Onverklaarbare gebeurtenissen

Centraal Station
#153

Ik heb zoiets ook een keer gehad tijdens mijn burn-out.
Ik kwam uit college en liep uit gewoonte naar de fietsenstalling, maar ik kon mijn fiets niet vinden. Ik die hele stalling uitgekamd; geen fiets.
Er waren dus drie opties:

  1. Ik had mijn fiets in een andere stalling op de campus gezet.
  2. Ik was niet met de fiets gekomen, maar op een andere manier.
  3. Mijn fiets was gestolen.

Dus ik dacht: ok, hoe ben ik hier vanmorgen gekomen? En ik kon me gewoon NIETS van die ochtend herinneren. Niet of ik vanuit mijn eigen huis was vertrokken, niet hoe ik was aangekomen. Het klinkt als een heel klein ding, maar ik vond het zo eng. En ik blokkeerde ook helemaal, want mijn vervolgstappen (de bus pakken, in een andere stalling zoeken, aangifte doen) zouden ook allemaal afhangen van wat er was gebeurd. Na echt drie kwartier ofzo, realiseerde ik me dat ik de sleutels zou moeten hebben als ik op de fiets was gekomen en dat ik die niet had. Dus de bus naar huis genomen waar mijn fiets natuurlijk stond.

Lang verhaal, maar het heeft zo’n diepe indruk op me gemaakt hoe eng ik dat vond. Dementeren lijkt me ook echt de hel op aarde😳

13 likes
#154

Dit heb ik ook wel eens gehad. Ik werd echt gek. Het duurde gelukkig geen 45 minuten, maar het was wel heel erg naar

3 likes
#155

Tijdens mijn nachtdienst gebeurde er regelmatig onverklaarbare dingen maar ik gaf de nachtdiensten de schuld en slaap te kort.
Totdat ik een nachtdienst had en een man zag staan en mijn collega rustig zei: ‘rustig maar, ik zag hem ook’.

Daarna wist ik dat alles wat ik zag/hoorde/voelde waar was.

20 likes
#156

waar was dat dan? in ziekenhuis of?

wat deden die ‘‘mensen’’ en hoelang zag je ze?

vond je het niet eng?

2 likes
#157

Ik werkte in de GGZ en het gebouw was daarvoor gebruikt voor de ouderen zorg.

Ja ik vond het soms wel eng maar na zoveel nachten was het wel ‘normaal’.
Het zien was een aantal seconden en de mensen stonden er gewoon. Maar wel lang genoeg om het gedaante te omschrijven (hallo HawaĂŻ shirt).
Lopen was gewoon echt lopen. Schuiven op een hogere verdieping vond ik wel naar. Oh en deuren die open gingen ook.

4 likes
#158

Ik heb dus op mn werk dat ik regelmatig (een paar keer per dienst) uit mn ooghoeken schimmen en personen zie. Maar alleen als ik op een bepaalde plek sta en dan zie ik die schimmen op drie verschillende plekken. Ik ga eens aan mn collega’s vragen of ze dit ook hebben.

2 likes
#159

Haha plaats die foto eens? Ben nu erg benieuwd :stuck_out_tongue:.

1 like
#160

Zo eng soms! Ik heb ook veel nachtdiensten, en echt al wat gekke shit meegemaakt tijdens de nachten. Zelfs tot zover dat de politie erbij moest komen.

1 like
#161

Nu ben ik benieuwd naar jouw verhalen.

#162

Zovaak dat er iemand was overleden en die kamer was leeg dan ging de bel. Tijdens het beantwoorden hoorde je gewoon gehijg en gepraat in die kamer.
Ooit een keer was dat zo erg en hoorden we ook voetstappen via de telefoon om de bel te beantwoorden, dat we het gewoon niet vertrouwden en de politie erbij moest komen. Die hoorde het ook. Ging de kamer binnen, en wat denk je
 leeg natuurlijk


Altijd als ik op een bepaald stukje liep hoorde ik voetstappen achter mij aan komen. Echt van die hakschoenen op de gang


Op de camera zagen we een ‘cliĂ«nt’ lopen met een wit gewaad/pyjama achtig ding aan. Richting de keuken. Binnen 3 seconden waren wij ook daar. Niemand te zien he. Er was ook geen Ă©Ă©n cliĂ«nt die zo’n soort pyjama aanhad.

We hoorden iemand zachtjes huilen. Echt zo’n oude vrouwenstem. Overal gekeken, maar we konden niet achterhalen waar het geluid vandaan kwam. Zelfs nog buiten wezen kijken. En steeds maar een huilende vrouw
 vreemde was ook nog dat dat mijn allerlaatste dienst was bij die baan.

