PhD topic

Werk en studie
#288

Dit is waar ik tegen het einde van mijn promotie traject ook over nadacht.
Mijn ambitie was niet om perse een eigen onderzoekslijn te hebben en professor te worden.
En de andere carrière perspectieven spraken mij ook niet echt aan. Als ik bij diverse collega’s zag: al 10 jaar werkzaam binnen de afdeling, elke keer een contract voor 2-3 jaar. Dan weer een half jaar eruit omdat er geen vast contract wordt gegeven.
In eigen tijd onderzoeksvoorstellen schrijven om subsidies binnen te slepen…

Nouja, het begon steeds onaantrekkelijker voor me te worden haha.

Dus ik heb eieren voor mijn geld gekozen en ik werk nu naar volle tevredenheid bij een overheidsorgaan. Met een grote stap voorwaarts in salaris (+1000 euro bruto erbij) en een vast contract. En ik kan nog steeds onderzoek doen, zonder tijd kwijt te zijn aan het nodeloos schrijven van onderzoeksvoorstellen voor subsidies.

8 likes
#290

Hmm ja ik weet alleen niet of het per se een vrouwen iets is (hoewel ik wel denk dat het misschien ‘erger’ is bij vrouwen, ook als je kijkt naar de effecten van een kind krijgen op de loopbaan van vrouwen + maatschappelijke ideeën over opvoeding en carrière als vrouw-zijnde).

Ik denk namelijk dat de combinatie voor mannelijke ud’s en hoogleraren ook niet te maken is. Zij zijn ook veel weg en de zorg voor de kinderen ligt vaak bij hun partner. Dit is wat ik heb gezien, dat mannen twee dagen na de geboorte van hun kind weer full-time+20 uur aan de slag gaan. Zal hopelijk niet overal zo zijn, dus misschien klopt mijn beeld niet hoor!

1 like
#293

Ik werk als UD en ben 30 weken zwanger :). Bij mij op de afdeling zijn er meerdere UHDs met kinderen (sommige zelfs met 3,4 of 5 kinderen) die dat hebben weten te combineren met hun gezin. Mijn baas is een vrouw en heeft een kindje van 2 en zegt zelf altijd dat het hard werken is om het rond te breien, maar zowel zij als haar partner werken fulltime. Ik denk ook dat het wel zwaar gaat zijn, maar dat het wel te doen is. Het ligt er vooral aan hoe je je carrière en moederschap voor je ziet. Ik heb er bijvoorbeeld geen problemen mee ons kindje straks 4 dagen naar de opvang te brengen en soms in weekenden een beroep te doen op onze ouders, zodat wij wat kilometers kunnen maken qua werk. Ik heb natuurlijk ook mijn ambities voor het eerste jaar naar beneden geschroefd (minder buitenlans, minder praatjes, minder publicaties, geen nieuwe projecten). Het voordeel van UD zijn is dat je (in veel vakgebieden) ook wat ‘reactief’ werkt, dus promovendi die stukken schrijven, studenten die begeleiding nodig hebben en lessen die je moet draaien, daardoor kom je wel weer makkelijk aan het werk. Dat had me lastiger geleken tijdens mijn promotie onderzoek, waar je de kracht/motivatie toch echt meer uit jezelf moet halen.

4 likes
#295

jezus waar hebben we het eigenlijk over :")

1 like
#296

@Chuckie @Janeway dank jullie wel voor de reacties en ideeën! :blush: Ik ga het er inderdaad dan ergens bijzetten dat ik bezig ben met een publicatie.

1 like
#297

Waar ik gepromoveerd ben (Erasmus) was het juist ideaal om tijdens de Phd tijd of tijdens post doc tijd kinderen te krijgen / aan te beginnen. Ik ben zelf bevallen tijdens mijn Phd en had graag nog een 2e gewild (alleen de natuur niet). Mijn co-promoter is tijdens haar post-doc tijd tweemaal bevallen en is snel doorgegroeid naar associate professor. Het zelfde geldt voor haar collega’s. Als ik de situatie vergelijk met waar ik nu werk (in het ziekenhuis), is kind combineren met een wetenschappelijk carrière binnen een academische ziekenhuis makkelijker dan wat ik nu doe.

#300

Knuffel voor jou!

Laatste zin vind ik heel erg herkenbaar. Ik zou mezelf absoluut niet omschrijven als een optimist (eerder een pessimist), maar qua planning is dit ook altijd het geval!
Ik snap niet hoe andere mensen dat doen…

Het valt vast mee vandaag!

1 like
#301

Als je supervisors zo zouden reageren (zelfs als het 25 pagina’s onzin zouden zijn) zijn ze wel heel slechte begeleiders! Als promovendus ben je daar om (verder) te leren. Dus leg de lat even een tikkie lager.

Ik vind het zelf altijd fijn als mijn promovendi niet defensief/ te verontschuldigend mailen, maar vooral een toon aanslaan als: ik vond x en y best lastig (lastiger dan Ik in mijn planning mee had gerekend), input is zeer welkom, ik ben benieuwd naar je inzichten en ideeen. En dus niet iets als: bijgevoegd het stuk, ik had niet genoeg tijd om x en y, ik heb er zelf niet tevreden over. Zo’n laatste mail kan ik soms wat irritant vinden en moet dan zelf goed opletten om vriendelijk en aanmoedigend terug te mailen. Dus ik zou je aanraden vooral open en leergierig te klinken als je er zelf nog niet tevreden over bent!

