān soort verhaal wordt door iemand anders ook verteld op reddit met een vrouw met bloemen in de bus https://www.reddit.com/r/AskReddit/comments/1xyn79/what_is_the_creepiest_glitch_in_the_matrix_youve/
1 like
Ik heb dit dus heel vaak met mijn vriend. Ik ben er heilig van overtuigd dat er een parallel universum is waar wij ook samen zijn. Ik heb heel vaak dat ik zeg: ājij lust geen komkommer toch?ā Of dat hij geen Chinees lust, of filet american. Maar dat is dan Ć©cht niet zo. Dit soort dingen worden steeds erger. Of dat ik er heilig van overtuigd ben dat hij heeft gezegd dat hij een kast naar de zolder wilde brengen, maar dat is dan niet zo.
Echt heeeeeel gek.
2 likes
Dit is niet onverklaarbaar maar toch heel raar en eng om mee te maken, maar in periodes van extreme stress (heb het laatste halfjaar in een burnout gezeten) lig ik vaak 's avonds in bed zonder te weten wat ik die dag heb gedaan. En dan bedoel ik: niet weten of het weekend of werkdag was, met wie ik had gepraat, of ik op kantoor was geweest, of ik afspraken had gehad of heel de dag thuis was geweest, ā¦ De hele dag was gewoon weg. Ik ben zelfs Ć©Ć©n keer vergeten of ik nu wel een vriend had of niet. Spoiler: jawel 
10 likes
WoW! Freaky! Zou dat een soort coping zijn?
Nee, bij overbelasting door burn-out zijn mensen zo veel bezig met andere dingen in hun hoofd, dat er geen ruimte is voor concentratie en opslag van informatie. Dat hebben we in feit allemaal. Zodra ons werkgeheugen loopt en we dingen verwerken, kunnen we niet goed concentreren op andere dingen en die info opslaan. Als je aan het denken bent over iets en iemand praat tegen je aan, hoor je het wel maar je slaat het niet op en vaak zul je dan moeten zeggen: uh sorry, wat zei je nu? Niet omdat je het nier hoorde, maar omdat je het niet opsloeg. Bij burn-out en veel stress is er zoveel overbelasting of piekeren dat dat langere tijd niet meer gaat. Kan me voorstellen dat het eng is om mee te maken, maar het is niet onverklaarbaar en juist iets wat bij bijna alle personen met burn-out voorkomt. Soms zijn ze zelfs bang om dement te worden, maar het trekt langzaam wel bij als iemand meer rust aan zn hoofd krijgt.
7 likes
@Kaarsgeur Ja dit is denk ik een heel goede uitleg. Mijn psycholoog had het ook over een ālizard brainā waar we in zoān situaties op terugvallen, waarmee we ons enkel richten op āoverlevenā en alles wat daar niet mee te maken heeft (sociaal zijn bv.) werkt dan als het ware even niet meer. Maar dat is misschien nog iets anders dan het proces dat @Damnatio beschrijft.
(Disclaimer, dit is wat ik ervan onthouden ben, ik ben verder geenszins thuis in deze materie 
)
1 like
Ik herinner me van die periode dat ik bijv. vergat waar en waarom ik buiten liep, totdat ik dan een boodschappenbrief in mijn hand zag. Geen wonder dat ik dat destijds zo intensief vond om te doen :ā)
2 likes