Nouja ik kan echt nog uren zo doorgaan. Ook in mijn eigen huis die naast een oud kerkhof staat

19 likes
#163

Eng!

#165

Aah wat akelig :cold_sweat:

#166

Ik vind dit allemaal tegelijk eng en fascinerend.

Zelf heb ik regelmatig het gevoel van een dĂ©jĂ  vu, en dat ik dan ook precies weet wat er gaat gebeuren. Laatst zat ik in een restaurant en toen dacht ik ineens ‘zometeen komt er een vrouw in een rode jurk binnen en ze gaat naast ons zitten’ en dat gebeurde dus ook terwijl het halve restaurant leeg was en er dus nog genoeg ruimte was.
Heb hierdoor ook wel eens gedacht ‘ohja, nu moet ik wat anders zeggen dan dat ik eigenlijk wilde’ omdat ik al had ‘gezien’ dat het niet goed uitpakte als ik dat zou doen.

1 like
#167

Oh jeetje, dit is echt wel heel eng


#168

Ohhh dit is zo eng, maar tegelijkertijd zooo interessant allemaal!

#169

Ik heb dit ooit gedeeld op het oude forum, maar ik had toen ik 13 was een poster van Michael Jackson in een grote lijst. Deze lijst stond op een plank tussen nagellak, plantjes en boeken. Het was in de periode dat hij was overleden en iedereen weer into him was, dus ik deed mee, en de lijst was echt heel zwaar en groot. Goed, ik doe een beetje mijn dingetjes, ging geloof ik ook de hond uitlaten tussendoor. Kom ik terug in mijn kamer, ligt die lijst ineens voor mijn deur op de grond! Er was niemand thuis, en ik was zo bang! Hoe kon dat uberhaupt daar liggen? Als hij gevallen zou zijn zou de lijst daar op de grond liggen, en niet meters verder, en alle plantjes en nagellakjes stonden nog op hun plek, terwijl die bij het vallen van zo’n lijst echt mee zouden vallen. Vind het nog steeds een hele vreemde happening.

Ook heb ik toen ik klein was twee mensen zien staan in de deuropening van mijn oma haar slaapkamer, terwijl oma naast mij lag, en er verder niemand aanwezig was. Overigens ben ik nu op 22 jarige leeftijd nog altijd bang om naar boven te gaan, want er hangt gewoon een hele nare sfeer. Ben ook niet de enige die dit voelt trouwens, en mijn tante heeft ooit een gigantisch “ding” gezien met een hele enge kop. Maar jeetje, altijd als ik naar boven loop denk ik “kan niks gebeuren, niks aan de hand
” :joy:

3 likes
#170

Ja klopt! Dat gevoel heb ik ook altijd. Sommige mensen geloven het niet he. Nou ik heb vaak genoeg wat meegemaakt nu, dat kan geen toeval zijn.

1 like
#171

Ik heb vroeger samen met 3 vriendinnen wel eens geesten opgeroepen door te gaan “glaasje draaien.” In het begin werkte het niet, maar later begon het glas te bewegen en konden we allemaal vragen stellen over wie het was etc. Een vriendin vroeg uiteindelijk om bewijs dat het echt was, precies op dat moment ging haar telefoon over die in de keuken lag, prive nummer en een hijgtelefoontje. Dit was lang geleden dus niemand van ons had een telefoon bij de hand waar mee we hadden kunnen pranken. Bij de vraag of de geest dat was cirkelde het glas om Ja heen. Die vriendin vroeg weer om bewijs, precies op dat moment weer een hijgtelefoontje. Ik was al te bang en wilde eigenlijk stoppen, maar die vriendin vroeg nogmaals om bewijs (echt, why???). Precies op dat moment kwam er weer een telefoontje en hoorde we ineens onwijs hard, eng gegil door de telefoon heen komen. Ik ben mee gaan gillen en mijn huis uitgerend. Sinds dien ben ik er wel heilig van overtuigd dat er “meer” is.

We hadden niemand verteld dat we dit gingen doen, en in die tijd was ook niemand veel met zijn telefoon bezig. Daarom denk ik niet dat iemand dit expres deed om ons bang te maken.

4 likes
#172

Oh my god wat eng!!

#173

Gister dacht ik aan een oud-collega van me, hoe het met haar zou zijn. Echt van vier jaar geleden. Ik loop nu op een plein in Amsterdam waar ik een beetje perongeluk terecht ben gekomen en wie kom ik tegen


9 likes