2 likes
#305

@grace Je hebt me geïnspireerd om eindelijk “iets” met wetenschapscommunicatie te gaan doen! Ik had het al langere tijd in mijn achterhoofd, maar het was nooit echt prioriteit. Naar aanleiding van jouw vraag erover zat ik er weer aan te denken en heb ik net een mailtje gestuurd naar een online platform of ik artikelen voor ze mag schrijven. Thanks voor het zetje in de goede richting :blush:

6 likes
#308

Ik heb eigenlijk geen flauw idee wat hoog of laag is. Zie dat mijn index 11 is. En 800 citaties (whattt?). Maar of het zoveel zegt?

#310

Ja haha ik heb even rond gekeken en het is idd veel. Maar dat komt denk ik door het onderwerp en de desbetreffende journals waarin het werk gepubliceerd is.

En zo te lezen loop je goed op schema en misschien wel voor hoor.

Ik weet niet of ze bij veni aanvragen naar de H index kijken. Mijn oud co-promoter heeft een hoge h-index icl dubbele van mijn citaties, maar kwam bij veni aanvragen er niet doorheen. Ze kijken ook naar de neven activiteiten etc.

#311

Ik gebruik het zo min mogelijk omdat het maar weinig zegt en ik het geen goede maat voor kwaliteit vindt. Dat lijkt nu ook opgepikt te worden door allerlei gremia (denk aan het ‘nieuwe’ beleid rondom erkennen en belonen bijvoorbeeld), maar stiekem is je H-index nog steeds belangrijk in de praktijk volgens mij, maar het is was minder in swung om er naar te vragen/het erover te hebben. Ik hoop dat we het er over een paar jaar gewoon niet meer over hebben (ook ok de ratrace in de wetenschap wat te verminderen), dus ik schrijf het zelf ook nergens op :slight_smile:

2 likes
#313

Waarom zijn die abstract submission portals altijd ingericht als de hel waarvoor je eerst drie salto’s moet doen voor je er in mag??? Echt heel veel frustratie hier op de maandagochtend

6 likes
#315

Had ik ook haha! Nog even volhouden. De voldoening is groot als je je boekje af is en je titel in ontvangst mag nemen. Succes.

1 like
#316

Misschien helpt het om te bedenken dat een afgeronde promotie ook buiten de wetenschap waardevol kan zijn (itt een afgebroken promotie traject). Zowel qua salaris als bewijs dat je project management kan, onder druk kan werken etc. Misschien wel even goed kijken en bespreken met je promotoren hoe je met minimale moeite het toch af kan ronden (dus geen grote nieuwe dingen meer opppakt etc).

1 like
#319

Lekker late reactie nog hierop, maar hier wordt juist niet meer naar gekeken. H-indexen zijn inmiddels verboden en ook journal impact factors en dergelijke mag je niet meer noemen en ook niet je totale aantal artikelen bijv. Is in de afgelopen jaren behoorlijk veranderd, in lijn met Dora (san francisco declaration on research assessment).

Maar blijft vooral gewoon lastig omdat er te weinig geld is om iedereen te honoreren die je zou willen…

1 like
#320

Dat kan hoor, ik gaf ook aan dat ik het niet weet of ze naar h- index kijken bij veni aanvragen. :woman_shrugging:

#321

Oh ja misschien onduidelijk verwoord van mijn kant, maar ik antwoordde dus omdat ik weet dat ze daar niet meer naar kijken (ik werk er)

2 likes
#323

Dat lijkt me ook echt schrikken, zeker kort wat je dan nog hebt! Krijg je eigenlijk wel verlenging voor je verlof?

#326

Mijn ervaring (sociale wetenschappen): meestal kies je zelf een journal waarin je wilt publiceren en dien je je manuscript gewoon in via hun website of die van de uitgever. Er zijn dan meestal drie opties: desk rejected (gelijk afgewezen), accepted with major revisions (ze willen het in principe publiceren mits je veel/ grote verbeterpunten doorvoert die je krijgt van de reviewers), accepted with minor revisions (ze willen het publiceren, maar je moet nog een paar dingen verbeteren, vaak kleine dingetjes). In theorie is er denk ik ook iets als geaccepteerd zonder verbeterpunten, maar dat komt eigenlijk nooit voor, haha. Je krijgt dan meestal een document met commentaar en vragen van de reviewers, meestal zijn het er 2 of 3. De bedoeling is dat je dan een soort brief terugschrijft waarin je de vragen beantwoordt, beschrijft hoe je de verbeterpunten hebt doorgevoerd, of de reden waarom je dat niet gedaan hebt. Die brief stuur je dan terug samen met je verbeterde manuscript en die gaan ze dan weer opnieuw beoordelen. Dan zijn er 4 opties: ze kunnen het alsnog afwijzen, nog meer major revisions vragen, nog een paar minor revisions vragen, of het manuscript accepteren. Uiteindelijk moet je dan het geaccepteerde manuscript opnieuw indienen en dan wordt het dus gepubliceerd :slight_smile:

In mijn ervaring kan dat reviewen behoorlijk lang duren, bij mij deden ze er soms 3 maanden per ronde over, maar verwachtten dan wel de nieuwe versie binnen 2 weken terug, haha (vaak kun je wel vragen om verlenging van de deadline). Maar hoe lang het duurt en hoeveel procent van de ingediende artikelen geaccepteerd wordt, verschilt best wel per journal. Meestal kun je dat op hun site vinden. Er is ook een site waar je het kunt opzoeken, Academic Accelerator, maar ik weet niet hoe accuraat die is.

Edit: oja dit is nog wel belangrijk om te noemen haha, je moet meestal dus geld betalen voor de publicatie! Niet voor de peer review, maar als je uiteindelijk gaat publiceren wel. Vooral met open access kan dit flink oplopen. Er zijn ook slechte journals die eigenlijk alles wel publiceren als je maar genoeg betaalt, als je zoekt op predatory journals/Beal’s list kun je vinden welke je moet vermijden.

2 likes